FRIEND ZONE 4
1148 Words
“กูพูดแค่นี้มึงโกรธแทนมันเหรอ...นี่มันได้มึงแล้วใช่ไหมฮะ มึงบอกกูมาดิว่ามันเป็นใคร เดี๋ยวกูจะไปสั่งสอนมัน ให้มันรู้จักให้เกียรติผู้หญิงมากกว่านี้...ไม่งั้นก็เลิกไปเลย...”
ไออุ่นถึงกับกุมขมับ พลางฟาดฝ่ามือลงหน้าผากตัวเองอย่างแรง ด้วยไม่รู้จะพูดหรืออธิบายยังไง
“สอนไปก็เท่านั้น...มันโง่! ควายเรียกพี่ แม้แต่กูเองก็ยังไม่รู้เลยว่าชาตินี้ มันจะรู้ตัวไหม...ปล่อยมันไปเถอะ” ไออุ่นได้แต่พูดออกมาอย่างท้อแท้ใจ
“มันโง่ขนาดนั้นมึงก็ยังจะคบ คิดอะไรของมึงอุ่น หรือมึงก็โง่เหมือนมัน”
คำนี้ทำเอาไออุ่นถึงกับสะอึก ความเดือดดาลวิ่งพล่านเต็มหัวใจ ได้แต่ก่นด่าในความคิดว่าทำไมเธอต้องมารักคนอย่างเขาด้วย...เป็นเพื่อนก็ดีอยู่แล้ว
“เออ...กูโง่...ไม่งั้นกูจะมีเพื่อนอย่างมึงเหรอ ด่ากูปาว ๆ ใครมันจะอยากมาดูแลวะ พอกูไม่มาแม่งก็หาว่ากูคบไม่ได้ และก็เรื่องรอยที่คอกู ไม่ว่ามันจะเป็นรอยหมูหมา กา ไก่ หรือ ควาย!!! ตัวไหนมันกัด มันก็เรื่องของกู ไม่ใช่เรื่องของมึง เป็นแค่เพื่อนไม่ใช่เหรอ? งั้นก็ควรที่จะรู้ขอบเขตของมันด้วย มึงรู้จักไหมคำว่า...FRIEND ZONE!!!”
ไออุ่นเหลืออดจนต้องระเบิดออกมา เธอพยายามไม่พูดแล้วนะ แต่เขาก็ยังไม่ยอมจบ
แต่พอเธอปี๊ดแตกลีโอก็ได้แต่ชะงักงัน และมองเธออย่างหงุดหงิดใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อเพราะเขารู้ดีว่าเวลาที่ไออุ่นโมโหจริงจังเธอจะระเบิดออกมาตูมใหญ่ และคำพูดแต่ละคำก็กินใจ จี้ใจ จนเพื่อนสำนึกผิดไปตาม ๆ กัน
“เข้าใจแล้วก็แดกซะ...จะได้รีบไป”
ลีโอเหลือบมองเธอด้วยสายตาเคืองขุ่น ก่อนจะหันกลับมาตักเกี๊ยวเข้าปากอย่างกระแทกกระทั้น ขบเคี้ยวราวกับอยากจะใช้มันระบายอารมณ์
ในขณะที่บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความอึดอัด เพราะทั้งสองต่างสงบปากสงบคำและพยายามอดทนเพื่อที่จะไม่ต้องมานั่งทะเลาะกันจนเสียเวลา
@มหาวิทยาลัยเอกชน : King Warrior (KWU)
ที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นจามจุรีใหญ่ หน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์เหมือนจะคึกคักกว่าทุกวัน เพราะวันนี้กลุ่มวิศวกรรมโยธาปีสี่ มารวมตัวกันพร้อมหน้าที่โต๊ะม้าหินอ่อนประจำของกลุ่ม
แต่วันนี้...มีเรื่องสนุกให้ทุกคนได้นั่งเม้าท์มอย จึงทำให้เกิดการมาประชุมพร้อมหน้าอย่างไม่ได้นัดหมายในวันนี้
และทันทีที่ร่างสูงของลีโอกำลังเดินตรงเข้ามา ใบหลิวก็เอ่ยทักขึ้นมาทันที
“นั่นไง...พระเอกของเรื่องมาแล้ว...”
ใบหลิวพยักพเยิดไปยังทิศทางที่เขาเดินเข้ามา ทำเอาสายตาหลายคู่ต้องรีบหันไปมอง
“เฮ้! ก็ไม่ตายนี่หว่า ยังอยู่ดีใช่ไหม...กูก็นึกว่ามึงเมาจนน็อกตายไปซะแล้ว” ดีเดย์ไม่รอช้ารีบทักแซวเพื่อนทันที ตามสไตล์หนุ่มเพลย์บอยอารมณ์ดี
“ไอ้สัตว์! ยังมีหน้ามาพูดปากดี แล้วใครล่ะที่มันทิ้งกู แล้วตามตูดอีแมวชมพูนั่นไปเมื่อคืน...ควาย!”
ลีโอด่าดีเดย์ แถมยังทำหน้าบึ้งอย่างไม่สบอารมณ์ แม้จะเมามากแค่ไหน แต่เขาก็จำได้ว่าดีเดย์ทิ้งเขาไว้ที่โต๊ะคนเดียวและหายไปกับพริตตี้หน้ากากแมวทั้งคืน จนพึ่งมาเจอกันตอนนี้
“ไอ้เดย์...นี่มึงทิ้งไอ้ลีโอไว้คนเดียวเหรอ” ใบหลิวเอ่ยถามดีเดย์เสียงแข็ง ตามประสาเพื่อนที่กัดกันเป็นประจำ และดีเดย์ก็กลัวใบหลิวซะด้วย เลยไม่อยากให้เธอรู้ความลับอะไรสักอย่างเลยที่เกี่ยวกับเขา
“กูไม่ได้ทิ้ง...กูแค่ไปแป๊บเดียว”
ดีเดย์พยายามแก้ตัว ทั้งที่ตอนนี้เขาเองก็รู้สึกแย่มาก ๆ เพราะน้องแมวชมพูคนนั้นเล่นเขาซะจนพูดไม่ออกตั้งแต่เช้าแล้ว
“แป๊บเดียวเชี่ยอะไร...หายไปทั้งคืน กูพึ่งเห็นมึงโผล่หัวมาเนี่ย” ลีโอยังคงถือโทษเขา
“อ้าว! กูงง แล้วใครหิ้วมึงกลับวะ? นี่กูนึกว่าไอ้เดย์อยู่กับมึงนะเนี่ย...”
โฬมเอ่ย เพราะเมื่อคืนเขาเองก็ไม่ได้อยู่กับเพื่อน มัวแต่ไปเสียเวลากับยัยเด็กคนหนึ่งที่ทำเขาประสาทแดกจนถึงตอนนี้
“ก็เมื่อคืนพวกมึงเล่นหายหัวกันหมด กูเองก็ทั้งยุ่งเรื่องลูกค้า ทั้งต้องมาดูแลไอ้ลีโอ ดีนะกูสั่งการ์ดไว้ว่าถ้าเพื่อนกูคนไหนตายคาผับ ให้เก็บศพมันส่งกลับบ้านแทนกูด้วย ดูจากสภาพก็คงเป็นการ์ดนั่นแหละที่หิ้วปีกมันไปส่ง”
เปอร์ผู้ทำหน้าที่เป็นผู้จัดการผับแทนโฬม บ่นให้เพื่อนในกลุ่มฟัง เพราะเขามัวแต่ยุ่งกับแขกในผับของโฬมที่แน่นร้านจนดูแลแทบไม่ทั่วถึง เลยไม่รู้ว่าเพื่อนที่นั่งดื่มกันอยู่หายหัวกันตอนไหน
“ไอ้เดย์...ไอ้งามไส้! เห็นผู้หญิงแล้วทิ้งเพื่อนเลยนะมึง” ใบหลิวยังจ้องจะเล่นงานดีเดย์
“หลิวมึงเลิกสวดดิ๊...ไม่เลิกกูจะพนมมือแล้วนะ แม่ง! ชอบทำหน้าที่แทนเมียพ่อกูเหลือเกิน” ดีเดย์บ่นอิดออด
“พวกมึงสองคนนี่ยังไง เจอกันทีไรกัดกันทุกที...นี่ถ้าเป็นผัวเมียนะ กูว่าลูกดกชัวร์”
เปอร์อดที่จะพูดแซวไม่ได้ เพราะทั้งดีเดย์และใบหลิวต่างก็ไม่เคยมีใครยอมใคร
“มึงหยุดคิดได้เลยไอ้เปอร์ กูไม่คิดสั้นขนาดนั้นโว้ย อย่างยัยโหดนี่...ถ้าเหลือคนเดียวบนโลกกูยังคิดหนักเลย”
ดีเดย์เอ่ยปฏิเสธเสียงแข็ง ทำให้ใบหลิวถึงกับหน้าชา
“นั่นเพราะกูโชคดีไง ที่ไม่ต้องเจอคนห่วยแตกแบบมึง และก็เพราะความโชคร้ายของมึงไง ที่พลาดของอร่อยแบบกู” ใบหลิวยักคิ้วใส่เขาอย่างรู้สึกเหนือกว่า
“ฮ่า ๆ มึงร่อนเอวให้ได้ครึ่งน้องแมวชมพูของกูซะก่อนเถอะหลิว...มึงค่อยมาปากดี”
ดีเดย์ขำลั่น จนเพื่อนทั้งกลุ่มขำตาม เพราะใบหลิวทั้งโหดและห้าวเป้งยังกับนักเลงคุมซอย สิ่งที่เธอพูดมันเลยไปจี้เส้นเพื่อนทั้งกลุ่มจนขำกันไม่หยุด
“สัตว์เอ๊ย!” ใบหลิวถึงกลับนั่งกอดอกหน้าบึ้งเพราะพูดไม่ออก
“แสดงว่าน้องแมวชมพูคนนั้นมึงจัดแล้วเหรอวะเดย์...เด็ดไหมวะ?”
- Writer
