Trained by my CEO

Chapter 3

Sandra’s POV

“MAY meeting mamaya with some investors. Dapat galingan mo. Use your beauty kung kailangan. Akitin mo kung wala nang ibang paraan,” ang boses niya ang kaagad na bumalot sa aking pandinig. Sa puntong ito ay hindi ko na magawa ang gumalaw mula sa kinauupuan ko habang pansin na pansin ko pa rin ang maiinit niyang hininga mula sa aking leeg dahilan upang malaman kong hanggang ngayon ay nasa gilid ko pa rin siya at malapit na malapit ang presensya niya mula sa aking leeg.

“W-what, Mr. Montemayor?” ang tanong na unang nabitawan ko. Hindi pa rin lubos na nakapagproseso ang aking utak sa binitawan niyang katatagang kanina.

Hindi siya sumagot. Sa puntong ito ay mabilis niyang binitawan ang aking kamay na ngayon ay hawak pa ang mouse. Buong akala ko ay makakahinga na ako ng maluwag ngunit nang maramdaman ang kamay niya sa aking balikat ay pakiramdam ko ay muli lang na bumalot sa aking puso ang matinding kaba.

Dammit! Ano itong ginagawa niya?

Ramdam na ramdam ko ang kamay niyang parang hinahaplos ang aking balikat patungo sa aking leeg. Hindi ko naman magawang umangal o ang iwasan siya lalo pa at parang nanginginig ang aking buong katawan sa ginawa niyang ito.

“May meeting mamaya kasama ang ibang investors at kailangan mong makuha ang kiliti nila,” muli nitong sambit. Sa puntong ito ay dahan-dahan kong naramdaman ang kamay niya na mula sa aking leg ay bumaba iyon sa aking balikat.

Dammit! Paano ba ako makakaiwas sa lalaking ito?

“B-but, sir. Ilang araw pa lang po ako dito. Baka mauwi lang sa—” hindi na ako nakapagpatuloy pa sa pagsasalita gayong pakiramdam ko ay mas lalo lang naging malikot ang kamay ni Mr. Montemayor. Tanging ginawa ko na lamang sa puntong ito ay ang pagdikitin ang dalawa kong hita at baka kung saan pa dumapo ang kanyang kamay.

“Kaya nga, use your beauty. Sayang naman ang ganda mo, Miss Fuentes kung hindi naman gagamitin, hindi ba?” rinig kong tugon nito. Mahina ang kanyang boses ngunit sa sobrang lapit niya mula sa aking tainga ay hindi hamak na maririnig ko kahit hininga niya.

Sa puntong ito ay hindi ko na napigilan pa ang gumalaw, mula sa mouse na kanina ko pa hawak-hawak ay bumaling ang aking kamay sa aking balikat kung nasaan ang kamay ni Mr. Montemayor. “A-anong oras ba ang meeting sir?” utal kong tanong kasabay ang paghawi ko sa kamay niyang nasa balikat ko. Kahit papaano ay nagawa ko naman iyong hawiin at hindi na naman siya nagpumilit pa.

“Alas dyes and it’s already 9.” Rinig kong sambit nito.

“Kailangan ko na po palang umalis,” mabilis kong inangat ang aking kamay kasabay ang pagpatay ko sa monitor ko. Nang tuluyan na akong nakatayo ay hindi na ako ako nag-abala pang harapin si Mr. Montemayor. I want to escape from his presence as soon as possible! Pakiramdam ko ay hindi ako nakakahinga nang maluwag sa tuwing nasa tabi ko siya!

“Wait, Miss Fuentes.” Akamang hahakbang na sana ako papalabas nitong silid nang marinig kong muli ang pagsasalita ni Mr. Montemayor. Wala akong ibang magawa kung hindi ang mapahinto na lamang. Hindi ako huimarap muli sa kanyang kinatatayuan at hinintay ko na lamang ang susunod niyang sasabihin.

Ilang segundo lamang ay pansin ko na ang paghakbang nito na alam kong papalapit ito sa akin. Mas lalo lang naging malakas ang pagtibok ng aking puso sa mga oras na ito. “May nakalimutan kanga ayusin,” sambit nito habang papalapit nang papalapit ang kanyang boses sa kinatatayuan ko ngayon.

Ilang segundo lamang at kaagad ko na ring napansin ang kamay niyang dumapo na namang muli sa aking leeg. Sa puntong ito ay parang nanginginig na pati ang aking tuhod at wala akong ibang magawa kung hindi ang manatili lamang mula sa aking kinatatayuan.

“You should look beyond their expectation, Miss Fuentes,” mahinang sambit nito. Mula sa aking leeg ay dahan-dahang dumapo ang kanyang kamay sa aking balikat at pansin na pansin ko pa ang mahigpit nitong pagkakahawak. “Stand still and show them that you’re worth for their attention,” pagpapatuloy pa nito habang inalalayan ang katawan kong mapatindig nang nakaayon sa kanyang nais.

Mula sa aking balikat ay dahan-dahang bumaba ang kamay niya sa aking balakang at doon ay mas lalo ko lang napansin ang maiinit niyang mga palad. Ang mga haplos nitong parang nagbibigay kakaibang pakiramdam sa aking sarili.

“Show then your true beauty, Miss Fuentes. Kung hindi mo sila makukuha sa pamamagitan ng pananalita, gamitin mo ang mas mainit na paraan,” wika nitong muli at ilang segundo lamang ay pansin na pansin ko kaagad ang kamay niyang bumaba na sa aking balakang na hanggang sa dumapo iyon sa aking hita.

Mini skirt lamang ang suot ko kaya hindin a mahirap para sa kanya ang abutin ang makinig kong hita.

Dammit! Baliw na ba siya?

Sa puntong ito ay mas lalo ko lang naramdaman ang kanyang presensya mula sa aking leeg. Ang bawat pagbuga niya ng hininga ay pansin na pansin ko ang init ng hatid niyon. Ang pabango niyang alam kong walang sinumang babae ang hindi maaakit. Pansin ko na rin ang presensya ng kanyang katawan mula sa aking likuran at ang matigas na bagay na dumapo sa aking puwet—sana nagkakamali lang ako ng iniisip.

“Maganda ka lang, Miss Fuentes. Use your beauty to gain more advantage which I think the only reason why you’re here in my company.” Bulong nito sa akin.

Sa puntong ito ay tuluyan ko nang naramdaman ang kamay niyang hinihipo-hipo ang aking hita. Damn this man! Nababaliw na ba siya? Bakit kailangan pa niyang idaan sa ganito ang pagbibigay ideya niya at ang pagtuturo niya sa dapat kong gawin?