เปลี่ยนเจ้าหนี้ให้เป็นสามี

บทที่ 5 ครั้งแรกของพี่ต้นหอม 1

บทที่ 5

ครั้งแรกของพี่ต้นหอม 1

ริมฝีปากบดจูบเคล้าคลึงนัวเนียเสียจนแทบกลายเป็นเนื้อเดียวกัน ต้นหอมเผลอกลั้นหายใจเนื่องจากเธอยังไร้ประสบการณ์ในเรื่องแบบนี้ ปล่อยให้ชายหนุ่มบดจูบอย่างดูดดื่มอยู่อย่างนั้น เรียวลิ้นชอกชอนไปทั่วทั้งโพรงปากหวาน ให้สมกับที่แอบชอบมานานหลายปี

มือเล็กจิกที่อกเสื้อของชายหนุ่มด้วยความวาบหวาม ภายในร่างกายเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นมา แม้เธอจะไม่มีประสบการณ์แต่ก็เคยเรียนและเคยอ่านมาบ้าง ว่าความรู้สึกในตอนนี้มันคืออะไร แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่รู้วิธีรับมือกับมันเลย

“หายใจ” ริมฝีปากอยากกระซิบเสียงแผ่วเบา เมื่อเห็นว่าต้นหอมหลับตาแน่นแถมยังกลั้นหายใจจนหน้าแดง

“เฮือก!!” ต้นหอมรีบหายใจตามที่ภูผาบอก เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองได้กลั้นหายใจไปตอนไหน เพราะตอนนี้ประหม่าไปหมด เมื่อชายหนุ่มทั้งสองเห็นท่าทางของเธอก็ยิ่งรู้สึกว่าเธอน่ารักมาก จนอยากจะขย้ำให้จมคาเตียง

อชิถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกเผยร่างกายกำยำได้สัดส่วน ภูผาถอยออกห่างเพื่อให้อชิได้สานต่อ ส่วนตัวเขาก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก เผยสัดส่วนร่างกายที่กำยำยิ่งกว่าเพราะเขาชอบใช้กำลังมากกว่าหัวสมอง!

หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวเมื่อได้เห็นร่างกายของผู้ชายใกล้ๆ แบบนี้ เป็นร่างกายของจริงต่างจากที่เคยเห็นของพวกไอดอลลิบลับ ไม่ว่าสัดส่วนร่างกายของผู้ชายที่เคยเห็นในอินเตอร์เน็ตจะดูดีมากแค่ไหน แต่ก็เทียบไม่ได้กับของจริงที่อยู่ตรงหน้า

จากนั้นภูผาก็โอบเอวบางให้ลุกขึ้นนั่ง แล้วอชิก็ช่วยถอดชุดคลุมออกให้ ช่างเป็นการทำงานของทีมเวิร์คจริงๆ

“พวกนายทำแบบนี้บ่อยเหรอ?”

“หืม หมายถึงเซ็กส์เหรอ?” ภูผาพูดออกมาหน้าตาเฉย ในขณะที่คนคนตั้งคำถามไม่กล้าสบตาด้วยซ้ำ

“อืม”

“ไม่นะ ประมาณอาทิตย์ละครั้งล่ะมั้ง” ภูผาว่าพลางจัดการเหวี่ยงเสื้อของต้นหอมลงพื้น อชิเองก็จัดการปลดตะขอชุดชั้นในแล้วดึงมันออกให้พ้นสายตา

ต้นหอมสะดุ้งเฮือกเมื่อชุดชั้นในของเธอถูกดึงออกจนสายขาด เผยทรวงอกอวบอิ่มแต่หญิงสาวก็มีไหวพริบดี เธอรีบยกแขนขึ้นปกปิดความอวบอิ่มเอาไว้แล้วงอตัวลงเล็กน้อย

“เอ่อ บะ แบบสามคนเหรอ?” เธอว่าพลางช้อนดวงตาขึ้นมองภูผาและอชิ ตอนนี้ร่างกายของเธอสั่นระริกด้วยความหวาดหวั่น

…แม่ง น่ากินแบบนี้กูจะอดใจไหวได้ยังไงวะ?...

“อ้อ แบบสามคนจะไม่บ่อย เพราะบางครั้งเราไม่ได้ถูกใจผู้หญิงคนเดียวกัน ครึ่งปีจะทำสักสองสามครั้งได้มั้ง” ชายหนุ่มว่าพลางจับข้อมือเล็กทั้งสองข้างออกจากกัน แล้วกดร่างบอบบางลงบนเตียง “หรือบางปีก็ไม่มีเลย”

อชิรีบเข้ามาสมทบอย่างรู้งาน จับข้อมือเล็กข้างหนึ่งตรึงเอาไว้ กลายเป็นว่าภูผาจากข้อมือไว้ข้างหนึ่งและอชิจับไว้ข้างหนึ่ง เผยทรวงอกอวบอิ่มซึ่งกระเบื้องตามแรงหายใจ

แก่นกายของภูผาและอชิปวดหนึบขึ้นมา แค่เพียงมองดูความอวบอิ่มยังไม่ทันได้ลิ้มลองก็รู้สึกอยาก ' กิน’ ขนาดนี้แล้ว ถ้าได้กินจริงๆ พวกเขาไม่คลั่งไปเลยเหรอ?

สงสารก็แต่ต้นหอม สาวน้อยไร้ประสบการณ์ที่จะต้องมารองรับอารมณ์ตัณหาราคะของชายหนุ่มทั้งสองไปพร้อมๆ กัน

เรียวลิ้นตวัดเลียยอดอกสีหวานคนละข้างจนร่างบอบบางสะดุ้งเฮือก ไม่มีข้างไหนน้อยหน้าไปกว่ากัน ทั้งดูดทั้งดึง ตวัดลิ้นเลียวนจนเกิดเสียงน่าอาย ราวกับกำลังลิ้มลองของหวานจานโปรด พวกเขาช้อนดวงตาขึ้นมองต้นหอมที่กำลังอดกลั้นความรู้สึก

“อย่ามองนะ อย่ามอง…!!” พยายามดึงข้อมือออกจากการเกาะกุม แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เธอเม้มริมฝีปากแน่นเพราะกลัวว่าจะร้องเสียงน่าอายอะไรออกมา

จ๊วบ!

“อื้อ!”

แรงดูดยอดอกของเธอรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนคิดว่ายอดอกอาจจะหลุดติดปากพวกเขาไปก็ได้ เรียวลิ้นเลียวนรอบฐานอกและกลับมาครอบครองมันใหม่อีกครั้ง เป็นแบบนี้ซ้ำๆ ก่อนที่ภูผาจะขยับตัวขึ้นมาบดจูบที่ริมฝีปากอย่างอ่อนหวาน

ลิ้นสากอาศัยช่วงที่ต้นหอมไม่ทันได้ตั้งตัวสอดแทรกเรียวลิ้นตักตวงความหอมหวาน ดูดลิ้นนุ่มๆ เข้าปากของตัวเองเพื่อหยอกล้อ ก่อนจะสำรวจรอบโพรงปาก แล้วเกี่ยวรัดรึงลิ้นของเธอ ถอนริมฝีปากออกเพื่อให้ต้นหอมได้หายใจ แต่ก็ได้แต่ไม่กี่เฮือกเท่านั้น อชิที่เห็นว่าปากของเธอเป็นอิสระก็บดจูบเคล้าคลึงอย่างเร่าร้อน

ทั้งขบ ทั้งเม้ม จนต้นหอมรู้สึกเจ็บแสบริมฝีปาก ลิ้นของเธอแทบจะหลุดออกไปอยู่แล้ว อชิไม่อ่อนโยนกับเธอเลย เขาพยายามที่จะกลืนกินปากทั้งปากอย่างหื่นกระหาย เชื่อว่าการกลืนลงท้องไปได้เขาคงทำไปนานแล้ว เมื่อจูบจนพอใจก็ถอนริมฝีปากออก ต้นหอมรีบหันหน้าหนีเพราะกลัวว่าภูผาไม่ก็อชิ อาจจะจูบตัวเองอีก เธอขอสูดอากาศให้เต็มปอดหน่อยเถอะ!

ในขณะเดียวกันภูผาพรมจูบไปทั่วร่างกายของหญิงสาว ฝากฝังรอยรักเป็นรอยแดงสีเข้ม ข้อมือของเธอถูกปล่อยให้เป็นอิสระ อชิผละออกจากตัวของเธอแล้วขยับถอยลงไป ภูผาที่เห็นว่าอชิเริ่มที่จะทนไม่ไหวแล้ว ช้อนฝ่ามือเข้าที่ใต้แผ่นหลังเล็กเพื่อให้เธอแอ่นอกรับปากอุ่นร้อนของเขา

“อื้อ!” เธอรู้สึกเสียวซ่านเหลือเกิน ภูผาเริ่มที่จะเผยธาตุแท้ออกมาแล้ว ความอ่อนโยนเริ่มมลายหายไปกลายเป็นการสัมผัสอย่างเจนจัด คล้ายกับจะตราตรึงมันเข้าไปในตัวของเธอ

ทางด้านอชิจับเรียวขาสวยให้แยกออกจากกัน เผยกลีบกายอวบอิ่มน่าลิ้มลอง

“อื้อ! อื้อ!” พยายามหุบขาเข้าหากันแต่มีหรือจะสู้แรงหนุ่มนักกีฬาอย่างอชิได้ ชายหนุ่มจ้องมองมันตาเป็นมัน แลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผาก ภายในลำคอแทบจะเป็นผุยผง

“อีก!” ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะค่อยๆ ยื่นกายเข้าไปใกล้ ครอบครองพื้นที่ว่างระหว่างขาอย่างใจเย็น

แม้ว่าต้นหอมจะยังคงต่อต้านอยู่ แต่อชิไม่สนใจเลยสักนิด ตอนนี้เขาไม่ต่างจากคนตกอยู่ในภวังค์ ฝ่ามือหนาสัมผัสที่ความโหนกนูนอย่างเชื่องช้า

“แม่ง… โคตรน่ากินเลย” ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างน่าไม่อาย ก่อนจะใช้นิ้วแหวกกลีบกายของนางออกเผยความอมชมพู “สวย โคตรสวย”

“ดะ เดี๋ยว…!?”

ต้นหอมไม่สามารถอ้าปากร้องห้ามได้อีกต่อไป เมื่อเรียวลิ้นปาดเลียตั้งแต่ด้านล่างขึ้นด้านบน ราวกับลิ้มลองของหวาน สร้างความเสียวกระสันยากเกินต้านทาน ร่างบอบบางสะดุ้งเฮือกและพยายามถดถอยสะโพกหนี ก่อนที่อชิจะเริ่มส่งลิ้นปาดเลียซ้ำๆ อยู่แบบนั้น แล้วสอดเข้าไปด้านใน คราวนี้ต้นหอมไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป

มือเล็กจิกเข้าที่หัวไหล่หนาของภูผาเพื่อระบายความเสียวซ่าน ชายหนุ่มบดจูบเคล้าคลึงริมฝีปากอวบอิ่ม เพื่อตักตวงความหวานซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในขณะที่อชิเริ่มที่จะควบคุมตัวเองไม่ได้ ตวัดเรียวลิ้นเกี่ยวน้ำหวานเข้าปาก สอดเข้าช่องรักเล็กๆ แล้วเลียวนอยู่ด้านในเรียกน้ำหวานหยาดเยิ้มเพื่อดูดกิน

“อ๊า!” เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระอีกครั้ง หญิงสาวก็เผลอร้องครางเสียงหวาน กระตุ้นความป่าเถื่อนในตัวของชายหนุ่ม พวกเขาพร้อมที่จะกระแทกแล้ว หากต้นหอมไม่ใช่รักแรกในวัยเด็ก ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ตามที่คาดการณ์เอาไว้ ป่านนี้คงจับกระแทกจนสุดลำไปแล้ว

…อ่าแม่ง เสียงหวานชะมัด ไอ้อชิก็เอาแต่เลียอยู่ได้!...

ภูผาหันไปตวัดสายตามองดุเพื่อนรัก เห็นว่ามันเอาแต่ก้มหน้าก้มตาดูดเลียอย่างจาบจ้วง ร่างบอบบางดิ้นพล่านและพยายามต่อต้าน พยายามต้านทานความวาบหวามนี้

ซู๊ด!

เสียงซดน้ำกามพร้อมกับดูดเม็ดสีหวานเข้าปากสร้างความเจ็บปวดให้กับต้นหอม หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บ แต่อชิกลับยิ่งดูดและเลียวนเรียกน้ำหวานหยาดเยิ้ม

“อชิ! เจ็บ อื้อ! ยะ อย่าทำนะ อย่า…!” หญิงสาวร้องเสียงกระเส่า มันทั้งเจ็บทั้งเสียวจนเธอสับสนเหลือเกิน

กว่าจะปล่อยเม็ดสีหวานให้เป็นอิสระมันก็แดงก่ำเสียแล้ว เขาส่งลิ้นเข้าไปด้านในแล้วปาดเลียซ้ำๆ อย่างหื่นกระหาย จนในที่สุดร่างบอบบางก็กระตุกรับอย่างสุขสม