"Pınar'ın sevgisi. Ama sen girdin araya, kardeşini sırtından vuran sensin Dilşah?"
"Bana bak anne?" Diye sinirle soluyarak devam ettim "zaten sınırdayım, zaten çıldırmışım hepinizi hayatımdan silmeyeyim. Pınar benim hayatımı mahvetti ben değil"
Kollarını göğsünde kavuşturan annem tekrar dudaklarını aralamıştı ki içeriye giren babam ile sustu.
"Bozgun aradı mı?" Diyen babama bakmadan kafamı iki yana olumsuzca salladım. "Ben sana ne dedim Dilşah?" Diye babamın sesinin yükselmesi ile artık bende ipler kopmuştu. Önüne gelen konuşuyordu ama demiyorlardı ki neden Dilşah? Neden ardına bakmadan çıkıp gittin.
"Ela, Çakır'ı biraz odaya götürür müsün?" Diyerek kucağıma aldığım oğluma bakıp iç çektim. O da bu olaylardan etkileniyordu, dudaklarını bükmüş, göğsüme sinmişti. Daha da sinirlendim,
