Dilşah Kurtbey;
Ne kadar kollarının arasın da derince uyumak istesem de olmamıştı. Uyuyamamıştım bir türlü. Dönüp durmuştum yatakta. Zaten Bozgun'da uyuyamamıştı. Gece bir kaç kez uyanan Delfin'in altını değiştirip mamasını yedirerek tekrar uyutmuştum ve o sırada da Bozgun'da Çakır'ı kontrole gitmişti. Çakır neyse ki deliksiz uyumuştu.
Herhalde kendi evimizin etkisi de büyüktü. Huzurla uyumuştu. En son güneş doğarken gözlerimi yorgunlukla kapatmıştım ve ne kadar uyuduğumu bilmediğim sürede yanağıma değen hafif tüy gibi öpücükler ile uyandım. Bozgun tepemde durmuş gülümseyerek bana bakıyordu.
"Günaydın güzelim." Deyip yanağıma tekrar öpücük kondurdu. "Günüm gözlerini açar açmaz aydı." Diye tamamladı. "Öyle mi?" Dedim gözlerimi kırpıştırarak.
"Öyle tabii, karım koynum da uyanmayalı ne
