DİLŞAH KURTBEY:
Hızlı hızlı hazırladığım bir kaç parça eşyamızı valize koyup çocuklar için olan ihtiyaçları ise en ince ayrıntısına kadar aldım. Sabah oğlum ve Bozgun bir karar vermişlerdi ve çiftlik evine gidiyorduk.
Benim için de değişiklik olacaktı, temiz hava, ortam bana iyi gelecekti. Neredeyse uzun zamandır dört duvar arkasında kalmıştık. Belki de Çakır bundan dolayı fevri davranıyordu.
Yatakta kendi kendine mızıldanan kızımın da üzerini değiştirip pusetine koyarak battaniyesini bacaklarının üzerine örttüm. Her ne kadar araba sıcak olsa da havalar soğumuştu. Kış gelmişti neredeyse. Çiftlik nasıldı bilemiyordum.
Yanına peluş tavşanını da bırakarak yatak odasına giren Bozgun'a baktım "Hazır mısın?" Diye bana baktı. Kafamı sallayıp "evet, valizleri sen al bizde geliyoruz" diye gü
