ดูเหมือนว่าฉันจะเริ่มชินชากับการตื่นขึ้นมาและไม่เจอพี่ไทน์
ในห้องแล้ว แม้ว่าวันนี้ฉันจะลืมตาตื่นในห้องของเขาก็ตาม
ไม่มีข้อความใด ๆ เขียนบอกว่าเขาออกไปที่ไหน แต่ฉันก็ไม่ได้กระวนกระวาย เพราะคิดว่าอย่างไรเสียเขาก็ต้องกลับมาทันก่อนที่ฉันจะไปเรียนในช่วง
สิบโมงอยู่แล้ว เพราะนี่ก็เพิ่งจะเจ็ดโมงครึ่งเอง
หลังจากจัดการธุระเสร็จฉันก็เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ ประจวบเหมาะกับที่พี่ไทน์กลับเข้ามาในห้องพอดี และในมือยังมีกล่องอาหารติดมาด้วย
“ทำไมตื่นเช้าจังเลยหือ?”
“ชินน่ะค่ะ อยู่บ้านก็ตื่นเวลานี้”
เผลอ ๆ เช้ากว่านี้อีกด้วย ยิ่งวันเสาร์-อาทิตย์นะ แทนที่จะได้สบาย ฉันดันต้องตื่นตั้งแต่ไก่โห่เพื่อเดินตามหลังพ่อเข้าสวนกล้วยโน่น
“แล้วทำไมเพิ่งจะมาสระผมตอนนี้ ทำไมไม่สระตั้งแต่เมื่อคืน?”
“เมื่อคืน... ไม่มีจังหวะได้สระผมเลยนี่คะ”
อีกฝ่ายหลุดขำออกมา คงเพิ่งนึกได้ว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้นบ้าง ตั้งแต่
เข้าห
