เป็นสองชั่วโมงในคลาสเรียนที่รู้สึกว่ายาวนานที่สุดตั้งแต่เริ่ม
เข้ามหาวิทยาลัยมา นั่นไม่ใช่เพราะความยุ่งยากให้เนื้อหา แต่เป็นเพราะฉันกำลังจดจ่ออยู่กับเดตแรกในชีวิต
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแบบนี้สามารถเรียกว่าเดตได้ไหม แต่ถ้ามันคือการไปกินข้าว ดูหนัง และเดินซื้อของกันที่ห้าง ฉันก็จะนับเอาเองว่ามันใช่
ในที่สุดคาบเรียนที่แสนยาวนานก็สิ้นสุด พี่ไทน์มารับฉันที่หน้าตึกแล้วบึ่งมากินข้าวกันที่ห้างทันที โชคดีที่วันนี้เราว่างตรงกัน ทั้งเขาและฉันก็มีเรียนแค่ตอนเช้ากันทั้งคู่
“กินเยอะ ๆ จะได้อ้วน ๆ”
พี่ไทน์ตักอาหารใส่จานให้ฉันอย่างเอาใจ เทกแคร์ดีจริง ๆ เลยคนนี้ คงจะทำบ่อยจนชินสิท่า
“พอแล้วค่ะพี่ไทน์ เดี๋ยวหนูก็ได้อ้วนจริง ๆ หรอก”
ฉันรีบปราม แต่ก็ยังยัดอาหารเข้าปากไม่หยุด ก็มันอร่อยจริง ๆ นี่ เพิ่งรู้ว่าของแพงในห้างมันอร่อยถูกลิ้นแบบนี้นี่เอง
“อ้วนสิดี จะได้ไม่มีใครมองเธอ”
“ทุกวันนี้ก็ไม่มีใครมอ
