และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่เวทีต้องลุกเป็นไฟเพราะ ภายในโถงขนาดใหญ่ในหอประชุมถูกจัดแต่งไปด้วยดอกไม้และแสงไฟหลากสี
สาดวูบวาบไปมาจนเวียนหัวไปหมด
ผู้เข้าร่วมประกวดต่างยืนทำสมาธิกันอยู่เงียบ ๆ ไม่มีใครหันมาพูดคุยกันทั้งสิ้น จนกระทั่งได้รับสัญญาณจากทีมงานให้เดินออกไปโชว์ตัว
“กรี๊ดดด!”
เพียงปลายเท้าย่างเข้าพื้นเวทีที่เต็มไปด้วยแสงไฟสีขาวนวลสาดส่อง
เสียงกรีดร้องก็ดังสนั่นไปทั่วทุกพื้นที่ ฉันยิ้มกว้างพร้อมกับสับขาเดิน
ด้วยท่าทางมั่นใจอย่างที่ซักซ้อม พลางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ และ
เจอเข้ากับออมสินที่ชูป้ายไฟใหญ่เกินหน้าเกินตา มีพี่เรสอยู่ข้าง ๆ แต่ยังไม่เจอพี่ไทน์อยู่ตรงนี้
เดินออกมาโชว์ตัวอยู่ครู่เดียวก็เดินกลับเข้าไปข้างในอีกรอบ ผลัดให้
ฝั่งประกวดเดือนมหาวิทยาลัยได้ออกไปโชว์ตัวบ้าง ระหว่างนี้ก็ได้โอกาสเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดราตรีที่ทางสาขาเตรียมไว้ให้ แต่ฉันเปลี่ยนชุดเสร็จไวจึงออกมาหยิบโทรศ
