ในช่วงหกโมงเย็นของวันศุกร์ควรเป็นเวลาที่ฉันกลับมานอนพัก
ที่หอ และเปิดซีรีส์ที่ดูค้างเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวาน แต่อยู่ ๆ ฉันก็ถูกพี่ไทน์จับลากแขนขึ้นรถแล้วมาโผล่ที่คฤหาสน์สุดหรูตระการตาอย่างที่ไม่สามารถจะเห็นได้ทั่วไป เว้นเสียแต่ต้องนั่งดูในละครหลังข่าว
“พี่ไทน์ เอ่อ... ให้ลงไปจริง ๆ เหรอคะ”
“ก็จริงน่ะสิ ไม่งั้นจะพามาทำไม”
ฉันอึกอักรู้สึกประหม่าเพราะตั้งตัวไม่ทัน ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก เพราะเขาเพิ่งจะบอกฉันว่าแม่ชวนมากินมื้อเย็นตอนที่มารับกลับหอนี่เอง นั่นเลยเป็นสาเหตุที่ฉันยังไม่ทันได้กลับไปเปลี่ยนชุดหรือแต่งตัวสุภาพเรียบร้อยกว่านี้
กระโปรงทรงเอสั้นเลยเข่าขึ้นมานิดหน่อย อาจจะไม่ได้สั้นจนน่าเกลียด
แต่การเข้าหาผู้ใหญ่แบบนี้ ถ้าได้สวมกระโปรงยาวลากพื้นคงมีความมั่นใจมากขึ้น คงเป็นเพราะว่าฉันถูกพ่อสั่งสอนให้ใส่กระโปรงยาว ๆ มาแต่ไหนแต่ไรละมั้ง ถึงไม่ชิน
“ลงมาได้แล้ว”
พี่ไทน์เดินอ้อมมาเปิดประ
