วันเสาร์-อาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนโกหก ฉันยังดื่มด่ำกับรสชาติและกลิ่นอายของป่ากล้วยไม่เต็มปอดด้วยซ้ำ
“ฉลองให้แด่... คู่หมั้นป้ายแดง เย่!!”
แก้วเหล้าถูกชูขึ้นมาชนกันจนเกิดเสียง ก่อนที่รสชาติเข้ม ๆ ของเหล้า
จะไหลเข้าสู่ลำคอจนร้อนวูบวาบ
“ดีใจด้วยนะแก”
ออมสินขยับเข้ามาโอบกอดฉันเอาไว้แน่นพลางทำหน้าซึ้ง คงดีใจที่เพื่อนเป็นฝั่งเป็นฝา
“แล้วงานเราล่ะ จะจัดเมื่อไหร่”
พี่เรสตะโกนแข่งกับเสียงดนตรีในร้านเหล้า พร้อมกับขยับเก้าอี้มาใกล้ยิ่งขึ้น
“ดูพฤติกรรมก่อน”
“โหยยย ยังต้องดูอะไรอีก”
“ก็ถ้าเลิกปากหมาได้จะพิจารณาแล้วกัน”
ออมสินไหวไหล่ด้วยท่าทางไม่ยี่หระ ทั้งที่ทั้งคู่ก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันอย่างเปิดเผย แต่เธอก็ยังไม่ยอมรับออกมาเต็มปากว่าเป็นแฟนกัน แถมยังเลือกที่จะใช้คำว่ารูมเมตแทนคำว่าแฟนอีกด้วย
“มึงต้องขอบคุณกูนะไอ้ไทน์ ที่ทำให้มึงได้สมหวังกับรักแรกอะ”
“ถุย มึงเห็นแก่เงินก็บอกมาเถอะ”
พี่ไทน์ว่าขำ
