หนึ่งอาทิตย์เต็ม ๆ ที่พี่ไทน์ขาดการติดต่อไป เราได้เจอกันโดยบังเอิญสองถึงสามครั้ง แต่เขาก็เมินเฉย ซ้ำยังมองข้ามฉันไปราวกับอากาศ และอีกคนที่ได้รับผลกระทบกับเรื่องนี้ไปเต็ม ๆ คือพี่เรส ถึงแม้ว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับออมสินเริ่มดีขึ้นมาแล้ว แต่ความสัมพันธ์
ของเขากับเพื่อนรักอย่างพี่ไทน์กลับสั่นคลอน
ฉันเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยเลยที่เป็นต้นเหตุทำให้เขากับพี่ไทน์ทะเลาะกัน ถึงแม้พี่เรสจะพยายามปลอบใจและไม่ได้กล่าวโทษว่าเป็นความผิดของฉันเลยแม้แต่น้อย
“ก้านตอง อาจารย์รบกวนเอากองหนังสือนี้ลงไปไว้บนโต๊ะทำงานของอาจารย์ให้หน่อยนะ”
“อ๋อ ได้ค่ะ”
ฉันพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายขณะที่ลุกขึ้นจากเก้าอี้และเก็บชีตลงกระเป๋าในช่วงท้ายคาบ
“แกได้คุยกับพี่ไทน์บ้างปะเนี่ย”
คำถามจากปากออมสินทำให้ฉันนิ่งชะงัก ทั้งที่ผ่านมานานแล้ว แต่เวลา
มีใครเอ่ยถึงเขาฉันก็ยังรู้สึกเจ็บแปลบ ๆ ที่อกไม่หาย
“ไม่เลย”
ฉันส่ายหน้
