บทที่๔ ไม่ผิด

1055 Words

ช่วงปลายปีแบบนี้เป็นฤดูแห่งการเก็บเกี่ยวของชาวนา บางเจ้าก็พร้อมเกี่ยว บางเจ้าก็รออีกหน่อย เจ้าของนาหลายสิบไร่อย่างธีร์เองก็แทบไม่ว่าง นาหกสิบกว่าไร่มีอยู่สองที่ ทำพร้อมกันแต่สุกไม่พร้อมกัน หลังเกี่ยวแล้วก็ไม่ได้แล้ว ต้องเอามาตาก ต้องคอยเกลี่ยคอยพลิก วุ่นวายเหนื่อยหน่าย แม้จะจ้างคนช่วยทุ่นแรง แต่ก็นอนเฉยไม่ได้นะ “ปีนี้ข้าวตาปานสวยอีกแล้ว” ลุงดำที่จ้างมาช่วยตากข้าวเอ่ยชมอย่างอิจฉา นาบ้านนี้โชคดีอยู่ติดห้วยน้ำล้น น้ำไม่เคยขาด ไม่ต้องการน้ำก็มีที่ปล่อย ดินอุดมสมบูรณ์ “คนทำดีก็แบบนี้แหละลุง” ไม่ใช่ใคร นาตาปานพ่อเขา แต่เขาเป็นกำลังหลักสำคัญไปแล้วตั้งแต่เรียนจบ “เอ็งก็บอกสูตรพวกข้าบ้าง อยากได้ข้าวเม็ดอวบแบบนี้” “น้ำถึง ปุ๋ยถึง” แล้วก็ขยันไปถอนหญ้า ถอนกล้าไม่ให้มันซ้อนกันเยอะในหนึ่งกอ นั่นแหละสูตรเขา แค่ต้องขยันทั้งที่จริงขี้เกียจฉิบหายก็ตาม “ปีนี้ข้าวราคาขึ้นด้วย รับเต็ม ๆ เลยแบบนี้” “ก็ลงทุนไปไม่น้อยเหมือนกัน” ถึงจะรับเยอะ แต่หากนึกถึงสมัยเด็กเห็นพ่อแม่ขายข้าวต่อกิโลแล้วอิจฉา ราคาข้าวที่สูง ราคาปุ๋ยที่จับต้องได้ พอถึงตอนที่เขามาเป็นชาวนาบ้าง ราคาข้าวแสนเอี้ย ราคาปุ๋ยแสนชั่ว “เยอะยังไงก็เหลือทั้งหมดนั่นแหละ” ไม่มีหนี้อะไรไม่มีอะไรต้องกลัว เกี่ยวได้แค่ไหน ขายเท่าไหร่ หักไปหักมายังไงก็กำไร “ทำแล้วขาดทุนจะทำทำไมล่ะ ลุงไม่คิดงั้น?” ถ้าต้องเหนื่อยแล้วขาดทุนเขานอนเกาไข่เฉย ๆ ดีกว่า “เออ ก็ถูกของเอ็ง” ถึงชาวบ้านบางคนจะได้มากได้น้อยต่างกันไป แต่สุดท้ายเบ็ดเสร็จแล้วก็ยังเหลือให้กินให้ใช้ “เกี่ยวเสร็จแล้วเหรอ” เสียงแขกมาใหม่ดังขึ้น “เหลืออีกที่” “ปีนี้เอาเป็นเงินนะพี่” น้าแทนคนเช่านาบ้านธีร์พูดกับพ่อเขาหลังเคลียร์ข้าวทุกอย่างเรียบร้อย “ได้ แล้วปีนี้เป็นยังไง ดีไหม” ตาปานพ่อของเขาถามกลับเหมือนทุกปี “ดีครับ ปีนี้ข้าวสวยเลยอยากเก็บไว้ทำพันธุ์แล้วก็ไว้กิน ว่าจะขายแค่พอค่าเกี่ยวค่าปุ๋ยคืน” “ดีแล้ว ๆ” พูดพร้อมกับเดินเคียงข้างกันกลับไปนับเงินที่บ้านแทน ธีร์มองตามพ่อกับน้าอีกคนไปโดยไม่ได้พูดอะไร หันกลับมาเกลี่ยข้าวบนลานต่อ เพราะช่วงนี้ตากข้าวทุกวันทำให้ปวดเมื่อยตัวไม่ได้ออกไปสุมหัวกับเพื่อนฝูง อีกทั้งคนอื่น ๆ ก็มีนาให้ทำเหมือนกัน โดยเฉพาะนายที่บ้านทำรถเกี่ยว ยิ่งไม่มีทางว่างหรอก บางนากว่าจะเกี่ยวเสร็จสองทุ่มก็มี ตอนนี้เลยเป็นเวลานอนเล่นพักผ่อนของเขา ติ๊ง! เสียงแชทดังขึ้นพร้อมกับรายชื่อโชว์เด้งลงมาให้เห็นด้านบน คนที่กำลังนอนเล่นอยู่บนเปลอย่างสบายอารมณ์ถึงกับตัวชาใจเต้นแรง กลัวจะอ่านผิดมองผิด เลยกดเข้าไปดูในหน้าแชท ใจเต้นแรงกว่าเก่าเมื่อยืนยันแล้วว่าไม่ผิด Toey : ธีร์ ลานว่างข้างร้านขายส่งที่ใหญ่ที่สุดในอำเภออย่างบ้านบูมเต็มไปด้วยหนุ่มวัยฉกรรจ์ที่รวมกลุ่มกันสุมหัวแทบจะเป็นกิจวัตร พอเริ่มหมดงานก็เริ่มสุมหัวกันอีกครั้ง “เป็นส้นเท้าอะไรครับ หน้าถึงได้เหมือนบั้นท้ายหมาขนาดนี้” ภีม ถามธีร์ขึ้นเป็นคนแรก ตั้งแต่มันมาถึงก็ทำหน้าเหมือนทะเลาะกับเมีย แต่ติดที่ไม่มีเมียนี่แหละ “ของขาดหรือขาดของล่ะ” ตามด้วย นาย “ปรึกษากูได้นะ เดี๋ยวสอนเทคนิคเมียรักเมียหลง” บูม คนมีเมียอวดอ้างขึ้นอย่างได้หน้า แล้วแม่งปากแต่ละตัว แบบนี้ใครอยากเล่าให้พวกมึงฟังวะ “ชวนกันแดกเหล้าแล้วทำไมปากว่าง?” ไล่มองหน้าทีละตัว “หรืออยากเอากับแกล้มเบอร์สี่สิบสองด้วย?” “โหดจัด” ภีมว่าอย่างหวาดกลัวแต่ปากยิ้มกวนบาทามาก “พวกผมแค่เป็นห่วงคร้าบ” “สัส!” แต่ละประโยคของพวกมึงห่วงว่าจะไม่ได้แดกส้นเท้ากูนี่แหละ “ตกลงเป็นควายอะไรครับ” เป็นเหี้ยบ่อยแล้ว หันมาเป็นควายตั้งแต่มีเมียคนล่าสุดนั่นแหละ ถึงจะเลิกกันแล้วก็ตาม แต่ก่อนเลิกและหลังเลิกก็เหมือนควายจริง ๆ “เปล่า” ขี้เกียจพูด พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ “แล้วแต่” ไหวไหล่ให้ ไม่อยากพูดช่างมึงสิ กูแค่ไม่ได้เสือกแต่ไม่ตายหรอก ธีร์แทบจะยกเท้าถวายให้เพื่อนเรียงตัว “วันศุกร์นี้ว่าไงครับ คอนเสิร์ตลูกพี่” ช่วงนี้เป็นงานประจำจังหวัดพอดี มีคอนเสิร์ตทุกปี และลูกพี่พวกเขาก็มีทุกปี ไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องอย่างที่คิด แต่เป็นวงเพื่อชีวิตที่ตามมาตั้งแต่วัยสะรุ่น คาดหัวด้วยผ้าแดง ทุกเวทีแม่งตีกันตลอด ลูกพี่ผมเล่นดีก็งี้ “จะพลาดได้ไงครับ คอนเสิร์ตฟรีแบบนี้” “ไปได้ป่าวไอ้พ่อลูกอ่อน” ภีมหันถามบูมทันที “เคยพลาด?” ถึงจะลูกอ่อนแต่ไม่กลัวเรื่องเที่ยวเรื่องดื่มครับ จะพาเมียไปด้วย “ไอ้เวร ทิ้งลูกนะมึง” “ให้ปู่ย่าเลี้ยงบ้าง” “บ้าง?” นายถึงกับเลิกคิ้วถาม “มึงแน่ใจไหมคำว่าบ้าง” แยกไม่ออกแล้วว่าลูกมึงหรือลูกพ่อแม่มึง “ไว้มึงมีเดี๋ยวก็รู้” “หาแม่พันธุ์ยังไม่ได้ว่ะ” “เหรอ!” ทุกคนประสานเสียงใส่หน้านายพร้อมกันกับคำพูดของมัน “อย่าครับ พวกคุณก็รู้ว่าไม่ใช่” รีบบอกเพื่อนเผื่อลืม “บอกตัวมึงเองนะ ว่าอย่าให้เห็นเป็นหมายิ่งกว่าไอ้บูม” ภีมว่าอย่างหมั่นไส้ “เกี่ยวอะไรกับกู” กูไม่หมาครับ ไม่ได้เสี้ยวไอ้นายเลยสักนิด “ก่อนเสือกเรื่องกูพวกมึงดูไอ้ธีร์ก่อน จิตหลุดแล้วมั้ง”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more