“แต่เขาหลอกทั้งพี่หน่อยและเนยนะแม่ เขาเป็นคนหลอกลวง” วิสาขาติดใจเรื่องนี้ไม่หาย ค้างคาในใจมาก
“เรื่องที่คุณตุลาหลอกหน่อย เอ็งแน่ใจเหรอว่าหลอกจริงน่ะ แม่สงสัยอยู่นะว่า ทำไมหน่อยไม่บอกคุณตุลาไปตรงๆ ว่ามีลูกด้วยกันล่ะ ถ้าบอกสักนิด คุณตุลาอาจรับผิดชอบ ถ้าไม่รับผิดชอบก็คงให้เงินมาตั้งตัว แต่นี่หน่อยไม่บอก แถมไม่ไปฝึกงาน ลาออกจากมหาลัยด้วย สำคัญอีกอย่างขอแม่ไปอยู่บ้านอาที่อุทัย เหมือนกับหนีอะไรบางอย่าง แต่แม่ก็ไม่กล้าถามหลอกนะ กลัวมันจะเสียใจซ้ำซ้อน” สุปราณีติดใจเรื่องนี้มาก ตอนนี้คงถามนารถยาไม่ได้ “มันคือเรื่องในอดีต ตามที่แม่พูดไป ไม่มีใครไม่เคยทำผิด ถ้าตนนั้นรู้สึกผิดและยอมรับผิด ก็สมควรได้รับการยกโทษไม่ใช่เหรอ”
ในแววตาวิสาขามีความลังเล ไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจปะปนกัน จนแยกไม่ออกว่าความรู้สึกใดนำโด่ง ส่งผลต่อการตัดสินใจของเธอมากว่า จะเดินไปเส้นทางใด หัวใจรักมั่นต่อตุลา มันไม่เสื่อมคลายลงสักนิด ย
