เจ้าชีวิต

"วู้!!!!" เสียงเพลงดังกระหึ่มเรียกให้ผีเสื้อราตรีนับร้อยภายในคลับสุดหรูออกมาโยกย้ายกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ขณะที่ภาพทั้งหมดกำลังถูกสะท้อนผ่านแววตาวูบแสงที่กำลังเหม่อมองไปที่ชั้นล่างของคลับอย่างไร้อารมณ์ ชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ในเสื้อยืดกางเกงยีนยกขวดน้ำสีอำพันในมือขึ้นกระดกดื่มทีเดียวจนหมดขวดก่อนจะปล่อยมันให้หล่นแตกกระจายลงที่พื้นภายในห้องวีไอพีของตัวเองอย่างไม่แยแส เศษแก้วที่แตกละเอียดอยู่ที่พื้นนับร้อยในตอนนี้ไม่ต่างจากหัวใจของเขาที่ถูกบดขยี้ให้แหลกสลายจนเขาไม่รู้ว่ามันยังมีความรู้สึกอยู่ไหม...หรือว่าเขาตายไปแล้ว? 'ก็แค่ไปเรียนต่างประเทศ...มันเกี่ยวอะไรที่เราต้องเลิกกัน?' 'เจ้า...ฟังวาก่อนไม่ได้รึไง?' 'กูฟังมึงทุกครั้งวา แต่มึงไม่เคยมีเหตุผลเลยมึงคิดจะไปก็ไปไม่เคยเลย...มึงไม่คิดถึงกูเลยด้วยซ้ำ!' สายตาดุดันมองร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาที่กำลังไม่พอใจอย่างที่ไม่เคยเป็น ปกติเขาไม่ใช่ผู้ชายเลือดร้อนเขาเก็บอารมณ์เก่ง...แต่มันอาจจะเก่งจนเกินไปและคงทำให้เธอทนกับความหลายมิติของเขาไม่ได้ นาวายกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่กำลังไหลลงมาของตัวเองพร้อมกับมองเจ้าสมุทรด้วยหัวใจที่กำลังเจ็บปวด...ถึงเธอจะเป็นฝ่ายบอกเลิกแต่เธอเองก็เจ็บมากไม่ต่างจากเขา 'ไม่ เจ้าไม่เคยฟังอะไรวาเลยด้วยซ้ำ!' '...' 'เจ้าไม่เคยเปลี่ยนอะไรเพื่อวาเลย!' 'คนเรามันจำเป็นต้องเปลี่ยนด้วยรึไง ไหนเธอบอกรักที่เราเป็นเรา?' 'ถ้าวาสำคัญกับเจ้าจริงๆ เจ้าจะเปลี่ยน' 'แค่ความรักที่กูมีให้มึง...มันไม่พอ?' 'หึ...ความรักหรือความเคยชินกันแน่?' '...' 'ฮึก คนรักกันเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอกเจ้า' 'ไม่ใช่หรอก...' ร่างบางที่กำลังร้องไห้อยู่ชะงักไปเมื่อเจ้าสมุทรเอ่ยขึ้นด้วยเสียงอันนิ่งเรียบแต่กลับเต็มไปด้วยความน่ากลัว นาวาก้าวถอยหลังทันทีก่อนที่ดวงตาของเธอจะเบิกกว้างเมื่อเจ้าสมุทรหยิบโทรศัพท์ที่กำลังโชว์รูปแชทของเธอกับใครอีกคน การสนทนาของคนสองคนที่กำลังคุยกันอย่างหวานแววทั้งๆที่พวกเขาต่างไม่ใช่แฟนกันมันจะแปลว่าอะไรได้อีก 'ยอมรับว่ากูอาจจะเฉยชากับมึงไปบ้าง...แต่กูก็ไม่เคยคิดที่จะนอกใจมึงเหมือนที่มึงกำลังทำกับกู!' 'จะ...เจ้ามันไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิดนะ!' 'ไอ้เหี้ยนี่คงอยากได้มึงมากจนมันมาขอกูถึงที่ ตอนแรกกูไม่เชื่อที่มันพูดแต่...แต่มันบอกกูว่ามันนอนกับมึงแล้วและมีรูปยืนยัน' 'อึ่ก...' 'อ่า...กูต้องใจเย็นขนาดไหนที่ยอมเป็นควายให้มึงหลอกทั้งๆ ที่รู้ว่ามึงกำลังนอกใจ มันไม่ใช่เพราะกูรักมึงรึไง?' '...' 'แล้วบอกว่ากูไม่ใส่ใจ?' 'ใช่! เจ้าไม่เคยสนใจว่าวาจะทำอะไร วาหิวข้าวเจ้าก็บอกว่าไปหากินเอง วันเกิดวาเจ้าก็จำไม่ได้ ซึ่งวาก็ทนเพราะวาหวังว่าเจ้าจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อวาแต่เปล่าเลย แม้แต่วันครบรอบเราที่คบกันมาสามปี เจ้าก็ไม่เคยสนใจ!!' 'มึงก็เลยไปมีใหม่?' '...' 'โอเควา กูผิดเองผิดที่เป็นคนเหี้ยๆ แบบนี้จนมึงทนกูไม่ได้และถ้ามึงอยากเลิกกูก็ไม่รั้งเพียงแต่...' '...' เจ้าสมุทรมองนาวาด้วยสายตาที่นาวาก็เดาไม่ออกเช่นกันว่าเขากำลังคิดอะไร แต่เธอรู้สึกได้ถึงว่าว่าเบื้องหน้าเขาจะนิ่งขนาดไหนแต่ภายในใจเขากำลังเจ็บ...เขากำลังเจ็บปวดกับสิ่งที่เธอทำ 'ไม่หรอกไม่แต่อะไร เพราะกูรู้อยู่แล้วว่ายังไงเราก็ต้องเลิกกัน' 'เจ้าสมุทร...' 'ขอโทษที่เป็นแฟนที่ไม่ดี กูขอให้มึงโชคดีกับแฟนใหม่ละกัน' ฟึ้บ... 'เจ้า...' 'ไปอยู่กับคนที่เขาใส่ใจมึงเถอะ' นาวามองเจ้าสมุทรที่นั่งลงบนโซฟาภายในห้องวีไอพีด้วยสายตาที่ทำอะไรไม่ถูก เธอคิดว่าเธอจะโดนอะไรที่มันมากกว่านี้...มากกว่าคำว่าโชคดีแต่นั้นกลับทำให้เธอรู้สึกผิดอย่างที่ไม่เคยเป็น นาวาปาดน้ำตาตัวเองออกช้าๆ และเดินไปยืนด้านหลังโซฟาขณะที่สายตาตัวเองก็จ้องมองเจ้าสมุทรไม่ละหนี 'ขอโทษ...แล้วก็ขอบคุณที่ดูแลวามาตลอด' '...' 'วารักเจ้าสมุทรนะ' นาวายืนอยู่ตรงนั้นอีกนับนาทีก่อนที่เธอจะตัดสินใจเดินออกมาจากห้องของเจ้าสมุทรและเดินออกไปจากชีวิตของเขาตามที่เธอต้องการ ใช่เธอต้องการแบบนั้นและเธอจะไม่กลับมาหาเจ้าสมุทรอีก...ไม่มีวัน ก๊อกๆ แกร๊ง... "ขะ ขอโทษค่ะนึกว่าไม่มีคน" "..." ดวงตาคมกริบที่กำลังหลับตาแน่นอยู่ลืมตาขึ้นมองไปที่ประตูที่ถูกเปิดเข้ามาด้วยสายตานิ่งเรียบ ใช่ว่าเจ้าสมุทรกำลังมองไปที่คนมาใหม่แต่เพราะสติตัวเองที่ถูกเหล้าพรากไปมันจึงทำให้เขาไม่รู้ว่าเธอมีหน้าตาเป็นยังไงและเธอเป็นใคร "เดี๋ยว" ฟึ้บ... หญิงสาวที่อยู่ในชุดพนักงานหันหน้ากลับมาทันทีที่ได้ยินเสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้น เธอมองไปที่เจ้าสมุทรด้วยความสงสัยก่อนที่ความสงสัยของเธอจะคลายเมื่อเขาชี้ไปที่พื้น "เก็บที" "คะ? ...ค่ะ" อันที่จริงเธอถูกสั่งให้มายกลังเบียร์แต่เพราะเพิ่งมาใหม่เธอจึงไม่รู้ว่าห้องเก็บนั้นอยู่ห้องไหนกันแน่เธอจึงเข้าผิดห้องและเจอเข้ากับเจ้าสมุทร...เธอรู้จักเขา รู้จักดีเลยละก็เขาเป็นถึงเจ้าของคลับที่เธอมาทำงานใครมันจะไม่รู้กัน ฟึ้บ! หญิงสาวนั่งยองๆลงเก็บเศษขวดแก้วที่แตกกระจายอยู่ที่พื้นทันทีและพยายามทำให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะได้ไม่ทำให้เจ้าสมุทรรำคาญตาในขณะที่เจ้าของห้องก็เริ่มกระดกเบียร์ขวดใหม่อีกครั้ง ซึ่งมันยิ่งทำให้บรรยากาศภายในห้องนี้อึดอัดเข้าไปอีก "อึก อึก อึก" "..." ปึ่ก!! "อ๊ะ!?" "ฉันไว้ใจเธอที่สุดแท้ๆ" "...ฉัน?" ร่างบางชี้นิ้วใส่ตัวเองอย่างงงๆ ขณะที่สายตาก็มองไปที่เจ้าสมุทรที่ทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดแรงแต่สายตาคมกริบนั้นกลับไม่ได้ละไปจากใบหน้าสวยหวานตรงหน้าเลย ดวงตากลมโตมองไปที่เจ้าสมุทรอย่างไม่เข้าใจก่อนที่เธอจะลุกขึ้น พรึ่บ!! "เฮ้ย!" "กูให้มึงไปทั้งหมดขนาดนี้มึงยังไม่พอใจเหี้ยไรอีกวะ!!?" "คุณ!?" ดวงตากลมโตเบิกกว้างพร้อมกับมือของเธอที่ยกขึ้นดันหน้าอกคนตรงหน้าไว้เพื่อพยุงตัวตัวเองไม่ให้อิงไปซบอกเขามากไปกว่านี้หลังจากที่โดนกระชากลงมาหาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว "หรือมึงไม่พอวา หรือมึงยังไม่พอ!!" "ฉะฉันไม่ใช่คนที่คุณพูดถึง!" พรึ่บ! "มะไม่ๆๆ อย่านะ!" มือที่กำลังสั่นด้วยความกลัวของหญิงสาวยกขึ้นปัดไปมาเพื่อป้องกันตัวเมื่อเจ้าสมุทรพลิกให้เธอลงมานอนใต้ร่างของเขา เจ้าสมุทรรวบมือคนที่เขาคิดว่าเป็นคนรักของเจ้าตัวขึ้นเหนือหัวพร้อมกับเหยียดยิ้มออกมาช้าๆ มือร้อนๆ อีกข้างเลื่อนขึ้นบีบที่ลำคอร่างบางไว้ทันทีก่อนที่เขาจะโน้มใบหน้าลงไปหาคนใต้ร่าง "ทำตัวเองเอง...มึงทำให้กูบ้าเพราะมึงเอง!" "ไม่ๆ ฉันไม่ใช่!" "เงียบ!" "อึ่ก!" น้ำใสๆ ไหลลงจากหางตาทันทีที่เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงข่มขู่พร้อมกับมือของเขาที่บีบลำคอเธอจนหายใจแทบไม่ออก เจ้าสมุทรมองใบหน้าสวยตรงหน้าเนิ่นนานก่อนที่เขาจะกดริมฝีปากลงที่ริมฝีปากบางตรงหน้า "อื้ออ!!" พรึบๆ ๆ! ร่างบางพยายามดิ้นรนเอาตัวรอดสุดแรงเกิดแต่นั้นกลับไม่เป็นผลเมื่อเจ้าสมุทรล็อกขาของเธอไว้ด้วยขาของเขาขณะที่ริมฝีปากเธอถูกจู่โจมด้วยสัมผัสที่หยาบโลน รสขมที่ติดอยู่ที่ปลายลิ้นของร่างสูงส่งผ่านความขมร้อนให้หญิงสาวตรงหน้าด้วยสัมผัสที่เร่าร้อนมากขึ้น ลิ้นของเจ้าสมุทรเกาะเกี่ยวลิ้นเล็กกว่าพร้อมกับดึงดูดความหวานจากโพรงปากอุ่นร้อนอย่างพอใจ "อึ่ก อื้อออ!!" พรึบ! ยางมัดผมเส้นใหญ่ที่มัดผมเธอถูกเจ้าสมุทรดึงออกไปให้พ้นทางก่อนที่ผมยาวสลวยจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยน้ำตาพยายามส่ายหน้าไปมาเมื่อมือร้อนของคนที่อยู่บนร่างของเธอเริ่มปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกมันจึงทำให้เจ้าสมุทรต้องปล่อยมืออีกข้างที่จับมือเธอออกไปด้วย "อื้อ อืมม!" "อยู่เฉยๆ ให้เอาก็พอ!" "ฉะ ฉันไม่ใช่!!" พรึ่บ! ปัง!! ร่างบางผลักคนตัวใหญ่กว่าออกสุดแรงเกิดก่อนจะดีดตัวออกจากโซฟาพร้อมกับวิ่งออกจากห้องหรูโดยไม่สนใจที่จะหันกลับไปมองคนที่เกือบจะข่มขืนเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว เธอไม่รู้ว่าเธอผลักเขาออกได้ยังไงแต่มันก็ดีมากแล้วที่เธอหนีออกมาได้ แกร๊ง! ดวงตากลมโตมองมือตัวเองที่เพิ่งล็อกประตูห้องน้ำไปด้วยความตื่นตกใจ เธอทิ้งตัวนั่งลงที่โถชักโครกพร้อมกับยกมือขึ้นจับที่ริมฝีปากตัวเองขณะที่หัวใจบ้าๆ ของตัวเองกลับเต้นแรงเพียงเพราะสัมผัสจากเขา...และแม้ว่าเธอจะไม่ยอมและตกใจมากกับการกระทำอันน่ากลัวของคนในห้องแต่หัวใจของเธอกลับเต้นแรงไม่หยุด หากเป็นคนอื่นเธอคงกลัวจนวิ่งหนีออกจากคลับแต่เพราะเป็นเขา... เพราะเป็นเจ้าสมุทรมันจึงทำให้เธอไม่ได้วิ่งหนีออกไปจากคลับแต่กลับมาอยู่ในห้องน้ำแทน เธอกลัวเขาแต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอตื่นเต้นแค่ไหนที่ได้อยู่ใกล้ๆ เขา...ผู้ชายที่เธอแอบรักมานานเกือบสามปี