วันต่อมา
คฤหาสน์สุทธิเกียรติธาดา
“อย่าพากันติวหนังสือจนดึกล่ะ”
คำพูดของฐิตาภาฟังดูคล้ายหยอกล้อแต่ขนมพายย่อมฟังออกถึงความนัยที่แฝงอยู่ในคำพูดของแม่เพื่อน
“รับรองว่าไม่ดึกแน่นอนค่ะคุณแม่ไม่ต้องห่วงพายจะดูแลแป้งเป็นอย่างดี” ขนมพายเผยรอยยิ้มสดใสพร้อมให้คำมั่นด้วยสีหน้าจริงจัง
“ได้ยินหนูพายรับปากแบบนี้แม่ก็วางใจ ว่าแต่หนูซีนไปด้วยกันไหมจ๊ะ ?” คำถามของมารดาทำให้ดวงตาคู่งามของแป้งหอมไหววูบความหม่นหมองพลันปรากฏขึ้นในดวงตาก่อนจะค่อย ๆจางหายไปอย่างรวดเร็วกลายเป็นภาพเหตุการณ์หนึ่งที่ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ
โรงเรียนมัธยมหญิงล้วน
หมับ
“ทำไมแป้งต้องคอยหลบหน้าซีนด้วย ?”
มือเรียวบอบบางนุ่มนิ่มของแป้งหอมถูกใครบางคนคว้าเอาไว้ก่อนอีกฝ่ายจะเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงตัดพ้อใบหน้างดงามที่ชวนให้คนมองไม่อาจละสายตาค่อย ๆหันมามองคนที่เธอให้เป็นแค่อดีตเพื่อนสนิทด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวดทำให้เซลีนถึงกับชะงัก
