ร่างบอบบางนั่งมองก้อนเมฆที่กำลังหยอกล้อเล่นลมอย่างเบิกบานใจด้วยแววตาเหม่อลอยความคิดของเธอพลันล่องลอยไปไกลคล้ายไม่มีที่สิ้นสุดใบหน้าหล่อเหลาที่ยากจะลืมเลือนผุดขึ้นมาในห้วงคำนึงครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนที่เธอจะดึงความคิดกลับคืนมาและยกถือขึ้นมาค้นหาบางสิ่งบางอย่าง
ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความกังวลไล่อ่านผ่านตัวหนังสือตัวแล้วตัวเล่าพร้อมคิดวิเคราะห์ถึงความน่าจะเป็นถึงสาเหตุหลักที่ทำให้ประจำเดือนของเธอขาดหายแต่เมื่ออ่านทบทวนถึงสองรอบในหัวของแป้งหอมก็เหลือเพียงข้อสันนิษฐานเพียงข้อเดียวเท่านั้นดวงตาที่จับจ้องบนตัวหนังสือพลันร้อนผ่าวก่อนที่หยดน้ำตาเม็ดโตจะไหลลงมาอาบแก้มราวกับไข่มุกที่ขาดสาย
แป้งหอมจมอยู่กับคราบน้ำตาและความคิดที่ดิ่งไปไกลก่อนที่เธอจะพยายามดึงสติกลับมาคืนด้วยความยากลำบากดวงตากลมโตแดงก่ำจ้องมองหน้าจอมือถืออยู่เพียงชั่วครู่ก่อนจะตัดสินใจกดเข้าไปยังแชทที่เธอคุยค้างไว้ซึ่งตอนนี้หน้าจอปราก
