ภาคย์อุ้มแป้งหอมเดินมาจนถึงลานจอดรถก่อนจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระยามนี้ร่างบอบบางของเธอถูกคลุมด้วยเสื้อโค้ทตัวหนายืนอยู่เคียงข้างภาคย์ที่ยืนนิ่งคล้ายรอใครบางคนจนกระทั่งร่างสูงเดินออกมาจากมุมมืดแป้งหอมที่เหลือบไปเห็นรีบขยับเข้าไปยืนแนบชิดกับภาคย์ด้วยความตื่นตระหนกทันที
“เพื่อนพี่เอง” ในขณะที่ปากของภาคย์บอกว่าผู้มาใหม่คือเพื่อนเขาคนนั้นกลับก้มหัวลงทำความเคารพภาคย์อย่างนอบน้อม
ภาคย์ “_”
แป้งหอม “_”
“กุญแจรถครับนาย” เฟยเทียนหรืออาเฟยมือขวาของมาเฟียที่ทรงอิทธิพลไปทั่วเอเชียและยุโรปยื่นกุญแจรถยนต์ส่งให้ภาคย์
“อืม ขับลูกรักฉันกลับดีๆละ” ภาคย์เองก็ยื่นกุญแจรถบิ๊กไบค์คันโปรดที่เขาขับมาทำงานเป็นประจำส่งให้ลูกน้องเช่นกัน
“รับทราบครับนาย” เฟยเทียนก้มหัวน้อมรับก่อนที่ภาคย์จะหันกลับมาและช้อนอุ้มแป้งหอมเข้าสู่วงแขนโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
“อ๊ะ พี่ปล่อยแป้งนะ” มือบางทุบลงบนแผงอกกว้างของเขาด้วยความเขินอา
