ก็คงใช่” อุรัสยายิ้มรับคำตอบ เพราะรู้อยู่แล้วว่าคำตอบจะออกมาในทิศทางใด ตอนนี้หัวใจเจ็บจนชาไปหมดแล้วแต่ก็พยายามกลั้นใจตอบออกมา
“เอยอยากเห็นพี่มัตถ์มีความสุข เอยจะหย่าให้ แล้วอีกสองอาทิตย์เอยจะแจ้งวันค่ะ”
เขาก็ทำเพื่อบิดาโดยการยอมแต่งงานกับเธอและใช้ชีวิตคู่กันมาตั้งสามปีแล้ว มันคงถึงเวลาที่เธอจะปลดปล่อยเขาจากพันธะไร้รักนี้ แต่ปรมัตถ์กลับยังไม่ยอมหยุดเอื้อนเอ่ย ซึ่งเขายังมอบความรู้สึกเจ็บร้าวให้เธออีกหน
“แล้วฉันจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับดล”
“ต้องหนีเอยไปไกลขนาดนั้นเลยหรือคะ แล้วลูกจะมีโอกาสได้เจอหน้าพี่หรือเปล่า”
เขาเกลียดเธอมากเลยหรือ ถึงต้องไปไกลกัน แล้วเขาไม่คิดถึงลูกน้อย ไม่อยากจะอุ้ม ไม่อยากเห็นตอนลูกชายเกิดบ้างหรือ หรือว่าเขาไม่ได้รักลูกเลยสักนิด
“ฉันจะจดรับรองบุตรแล้วเลี้ยงดูลูกแน่นอน ถ้าอยากให้ลูกเจอหน้าฉันทุกวัน ก็ให้ฉันเลี้ยง”
“กับพี่ดลน่ะหรือคะ เอยขอปฏิเสธ เอยเลี้ยงแกได้ แต่ขอให้ลูกได้เห็นหน้าพี่บ้างนะคะ”
เธอรู้ดีว่าเด็กน้อยเกิดจากความไม่ตั้งใจของเขา แต่มันเกิดจากความรักของเธอ
“ฉันไม่เคยคิดจะทอดทิ้งลูกอยู่แล้ว” ปรมัตถ์ทำหน้ายุ่งและตอบน้ำเสียงขุ่น ๆ เพราะไม่ชอบใจกับถ้อยคำของภรรยาที่ทำราวกับว่าเขาไม่ได้รักลูก เขารักลูก แม้ว่าจะเกิดจากผู้หญิงที่เขาไม่ได้รักก็ตาม และเขาก็คิดจะตกลงเรื่องนี้กับเจ้าหล่อนอยู่แล้วเรื่องแบ่งกันเลี้ยงลูก ก่อนจะเอ่ยต่อ
“วันเสาร์นี้ดลจะไปทานข้าวที่บ้านเรา ทำอาหารเผื่อดลด้วย”
“รับทราบค่ะ” คนท้องตอบรับก่อนจะมองเหม่อออกไปนอกรถ แม้ว่าเขาจะตอบออกมาอย่างนี้ แต่หากวันหนึ่งเขามีลูกกับดลยา ลูกของเธอจะมีความหมายหรือไม่ สุดท้ายอาจจะไม่ต่างจากเธอ คือไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา
บทที่ 4
ผิดตั้งแต่รัก
วันนี้เป็นที่สี่แล้วสำหรับการต้องนั่งรถไปทำงานร่วมกันสามคนและกลับพร้อมกัน คนในบริษัทเริ่มจับผิดถึงความสัมพันธ์ที่ผิดปกติไป และพากันซุบซิบเพราะคิดว่าถ่านไฟเก่าน่าจะปะทุขึ้น
อุรัสยาที่เดินไปได้ยินได้แต่ยิ้มเจื่อนเพราะเรื่องราวทั้งหมดมันคือความจริง ชีวิตครอบครัวของเธอสั่นคลอน และจะพังทลายในอีกไม่ช้า
“เอยขออะไรสักอย่างก่อนจะหย่ากันได้ไหมคะ”
น้ำเสียงเล็กเอ่ยออกมาเมื่อรถจอดสนิทถึงหน้าบ้าน หากไม่เอ่ยตอนนี้ก็อาจจะไม่มีโอกาสได้ขออีก เวลาที่เธอตกลงว่าจะหย่าให้เขาเหลืออีกไม่ถึงเจ็ดวันแล้ว และก็ไม่รู้ว่าปรมัตถ์จะให้กันได้หรือไม่ จะเมตตากันบ้างหรือเปล่า
“ถ้าให้ได้ก็จะให้” ปรมัตถ์ตอบเสียงเข้ม
“พาเอยไปเที่ยวสักครั้งได้ไหมคะ”
อุรัสยาเม้มปากแล้วสายตาก็หลุบลงต่ำ เพราะชายหนุ่มเงียบไป ไม่ได้ตอบอะไรออกมา เธอก็แค่อยากไปเที่ยวกับสามีสักครั้งก่อนจะหย่ากัน แต่งงานกันมาสามปีเธอและเขาไม่เคยไปเที่ยวด้วยกันเลย แม้แต่ฮันนีมูนยังไม่ได้ไป ทว่าสาวเจ้าก็ไม่เคยเรียกร้อง เพราะไม่อยากจะทำให้ชายหนุ่มลำบากใจ
หนึ่งนาทีต่อมาอุรัสยาก็เงยหน้ามองเขาอีกครั้งอย่างวอนขอ แต่มันคงเปล่าประโยชน์ เพราะปรมัตถ์ยังนิ่งเฉย