When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
หนึ่งนาทีต่อมาอุรัสยาก็เงยหน้ามองเขาอีกครั้งอย่างวอนขอ แต่มันคงเปล่าประโยชน์ เพราะปรมัตถ์ยังนิ่งเฉย คนตัวเล็กเจ็บปวดไปถึงขั้วหัวใจ ขอกันเพียงเท่านี้เขาก็ยังลำบากใจหรือ แค่หนเดียวเท่านั้นเอง เมื่อเห็นว่าสามีเงียบ อุรัสยาก็เลือกที่จะถอยหนี แต่ทว่าเพียงจะก้าวลงจากรถ ก็มีถ้อยคำหลุดออกมาจากลำคอของเขา ทำให้อุรัสยาหยุดชะงัก แล้วหันไปตอบด้วยน้ำเสียงใส “ที่ไหน” “เกาะสิมิลันค่ะ” “จะไปเมื่อไหร่” ปรมัตถ์ยังถามต่อ “เอาที่พี่มัตถ์ว่าง” “งั้นอีกสองสามวันจะพาไป” ตอบเสร็จปรมัตถ์ก็ลงจากรถ ก่อนที่อุรัสยาจะฉีกยิ้มออกมา แล้วเอ่ยขอบคุณน้ำเสียงหวาน “ขอบคุณค่ะพี่มัตถ์” เธอไม่รู้หรอกว่าที่ร่างสูงยอมตอบตกลงเพราะเหตุผลอะไร จะสงสารหรืออะไรก็ช่าง อย่างน้อยก่อนจะหย่ากัน เธอก็จะได้มีช่วงเวลาดี ๆ ร่วมกับเขาบ้าง แค่นี้เธอก็พอใจแล้ว แต่ก่อนที่จะได้ไปเกาะสิมิลันในวันรุ่งขึ้น วันนี้ก็คือวันเสาร์ วันที่ดลยาจะมาทานข้า