มาเฟียร้ายกับยัยลูกหนี้

6 ครั้งแรกของลูกหนี้

“อ๊ะ~!“

เสียงหวานเล็ดลอดออกจากลำคอ ทันทีที่ปากหนาของเขาครอบดูดบนเม็ดบัวสีชมพูอ่อน ความร้อนว่าแล่นพล่านไปทั่วร่าง ก่อนที่เสียงนั้นจะถูกกลืนหายไปเมื่อเธอเม้มริมฝีปากล่างแน่นเพื่อกลืนความรู้สึก มือเล็กกำผ้าเช็ดตัวทั้งสองข้างไว้แน่น

จ๊วบ!!!

เสียงของปากหนาที่ยังคงซุกไซร้ดูดกลืนสองเต้าสลับไปมา กลางกายหนุ่มปวดหนึบรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งกาย ในขณะที่ลิ้นสากยังคงปาดเลีย ไปรอบๆหน้าอกที่ขาวอวบ เขาดูดกินลาวกับหิวโหยอย่างหนัก จนเนินขาวเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย

นิ้วร้ายขยับเลื่อนลงไปสัมผัสเนื้ออ่อน ที่มีรอยแยกของผิวที่นุ่มนิ่มไร้เส้นขนบดบัง เขาทักทายเพียงชั่วขณะเพื่อให้เธอได้คุ้นชิน นิ้วร้ายสอดเข้าไประหว่างกลางรอยแยกอย่างช้าๆ

“อ๊ะ~”

เสียงครางหวานดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อล่องกลางหวางขาของเธอถูกคุกคาม ด้วยนิ้วอุ่นของเขามากกว่าหนึ่งนิ้ว คนตัวเล็กเกร็งกระตุกพร้อมบิดตัวไปมาเมื่อถูกสัมผัส ริมฝีปากล่างถูกคนตัวเล็กกับเม้มลงไป พร้อมทั้งหลับตาปิดลงอย่างสนิท

ดวงตาคมเลื่อนลงไปมองนิ้วของตัวเอง ที่เริ่มขยับเข้าออกในช่องคับแคบ ก่อนจะเลื่อนกลับขึ้นมามองดูสองเต้าอวบ ริมฝีปากร้อนขยับก้มลงมาบนยอดถันสีหวาน ตวัดลิ้นเกี่ยวปัดเม็ดบัวแข็งชันไปมาอย่างรวดเร็ว ทำล่างเล็กที่กำลังเคลิบเคลิ้มสะดุ้งแรงลืมตาปริ่มขึ้นมา พร้อมกับอารมณ์เสียวซ่านจากการตวัดลิ้น นิ้วร้ายก็เร่งความเร็วเข้าออกอย่างรัวๆ

"อ๊ะ อ๊ะ~"

เสียงหวานดังออกมาเพียงแผ่วเบา คนตัวโตยิ้มบางที่มุมปากด้วยความพอใจ ในตอนที่เขาเงยหน้ามองดูไปหน้าสวยที่กำลังเคลิบเคลิ้มอย่างลืมอาย

"อืม~"

เสียงครางลำคอเหมือนกำลังพอใจ เมื่อเขาเห็นว่าช่วงล่างขมิบเข้าหากันพร้อมทั้งปล่อยน้ำสีใสออกมา จนนิ้วและร่องกลางระหว่างขาของเธอเปียกแฉะไปหมด เขาขยับนิ้วออกมาก่อนจะก้มลงมองดูนิ้วของตัวเอง ที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำเมือกใสจนมันวาวไปทั่วนิ้ว

"ฉะ ฉัน~"

"ชอบใช่ไหม"

"มะ ไม่อื้ม..."

เสียงตอบไม่ทันจะขาดคำ นิ้วร้ายก็ค่อยๆสอดกลับเข้าไปในช่องแคบฉ่ำแฉะของเธออีกครั้ง

"แต่เธอกำลังต้องการ"

"มะ ไม่นะ อ๊ะ~"

"เธอหลอกตัวเองไม่ได้หรอก"

แจะ แจะ แจะ!!

"หึหึ!!"

ครามยิ้มบางที่มุมปากด้วยความพอใจ ในครั้งที่ได้ยินเสียงครางของเธอดังขึ้น ก่อนจะก้มหน้าลงมาซุกไซร้ลำคอขาว ลิ้นสากตวัดเลียเนื้อนุ่มหอมกรุ่นสลับเน้นเบาๆ เอียงตัวลงจากกายเล็กมาด้านล่างเลื่อนมือสัมผัสผิวนุ่ม ของคนตัวเล็กไปมาจนทั่วร่าง

ก่อนที่จะหยุดบีบเค้าเนื้อก้อนใหญ่นุ่มมือ ขยี้เม็ดบัวแข็งชันตวัดนิ้วเขี่ยเบาๆ

"อ๊า..."

เสียงร้องของเธอหลุดออกมาแผ่วเบา

ครามเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าสวยหวาน ยิ่งได้ยินเสียงครางของเธอดังขึ้น กายหนุ่มยิ่งปวดหนึบมากขึ้นกว่าเดิม ก่อนจะขยับกายที่ไร้ผ้าปกคลุม ขึ้นคร่อมทับร่างบางไว้ใต้ร่างอีกครั้ง ถอดนิ้วร้ายออกจากจุดเชื่อม ดึงขาสวยขึ้นมาวางทับท่อนขาแกร่ง กดท่อนเอ็นแข็งใหญ่ลงไปกับเนินเนื้ออุ่น หมุนควงให้จุดอ่อนสาวได้สัมผัสกับปลายดอกเห็ด ครามก้มลงกวาดลิ้นสำรวจไปทั่วทั้งโพรงปาก ดูดดึงสลับขบกัดกลีบนุ่มอย่างป่าเถื่อน

"อื้อ~"

เกวออกแรงดันอกกว้างให้ออกห่าง เพราะเธอหายใจแทบไม่ทันแล้วในเวลานี้ หัวใจของเธอเต้นแรงตื่นกลัวกับอะไรบางอย่าง ที่กำลังจ่อมาที่ปากทางเข้ากลีบกายสาว ทันที่ที่คนตัวโตผละออกห่าง เธอก็หายใจหอบเหนื่อยพร้อมดาวตาโต ที่จ้องมองดูเขาด้วยความกลัวขึ้นมาในใจ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ทำได้เพียงแค่ทำใจ ยอมรับชะตากรรมที่เลือกเดินเข้ามาเอง เพราะเมื่อก้าวพลาดเข้ามาในรังเสืออย่างเขาแล้ว ต่อให้พยายามหนีสักเท่าไหร่เธอก็ไม่มีทางหลุดพ้นจากอุ้งมือของเขาได้อีกต่อไป

เพียงไม่กี่อึดใจต่อมาร่างบางก็ถูกกดแนบลงกับเตียง ปากหนาก้มลงมากดจูบที่ริมฝีปากนุ่มของเธออีกครั้ง ครั้งนี้เต็มไปด้วยความดิบเถื่อน เขาไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ตั้งตัวหรือหายใจแม้เพียงเสี้ยววินาที

จ๊วบ! จ๊วบ!

เสียงบดจูบหยาบดังทั่วทั้งห้อง ครามดูดกินความหวานจากโพรงปาก น้ำลายเปรอะเปื้อนไปตามเรียวปาก กลิ่นหอมของสตรีเพศคละคลุ้งไปทั่วรอบกาย ดึงความต้องการของชายหนุ่มพลุ่งพล่าน เขาดูดกลืนความหวานจากปากของเธอจนพอใจ ยกตัวลุกขึ้นถอนจูบออกจากปากนุ่ม ที่บวมช้ำเล็กน้อยจากแรงกดของเขา เหลือเพียงลมหายใจถี่และความร้อนวูบวาบ

"คือ...ฉะ! ฉัน ฉัน..."

เสียงกระอึกกระอักเอ่ยขึ้นเหมือนมีอะไรจะพูด มือเล็กยกขึ้นมาเช็ดน้ำลายที่เลอะเปื้อนตามเรียวปาก ในหัวคิดกลัวไปต่างไปนาน แต่กับพูดอะไรไม่ออก ดวงตากลมโตเปิดกว้าด้วยความกลัว

มือนายกขึ้นคว้าซองเครื่องป้องกันสีน้ำเงิน ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงอย่างรวดเร็ว แววตาคมเข้มยังคงจับจ้องร่างบาง ปากหนากัดซองสีน้ำเงินจนฉีกเปิดออก แล้วสวมลงไปที่ปลายท่อนเอ็นมือหนาค่อยๆสาวรูดลงไปจนสุดโคน ใบหน้าหล่อคมเงยขึ้นมาสบตากับร่างบาง

เธอมองเห็นการกระทำของเขาทั้งหมด ก่อนที่เปลือกตาจะปิดลงทันทีที่สายตาคมของเขาเงยขึ้นมาสบตา

ชายหนุ่มก้มลงมองดูท่อนเอ็นใหญ่ของตัวเอง ที่กำลังกาะตุกหงึกหงัดที่ปากทางเข้าของร่องแคบ สะโพกหนาขยับเพียงเล็กน้อย เพื่อให้ลำเอ็นที่ตั้งแข็งได้อยู่ตรงกลางจุดเชื่อม ก่อนจะจับงัดลงส่งท่อนเอ็นเข้าไปในช่องคับแน่น

พรวด !!!!

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!"

มือหนาจับสะโพกของเธอไว้แน่น เขากระแทกสะโพงลงไปอย่างแรงเส้นบริสุทธิ์ของเธอขาดสะบั้น คนตัวเล็กกรี๊ดร้องด้วยความเจ็บแสบ ตั้งแต่เกิดมานี่เป็นความเจ็บปวดทางกายที่มากสุดในชีวิต

"อ๊า..."

ครามขมวดคิ้วลงไปกับความคับแน่น เขาหยุดขยับแล้วแช่ท่อนเอ็นของเขาไว้อย่างนั้น มองดูคนตัวเล็กที่กำลังดิ้นพล่าน

"ปล่อยฉันนะ อ้อย..! ฉันเจ็บ"

มือเล็กดันแผ่นหน้าท้องของเขาออก พร้อมทั้งดิ้นรนหนีแต่ก็ไม่เป็นผล

"อย่าดิ้นสิ!!ยิ่งขยับเธอยิ่งเจ็บ"

เสียงหงุดหงิดของคนตัวโตเมื่อเขาเห็นว่าเธอเอาแต่ดิ้นหนี

"ฉะ ฉันเจ็บ...!"

ความรู้สึกเหมือนร่างกำลังจะแตกออกจากกันเป็นเศษเล็กเศษน้อย มันเจ็บจนไม่รู้จะสาธยายออกมาเป็นคำพูดยังไง ร่างกายของเธออ่อนแรงลงจนยกแขนแทบไม่ขึ้น อยากผลักเขาออกมากแค่ไหนก็ทำได้แค่กำผ้าปูไว้แน่น พร้อมทั้งกัดลงไปที่ริมฝีปากของตัวเอง เพื่อเบี่ยงเบนความเจ็บปวดจากที่ถูกคนตัวโตกระทำ

"ก็เธอยังไม่เคยมันก็ต้องเจ็บเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว"

นอกจากเขาไม่ปลอบเธอแล้ว เขายังมองว่าความเจ็บที่เธอได้รับเป็นเรื่องธรรมดาเองด้วย

"ปล่อย!! ฉันไม่เอาแล้ว ฉันเจ็บ!!"

เสียงโววายของเธอทำเอาเขาเริ่มหงุดหงิดมากขึ้น จากที่จะหยุดพักให้เธอได้คุ้นชิน สะโพกหนาขยับเข้าออกอย่างไม่ปราณี เขากระแทกสะโพกเข้าออกในร่องแคบ พร้อมทั้งกัดริมฝีปากล่างของตัวเองแน่น ร่องสวาทของเธอคับแน่นไปหมด จนเขาเองก็เจ็บหนึบจากการถูกบีบรัด

"อ๊ะ!เจ็บ"

กลิ่นคาวของเลือดคละคลุ้งตีขึ้นมาที่จมูก จนคนตัวโตได้กลิ่นแต่แปลกที่เขาไม่รู้สึกรังเกียจ แต่กับยิ้มบางที่มุมปากด้วยความพอใจ เมื่อรับรู้ได้ว่าลูกหนี้สาวยังไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน