"ซี๊ด~อย่าเกร็ง อ๊าาา!"
คิ้วหนาขมวดลงด้วยความเสียว ผสมกับปวดหนึบจากการถูกบีบจากภายใน
"หยุดก่อนฉันเจ็บ อึก! ฮือ..."
เสียงสะอื้นในลำคอดังขึ้นเบาๆ ปากบางกัดริมฝีปากตัวเองลงแน่น เพื่อเก็บเสียงสะอื้นไม่ให้เขาได้ยิน
"ฉันขยับให้ช้าลง แต่เธอต้องอย่าเกร็ง เธอยิ่งเก่งมันก็ยิ่งเจ็บ"
ไม่เหมือนเป็นคำปลอบโยนเลยสักนิด ยิ่งการขยับของเขาช้าลงเธอก็ยิ่งเจ็บแสบมากขึ้น ไม่ได้ช่วยทำให้เธอดีขึ้นได้เลย มือเล็กยังคงกำผ้าปูไว้แน่น มืออีกข้างดันหน้าท้องแกร่งของเขาไว้ ขาที่เกร็งเริ่มผ่อนคลายเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่รู้สึกดีขึ้นเลยในเวลานี้แค่ขยับขา เธอก็รู้สึกสะเทือนเจ็บไปทั้งตัว
ครามมองเธอสายตานิ่ง ที่เขาพูดไปเหมือนเธอไม่ได้รับฟัง คิ้วหน้าขมวดลงอย่างไม่สบอารมณ์ รู้สึกตัวเองคิดผิดที่เสนอให้เธอใช้ร่างกายแลกกับการใช้หนี้ นอกจากจะไม่ได้เงินแล้วยังต้องเสียอารมณ์ไปอีก เขาคิดในใจว่าน่าจะส่งเธอไปกวาดบ้านถูบ้านให้เสร็จๆไปเ
