“นี่แกท่านประธานไม่อยู่แล้วหันมาเม้าท์มอยกับฉันหน่อยสิ เมื่อคืนนี้ฉันเผลอดื่มหนักไปหน่อยจนเมาไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ ฉันขอโทษแกนะ ฉันตั้งใจว่าจะดื่มเป็นเพื่อนแกแท้ๆ แต่ดันเมาเองซะได้อ่ะแก”
เพลงเอ่ยเสียงอ้อน ดวงตากลมโตหันมามองเพื่อนรัก ที่นั่งทำหน้าซีดเหมือนคนไม่สดชื่นเอาเสียเลย
“อืม…ไม่เป็นไรหรอก ฉันรู้อยู่แล้วว่ายังไงแกก็ต้องเมา”
มีนาตอบเสียงเรียบเธอรู้จักเพื่อนคนนี้ดี ดื่มทีไรก็คือต้องยับทุกครั้ง ไม่มีครั้งไหนที่เพื่อนคนนี้ของเธอจะไม่เมา
“ดีนะที่ฉันพาพี่ชายไปด้วย ไม่งั้นไม่รู้เลยว่าจะกลับยังไง แกรู้ไหมตื่นเช้ามาพี่พีบ่นฉันใหญ่เลยนะ บอกว่าถ้าดื่มแล้วเมาไม่รู้เรื่องขนาดนี้ ต่อไปจะไม่ให้ไปเที่ยวกลางคืนอีกแล้วด้วย”
เพลงทำปากยื่นอย่างงอนๆ ยิ่งพูดยิ่งเหมือนเด็กถูกผู้ปกครองบ่น
“ก็ถูกแล้วนี่นา แกเมาแบบนั้นพี่ชายแกก็ต้องเป็นห่วงอยู่แล้วสิ”
มีนาพูดพลางเงยหน้ามองเพื่อนนิดเดียว ก่อนจะก้มกลับไปทำงา
