“ฉันดูอัปลักษณ์ขนาดนั้นเลยหรอ ทุกคนก็คงจะคิดแบบนั้นเหมือนกันหมดสินะ รวมทั้งท่านประธานเองก็คงมองฉันไม่ต่างกัน”
มีนาก้มมองชุดที่เธอสวมใส่ ชุดเรียบง่ายสบายๆพร้อมกับรองเท้าที่ดูเชยๆ จนแทบจะเหมือนชุดป้าอย่างที่คนอื่นพูดจรืงๆนั่นแหละ มองดูแล้วมันก็ดูจืดชืดจริงๆ แตกต่างจากคนอื่นที่แต่งตัวแข่งกันในแต่ละวัน
“พวกเธอจะดูถูกฉันได้แค่วันนี้เท่านั้นแหละ”
เธอพูดเบาๆกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นคว้ากระเป๋าสะพายข้างที่เพลงเคยซื้อให้ในวันเกิด และหยิบบัตรเครดิตใบที่สายธารเคยให้ไว้ เมื่อคืนแรกที่ทั้งคู่ได้พบกันขึ้นมาแนบมือ
“แล้วอย่าหาว่าหนูใช้เงินเปลืองนะคะท่านประธาน เพราะท่านเป็นคนบังคับให้หนูทำแบบนี้เอง คุณคงชอบผู้หญิงที่แต่งตัวแซ่บๆยั่วยวนคนเก่งๆสินะ”
มีนาเอ่ยพึมพำขณะนึกถึงผู้หญิงที่สวยเซ็กซี่ที่ทำให้ท่านประธานสนใจ ก่อนจะจินตนาการถึงวันนี้ เธอจะช้อปปิ้งซื้อทุกสิ่งที่ใจอยากได้ ด้วยบัตรเครดิตที่รู้ดีว่าวงเงิน
