16 ในเมื่อเธอเป็นของฉันแล้ว
1665 Words
“ทะ…ท่านประธาน…”
มีนาเผลอเรียกชื่อเขาออกมาเพียงแผ่วเบา ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจสุดขีด ร่างเล็กเกร็งตัวเมื่อสายธารก้าวเข้ามาใกล้ หัวใจดวงน้อยเต้นรัวแรงแทบไม่เป็นจังหวะ
สายธารจ้องมองเธอด้วยสายตาคมเข้ม เต็มไปด้วยความไม่พอใจและความสงสัย
“ผู้ชายคนนั้นหรอที่ทำให้เธอเสียใจ ไหนบอกว่าเขาทิ้งเธอไปแล้วไม่ใช่รึไง ทำไมเธอยังยอมไปกับเขาอีก”
มีนารีบตั้งสติพยายามทำเสียงนิ่งถามออกไป ขณะที่ดวงตากลมโตยังคงจ้องมองใบหน้าของเขาแทบไม่กระพริบตา
“เอ่อคะ...คุณมาได้ไงคะ”
“ถามก็ตอบไม่ต้องสนใจเรื่องอื่น”
พูดจบสายธารก็ผลักประตูก้าวขาเข้ามาในห้องทันที มือเล็กของมีนาที่พยายามดันประตูให้ปิดลง แต่ต้องเซถอยหลังไปทันที เพราะแรงของเขามีมากกว่าเธอหลายเท่า
ปั่ง!!
ประตูถูกปิดลงเสียงดังสนั่น สายตาคมของเขายังคงจับจ้องเธออย่างไม่ลดละ
“ออกไปนะคะ ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะโทรเรียกตำรวจ!”
สายธารหัวเราะเบาๆราวกับไม่ใส่ใจ
“หึ! โทรเลยสิเธอก็รู้ว่าตำรวจไม่ยุ่งเรื่องของผัวเมียหรอก”
“คุณพูดอะไรของคุณ”
“แค่ฉันบอกว่าฉันเป็นผัวของเธอตำรวจเขาก็ไม่ยุ่งแล้ว ทางที่ดีเธอไม่ต้องเสียเวลาโทรเรียกมาหรอก เอาเวลามาทำอย่างอื่นที่สนุกๆกันดีกว่า”
มีนาอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะรวบรวมความกล้า
“คุณ…คุณตามฉันมาทำไม แล้วคุณต้องการอะไร”
สายธารก้าวเข้าใกล้มากขึ้น ดวงตาคมมองลึกเข้าไปในดวงตาเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
“ฉันถามหน่อยผู้ชายคนนั้นคือคนที่ทิ้งเธอไปใช่ไหม แล้วทำไมเธอถึงโง่นั่งรถไปกับมันอยู่ได้ คิดจะกลับไปหามันอีกงั้นหรอ”
น้ำเสียงของเขาเข้มจนน่ากลัว คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ราวกับทุกสิ่งที่เธอทำหลังจากคืนเดียวกับเขา เธอก็ต้องเชื่อฟังและทำตามเขาทั้งหมด และแน่นอนเขาต้องการให้มันเป็นแบบนั้น และเขาก็ไม่ชอบใจที่เห็นเธออยู่กับผู้ชายคนอื่นแบบนี้ด้วย
“แล้วมันเรื่องอะไรของคุณคะ ฉันจะไปกับใครมันก็ไม่เกี่ยวกับคุณค่ะ ออกไปจากห้องฉันได้แล้วค่ะ!”
เสียงเล็กสั่นเครือทั้งหวาดกลัวทั้งพยายามกลบเกลื่อนความจริง มีนารวบแรงทั้งหมดผลักอกเขา แต่แรงเธอเทียบไม่ได้เลยกับกำแพงอกแกร่งของเขา
“ฉันถามว่าใช่หรือไม่ใช่”
เสียงทุ้มต่ำกดดันจนคนตัวเล็กกลัว ถึงแม้เธอจะรู้ว่าเขาคือท่านประธานของบริษัทที่ทำงานกับเธอทุกวัน แต่เธอก็ไม่เคยเห็นอีกด้านของเขามาก่อน สิ่งที่เธอเห็นมีเพียงเจ้านายเฉยชาคนหนึ่งเท่านั้น
“ไม่ใช่อะไรทั้งนั้นค่ะ เขาจะเป็นใครเกี่ยวอะไรกับคุณล่ะคะ ออกไปจากห้องของหนูได้แล้วค่ะ ”
เธอตะโกนใส่เขา ก่อนจะเผลอหลุดคำเรียกตัวเองออกมาว่าหนู
สายธารกระชากแขนเล็กของเธออย่างแรง ร่างบางเซไปชนกำแพงกระแทกกับชั้นรองเท้าดัง โครม!!
“โอ้ย! หนูเจ็บนะคะ ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้ค่ะ”
เสียงหวานที่เปล่งออกมา เสียงที่เขาคุ้นเคยมานับครั้งไม่ถ้วนทุกวันในที่ทำงาน
สายตาคมหรี่ลงทันที ความสงสัยฉายชัดบนใบหน้าคมเข้ม
“เธอเป็นใครกันแน่”
มีนาชะงักไปเพียงเสี้ยววินาที ใจเต้นระส่ำเหมือนถูกต้อนจนมุม เธอกัดริมฝีปากพยายามบังคับไม่ให้ตัวเองสั่นไหว แต่สายตาของเขากับจับจ้องมาที่เธอ จนเธอแทบอยากจะกลั้นหายใจ
“ออกไปเดี่ยวนี้ค่ะ ออกไปจากห้องของฉันเดี๋ยวนี้ คุณไม่มีสิทธิ์เข้ามาในห้องคนอื่นแบบนี้นะคะ”
เธอทั้งทุบทั้งผลักทั้งใช้สองมือยันอกเขาอย่างแรง ราวกับพยายามขับไล่เสือร้ายออกไปจากพื้นที่ของตัวเอง แต่ยิ่งทำยิ่งเหมือนปลุกสัญชาตญาณดิบของเขาให้ตื่นขึ้นมา
“เธอไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับผู้ชายคนอื่น เพราะเธอต้องเป็นของฉันแค่คนเดียวเท่านั้น ฉันไม่ชอบผู้หญิงร่านเอาไปทั่ว"
เสียงทุ้มเข้มดังลอดไรฟัน ดวงตาคมวาววับเต็มไปด้วยความเป็นเจ้าของ ก่อนที่สายธารจะก้มลงบดขยี้เรียวปากนุ่มอย่างรุนแรง เขาไม่มีความนุ่มนวลให้เธอแม้แต่น้อย
“อื้อออ!”
เสียงเล็กถูกกลืนหายไปพร้อมกับลิ้นร้อน ที่สอดเข้ามาตวัดกวาดเลียทุกซอกมุมในโพรงปากของเธอ ราวกับต้องการย้ำเตือนให้เธอรู้ว่า ใครคือคนที่ครอบครองร่างนี้อยู่จริงๆ มีนาพยายามเบี่ยงหน้าหลบและดิ้นรนหนีสุดแรงเกิด แต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งบังคับ กดร่างเธอแนบชิดติดผนังห้อง แขนทั้งสองข้างถูกตรึงไว้จนไร้เรี่ยวแรงดิ้นหนี
ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาปะทะกับใบหน้าสวย ลิ้นร้อนของเขากวาดต้อนลิ้นเล็กที่สั่นไหวอย่างไร้ทางสู้ เคล้าคลึงดูดกลืนราวกับจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว
“อ๊ะ…อื้อ…”
เสียงครางแผ่วเบาหลุดจากลำคอเมื่อมือหนาของเขาเลื่อนลง บีบคั้นยอดอกอวบอิ่มทั้งสองข้างอย่างไม่ปรานี ความรุนแรงผสมความเร่าร้อนทำให้แรงต่อต้านของมีนาสั่นคลอนทีละน้อย จากที่พยายามผลักไส กลับกลายเป็นร่างเล็กที่เริ่มสั่นไหว เคลิ้มตามสัมผัสที่เขามอบให้อย่างน่าอาย
จ๊วบ! จ๊วบ!
ไฟปรารถนาที่เขาปลุกเร้าส่งแรงสะท้อนกลับเข้าสู่ร่างกายของเธอ หัวใจเต้นแรงจนแทบไม่เป็นจังหวะ ดวงตาเริ่มพร่าเลือน ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่าง มีนาไม่รู้ว่าแรงที่ใช้ต่อต้านเขาเมื่อครู่หายไปตั้งแต่เมื่อไร รู้แค่ว่าในอ้อมแขนของสายธาร เธอกำลังถูกยึดครองทั้งร่าง และแน่นอนเธอไม่อาจปฏิเสธได้อีกต่อไป แต่เพียงไม่นานเธอก็ต้องรีบดึงสติของตัวเองกลับมา
จ๊วบ!!
มีนาผลักใบหน้าของคนตัวสูงออกอย่างแรง จนริมฝีปากที่กำลังดูดดื่มริมฝีปากผละออกจากกันดังจ๊วบ
"คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับหนูนะคะ"
"แล้วทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์ ในเมื่อเธอเป็นของฉันแล้ว"
"แต่เรื่องของเรามันจบไปแล้วค่ะ ต่างฝ่ายต่างได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็จบ หนูก็พูดชัดเจนไปตั้งแต่วันนั้นแล้วนี่คะ"
“ต่างฝ่ายต่างได้สิ่งที่ต้องการอย่างนั้นเหรอ งั้นคืนนี้ฉันก็ต้องได้สิ่งที่ฉันต้องการอีกเหมือนกัน”
เสียงทุ้มเข้มเอ่ยออกมาตรงๆ และทันทีที่พูดจบแขนแกร่งก็รั้งร่างบางเข้ามากอดรัดแน่น เธอสะดุ้งเฮือกเมื่อเขายกตัวเธอขึ้นจากพื้นอย่างง่ายดาย ลอยคว้างกลางอากาศโดยที่เธอแทบไม่ทันตั้งตัว
“ไม่นะคะ! ปล่อยหนูลงเดี๋ยวนี้ กรี๊ดดดด!!!”
เสียงกรีดร้องสุดแรงดังสะท้อนอยู่เพียงในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ผนังหนาและระบบเก็บเสียงของอพาร์ตเมนต์ ที่ปิดกั้นทุกเสียงร้องขอความช่วยเหลือออกไป เธอร้องดังสุดเสียงแต่กลับไม่มีใครได้ยินแม้แต่น้อย มีนาหน้าซีดเผือดรู้ทันทีว่าไม่มีใครได้ยินเสียงเธอเลย นอกจากผู้ชายตรงหน้าที่เธอเรียกเขาว่าท่านประธาน
“ร้องเลย ลองให้ดังมากกว่านี้ไปเลย จะได้ให้คนทั้งตึกวิ่งเข้ามาดูตอนที่ฉันกระแทกเธอบนเตียง!”
สายธารก้มกระซิบชิดใบหูขาว เสียงหอบหายใจหยาบกร้านแผ่วกระทบแก้มเนียนร้อนผ่าว
“ไม่นะ! คุณมัน...อ๊ะ!!”
เสียงเล็กถูกกลบหายทันที เมื่อร่างบางถูกเหวี่ยงลงกับที่นอนนุ่มอย่างแรงจนเตียงสั่นสะเทือน
“อ๊ะ...จะ…จุก!”
มีนาหลับตาปี๋มือเรียวกำแน่นกุมหน้าท้อง ความเจ็บปวดแล่นขึ้นมาจนแทบหายใจไม่ออก ใบหน้าสวยซีดเผือดน้ำตาคลอเบ้า ขณะที่สายธารก้าวตามขึ้นไปบนเตียง ร่างสูงใหญ่โน้มเข้ามาใกล้ราวกับเสือกระหาย ที่กำลังจ้องเหยื่ออันโอชะตรงหน้าอย่างไม่คิดผ่อนแรง
"อย่าทำอะไรหนูเลยหนูขอร้อง"
มีนาเอ่ยน้ำเสียงกระอึกกระอักทั้งจุกทั้งกลัว ภาพของผู้ชายทรงหน้าตอนนี้ไม่เหมือนท่านประธานเลยสักนิด เขาเหมือนเสือร้ายที่กำลังเกรี้ยวกราดจนดูน่ากลัว
"เมื่อวันก่อนยังร้องขอให้ฉันเอาเธออยู่เลย พอคืนดีกับไอ้นั่นแล้วก็หวังทำตัวเป็นผู้หญิงไร้เดียงสาขึ้นมาเลยหรอ"
สายธารพูดพร้อมทั้งปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองจนถึงเม็ดสุดท้าย พลางนึกเจ็บใจที่เธอหันกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าที่พึ่งทิ้งเธอไป จนเธอต้องเมามายและยอมเอากับเขาจนพอใจ แต่มาถึงวันนี้กับผลักไสไล่ส่งราวกับคนไม่เคยได้เอากันมาก่อน
"มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะคะ เขาไม่ใช่แฟนของหนู เขาเป็นพี่..."
เธอพูดยังไม่ทันจบคนตัวโตก็ทาบทันลงมาบนร่างของเธอทันที ใบหน้าหล่อซุกไซส์ไปตามลำคอระหงษ์ พร้อมทั้งจงใจดูดเม้มไปที่ลำคอของเธอ จนเกิดรอยแดงช้ำเป็นวงกลม เขาจงใจทำเพื่อให้ใครต่อใครได้เห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีเจ้าของแล้ว และเพื่อให้ผู้ชายคนนั้นได้เห็น ว่าเธอมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นไปแล้ว
"อย่าทำแบบนั้นนะคะท่าน อ่ะ...คุณ อย่าค่ะ คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับหนูนะคะปล่อย!!"
มีนาเกือบเผลอปากเรียกเขาว่าท่านประธาน ปากของเธอร้องห้ามเขาไม่หยุด แต่ร่างกายกับอ่อนระทวยลงราวกับคนที่ไร้เรี่ยวแรง
- Writer
