“อ๊ะ…”
เสียงหลุดจากริมฝีปากบางเบาๆ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง หัวใจเธอเต้นแรงจนแทบทะลุอก เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะเข้ามาใกล้ และก็ใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นของเขา
สายธารก้มลงเล็กน้อย สายตาคมกริบจับจ้องที่เธออย่างไม่ละไปไหน เสี้ยววินาทีที่มีนาพยายามถอยหลัง ก็ถูกท่อนแขนแกร่งของเขากันไว้ตรงขอบตู้ ทำให้ร่างเล็กเหมือนถูกกักเอาไว้ในกรงแขนของเขาโดยปริยาย
“ทะ…ท่านประธาน”
มีนากระพริบตาถี่ รีบหลบสายตาคมกริบที่กำลังจับจ้องมาไม่ละสายตา
“อือ…”
เสียงต่ำทุ้มของเขาดังขึ้น พร้อมยื่นแฟ้มเอกสารมาให้ตรงหน้า
มีนามองแฟ้มเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะรีบยกมือขึ้นรับไว้
“ขอบคุณค่ะ”
น้ำเสียงเธอแผ่วเบา เธอไม่กล้าเงยหน้ามองเขาเลยสักนิด
“เตรียมเอกสารสำหรับคุยงานวันนี้ให้ฉันด้วย”
เสียงทุ้มเข้มดังขึ้น ราวกับเป็นคำสั่งที่ไม่อาจปฏิเสธได้
“ค่ะ…หนูกำลังเตรียมอยู่พอดีค่ะ”
เธอก้มหน้านิ่ง ตอบเพียงแผ่วเบาเหมือนคนไร้เรี่ยวแร
