บทที่ 5 ถ้อยคำ...ที่แสนเจ็บปวด07
794 Words
ตอนนี้ดวงตาของดลวัฒน์เต็มไปด้วยความต้องการอย่างเปี่ยมล้น ชั่วนาทีมืออุ่นร้อนก็ค่อยๆ ปลดกระดุมชุดนอนตัวหวานของภรรยาสาว ไม่นานนักร่างอรชรก็เปลือยเปล่า
ยามได้สบตากัน หญิงสาวก็รู้สึกวูบวาบไปทั่วช่องท้องจนคล้ายว่าจะบิดเป็นเกลียว ดลวัฒน์ยิ้มลึก ก่อนดึงให้ร่างระหงขยับหันหน้าเข้าหากระจก เพราะอยากจะให้อีกฝ่ายเห็นว่าเขากำลังทำอะไรกับร่างเจ้าหล่อน
ดลวัฒน์ซุกไซ้ลำคอขาว ก่อนจะเลื่อนไปยังแอ่งชีพจร ลงไปยังแผ่นหลังขาวสะอาด แล้วเลื่อนไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่ช่วงเอวของสิรินดา หญิงสาวกัดเม้มปาก พวงแก้มแดงปลั่ง ขณะที่มือหนากำลังมายุ่มย่ามส่วนกลางร่างกายของเธอ ใช้นิ้วกรีดไปตามกลีบกุหลาบงาม
“ชอบใช่ไหม”
หญิงสาวแทบดีดดิ้นในความสุขที่มากยิ่งกว่าเก่า เมื่อปรนเปรอให้หญิงสาวจนพร้อมแล้วที่จะรับตัวตนของเขา เจ้าของร่างกำยำก็ไม่รอช้าเริ่มรุกเข้าหา บรรเลงบทเพลงรักแสนหวาน ก่อนจะเริ่มเปลี่ยนเป็นท่าที่แนบชิดมากขึ้นอย่าง Women on top หรือแม้กระทั่งท่า doggy ที่แสนเร้าอารมณ์ เมื่อจบรอบแรกดลวัฒน์ก็ไม่ได้ปล่อยให้สิรินดาไปจากอ้อมกอด ชายหนุ่มเริ่มรอบที่สองต่อทันที
“ไจ๋แน่ใจแล้วนะ” กีรติร้องถามหลังจากเพื่อนบอกจุดประสงค์ของการมาพบในครั้งนี้ ด้วยกลัวว่าจะเกิดปัญหาตามมา
สิรินดาเงยหน้าจากการลูบหัวแมวอ้วนตัวเดิมที่มาคลอเคลียตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในร้านคาเฟแล้ว ก่อนจะพยักหน้า
“ไม่กลัวคุณดลโกรธหรือไจ๋”
“ปกติพี่ดลเขาก็โกรธเราทุกเรื่องอยู่แล้ว...เพิ่มเรื่องนี้เข้าไปก็คงไม่เป็นอะไรหรอก เราชินแล้ว” หญิงสาวตอบเสียงราบเรียบเหมือนว่าทำใจได้แล้ว และระบายยิ้มเย็นๆ
“แล้วเราก็อยากทำให้สำเร็จ เราอยากให้พ่อภูมิใจกับเราสักเรื่อง” นี่คือความตั้งใจที่เธอมุ่งมั่นที่สุด
“งั้นเราบอกดาด้าเลยนะ จะได้นัดมาคุย” กีรติบอก เธอรู้ว่าเพื่อนรักทำการบ้านอย่างหนักที่จะทำให้โพรเจกต์นี้สำเร็จ
“เอาสิกี้”
สิรินดาเป็นมือใหม่ในเรื่องนี้ บวกกับประสบการณ์ที่ผ่านมาจากความล้มเหลว ทำให้ถูกดลวัฒน์ตำหนิอยู่บ่อยๆ เธอจึงต้องการเพื่อนคู่คิดที่มีประสบการณ์มาร่วมงานด้วย จึงได้เลือกเพื่อนทั้งสองคน
ดาด้า คือสาวไอทีสุดเก่ง เรียนจบจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง ซึ่งสามารถช่วยสร้างเว็บไซต์และแอปพลิเคชันให้แก่ธุรกิจรับทำความสะอาดนี้ได้อย่างแน่นอน
ในเวลาสองทุ่มพอดิบพอดีดลวัฒน์ก็กลับมาถึงบ้าน ทันทีที่ลงจากรถซีดานสีขาวก็ทำหน้าตึงเล็กน้อย หลังเห็นคนที่เดินออกมาจากบ้านของเขา
“มาทำไมครับ” ดลวัฒน์เอ่ยถามแทนคำทักทาย
“ฉันจะมาหาหลานสะใภ้เพราะความคิดถึงไม่ได้เลยหรือไง”
“ถ้าบริสุทธิ์ใจก็มาได้ครับ” ดลวัฒน์สบตา มองราวกับกำลังจับผิดผู้เป็นย่า
นัยน์ตาของธิตาแข็งกร้าวขึ้น กระนั้นก็พยายามใจเย็นแล้วเลือกส่งสายตาปรามหลานชายออกไป รู้ดีว่าหลานได้นิสัยใจร้อนแบบนี้มาจากตน
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นเช่นนี้ จะโทษใครได้
“ฉันอยากได้เหลนภายในปีนี้” ธิตาบอกเหตุผลที่เธอมาในวันนี้ แทบทุกเป้าหมายในชีวิตต่างสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีหมดแล้ว เหลือเพียงเรื่องนี้เท่านั้น นับวันร่างกายเธอก็ยิ่งเสื่อมถอยไปตามสภาพ กว่าจะได้เห็นหน้าเหลนไม่ใช่ว่าเธอต้องสิ้นอายุขัยไปก่อนหรือ
“บ้านเด็กกำพร้าเยอะแยะไปครับ” ดลวัฒน์ตัดบท ก่อนจะชักเท้าไวๆ เข้าบ้านไป ไม่อยากถกเถียงเรื่องนี้อีก เพราะไม่ใช่เรื่องที่จะมาบังคับจิตใจกันได้
“ตาดล” ธิตาตวาดลั่น พร้อมกับขยับเท้าหวังจะตามไปพูดกับหลานชายให้รู้เรื่อง ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่คิดถึงภรรยาตัวเองบ้าง ก่อนฉุกคิดได้ว่าเธอพูดคุยเรื่องนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่ดลวัฒน์ก็ไม่เคยเปลี่ยนความคิด ดังนั้นเธอควรถอยทัพแล้วไปหาวิธีจัดการที่ดีกว่านี้
เมื่อดลวัฒน์ก้าวเข้ามาในบ้านก็เจอกับสิรินดาที่ยืนอยู่ ดูจากสีหน้าเขาก็เดาได้ว่าเจ้าหล่อนคงได้ยินหมดทุกถ้อยคำแล้ว
ชายหนุ่มก็ยังคงก้าวต่อ ไม่ได้สนใจจะกล่าวอะไร
“ไจ๋อยากมีลูกค่ะพี่ดล”
- Writer
