ข้อนี้เขารู้ดีอยู่แล้ว หลังจากเริ่มสงสัยในพฤติกรรมของลินิน ก็แอบตามสืบและคอยเฝ้าดูพฤติกรรม ไม่นานก็รับรู้ว่าที่จริงนารีนาถคือเด็กกำพร้าที่ลินินรับมาเลี้ยงดู หาใช่ลูกของตน แต่ตอนนั้นเขายังยอมรับความจริงไม่ได้ เขาหลงรักในความน่ารัก ความออดอ้อนของเด็กผู้หญิงคนนี้เสียแล้ว ที่สำคัญความรักมันยังบังตาเขาอยู่ เขาจึงไม่สนใจกับเรื่องหลอกลวงนี้
“แกมันโง่จริงๆ ไอ้รามัน แล้วที่แกถามว่าทำไมฉันถึงแค้นแกนัก ก็เพราะฉันเกลียดแก ทำไมทุกคนต้องเอาแต่สนใจแก ทำไมไม่มีใครสนใจฉัน ทั้งๆ ที่ฉันก็หล่อและรวยเท่าๆ กับแก” ภูวดลตอบกลับอย่างไม่ยี่หระ พลางยักไหล่ แสยะยิ้มสมเพชในความโง่ของอดีตเพื่อน ที่บัดนี้กลายมาเป็นศัตรูอย่างเปิดเผย
“เรื่องแค่นี้น่ะหรือที่ทำให้แกเกลียดฉัน ถึงต้องทำถึงขนาดนี้” น้ำเสียงที่ร้องถามนั้นผิดหวังอย่างหนัก ส่ายหน้าไปมาช้าๆ ไม่คาดคิดเลยว่าทั้งสองคนจะร้ายถึงเพียงนี้
“ใช่! แล้วฉันก็ส
