ตอนที่ 6 ก็น่าหลงจริงๆนั่นแหละ
1184 Words
จากห้องเรียนถึงด้านหน้าอาคารใช้เวลาประมาณสิบนาที ซึ่งตลอดเส้นทางที่เดินไม่มีใครชวนใครคุยหรือว่าพูดอะไรออกมาสักคำ ต่างคนต่างเดินจนกระทั่งถึงด้านหน้าอาคารพีระวัสจึงได้หยุดเดินเพื่อหันไปถามเพื่อนสนิทของตัวเอง
“มึงกลับเลยปะ?” พีระวัสถามเพื่อนที่จะต้องแยกกันตรงนี้เพื่อไปเอารถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ที่จอดไว้ด้านหลังโรงเรียน เนื่องจากทางโรงเรียนไม่อนุญาตให้นักเรียนขับรถเข้ามาในโรงเรียน ไอ้คลื่นที่ชอบขับรถบิ๊กไบค์ไปไหนมาไหนด้วยตัวเองก็เลยต้องไปเช่าที่จอดรถด้านหลังโรงเรียนแทน แน่นนอนว่ามันไม่เดือดร้อนกับค่าเช่าที่จอดรถที่แพงกว่าค่าเดินทางเกือบเท่าตัว ดีไม่ดีอาจจะมากกว่าเงินรายเดือนของใครอีกหลายคน
ขอแค่ให้มันมีที่จอดรถค่าเช่าที่แพงแค่ไหนมันก็ยอมจ่าย
ก็อย่างที่บอกว่าบ้านมันรวยมาก ทำธุรกิจหลายอย่าง เงินแค่ไม่กี่บาทมันไม่สนใจอยู่แล้วเมื่อเทียบกับการที่มันได้ขับรถบิ๊กไบค์ลูกรักของมันมาเรียนเอง
ซึ่งไม่ใช่แค่ไอ้คลื่นคนเดียวที่ชอบขับรถบิ๊กไบค์มาเรียนเอง เขาเองก็ขับรถมาเรียนเองเหมือนกัน ที่จอดก็เป็นด้านหลังโรงเรียนที่เดียวกับไอ้คลื่นนั่นแหละที่มันชวนเขาให้ไปจอดด้วยกันโดยที่มันไม่ให้เขาออกค่าเช่าช่วยแม้แต่บาทเดียว
ก็อย่างที่บอกว่าบ้านมันโคตรรวย เงินแค่นี้มันไม่สนใจอยู่แล้ว
ทว่าช่วงนี้เขาน่าจะไม่ได้ขับรถมอเตอร์ไซค์มาเรียนเองอีกหลายวันเพราะต้องทำหน้าที่เป็นพี่ชายที่แสนดีพาน้องสาวขึ้นรถกลับบ้านให้ชำนาญเส้นทางซะก่อน เผื่อวันไหนเขามีธุระหรือต้องทำกิจกรรมที่โรงเรียนจนดึกดื่นพรนัชชาจะได้กลับบ้านก่อนไม่ต้องเสียเวลามานั่งรอเขานาน
“อือ”
“โอเค ขับรถดีๆเจอกันพรุ่งนี้” พีระวัสพยักหน้าให้เพื่อน พรนัชชาจึงถือโอกาสนี้ยกมือไหว้ลาเพื่อนของพี่ชายไปด้วยเลย ทำให้เธอกับคฑากรสบตากันด้วยความบังเอิญก่อนจะเป็นเธออีกเช่นกันที่เป็นฝ่ายหลบตาเขาก่อน แต่ทว่าก็ไม่ลืมที่จะบอกลา
“สวัสดีค่ะพี่คลื่น ขับรถดีๆนะคะ”
“อือ” คฑากรพยักหน้าให้เธอก่อนจะเดินแยกออกไปอีกทาง
หลังจากที่แยกกันบริเวณด้านหน้าอาคารเรียนพรนัชชาก็เดินตามพีระวัสมาเรื่อยๆจนถึงประตูหน้าโรงเรียน ก่อนจะเดินต่อไปยังร้านชานมไข่มุกเจ้าดังที่อยู่ห่างจากประตูหน้าโรงเรียนไม่ถึงสองร้อยเมตร ระหว่างที่นั่งรอชานมไข่มุกอยู่ที่หน้าร้านก็เกิดคำถามมากมายขึ้นมาในหัว สุดท้ายก็อดรนทนไม่ไหวต้องหันไปสะกิดพี่ชายรัวๆ
“พี่พร้อม”
“หือ?”
“เพื่อนพี่พร้อมเขาเป็นคนเงียบๆนิ่งๆไม่ค่อยพูดแบบนี้อยู่แล้วเหรอ”
“ไอ้คลื่นน่ะเหรอ?”
“ค่ะ” พยักหน้ารัว “ตอนที่หนูพูดด้วย หนูพูดตั้งยาวแต่พี่เขาตอบมาแค่ ‘อือ’ คำเดียว”
“ฮ่าๆ ไม่ใช่เราคนแรกหรอกที่เจอแบบนี้ อย่างเรานี่ถือว่าโชคดีที่มันพูดด้วย บางคนที่เข้ามาทักมันถูกมันเงียบใส่จนร้องไห้ก็มี”
พรนัชชาตาโต ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะใจร้ายขนาดนั้น งั้นเธอก็โชคดีแล้วที่เขายอมพูดด้วย “ทำไมอะ พี่คลื่นเขาหยิ่งมากเลยเหรอ”
“ก็ไม่เชิงว่ามันหยิ่ง มันแค่ไม่ชอบคุยกับคนที่มันไม่รู้จักแต่ถ้ามันได้สนิทด้วยมันก็คุยด้วยปกติ และที่มันเป็นแบบนั้นเพราะมันรำคาญพวกผู้หญิงที่มาตามจีบมันน่ะ พอมันคุยด้วยผู้หญิงก็คิดไปไกลว่ามันสนใจ ไอ้คลื่นมันเลยตัดความรำคาญไม่คุยกับใครแม่งสักคน”
“แต่หนูไม่ได้เข้าไปจีบพี่เขานะ หนูเห็นพี่เขายืนอยู่หน้าห้องเรียนพี่พร้อม หนูก็แค่เขาไม่ถามพี่เขาว่ารู้จักพี่พร้อมหรือเปล่า” หญิงสาวตาโตเพราะกลัวอีกฝ่ายจะเข้าใจผิดคิดว่าที่เธอเข้าไปทักเพราะเธอต้องการจีบเขา
“มันไม่รู้ไงว่าเราเป็นน้องสาวพี่”
มิน่าล่ะ ตอนแรกที่เธอเดินเข้าไปถามถึงได้มองเธอตาดุเพราะคิดว่าเธอเข้าไปจีบนี่เอง อยากจะบอกว่าเขาเป็นผู้ชายที่หลงตัวเองมาก แต่ก็พูดได้ไม่เต็มปากในเมื่อพี่คลื่นก็มีดีให้หลงจริงๆ
ใบหน้าหล่อคม คิ้วเข้ม นัยน์ตาคมดุ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากแดงสวย ที่สำคัญคือรูปร่างสูงกำยำหุ่นคือดีมากๆ
มันก็น่าหลงจริงๆนั่นแหละ
“แสดงว่าพี่คลื่นต้องมีผู้หญิงมาตามจีบเยอะแน่ๆ” เมื่อพูดออกไปแล้วก็พลันให้นึกถึงความลับที่เธอบังเอิญรู้มา
“เยอะดิ ไม่เยอะได้ไงในเมื่อไอ้คลื่นมันเป็นหนุ่มฮอตอันดับหนึ่งของโรงเรียน เจ้าของตำแหน่งป๊อปปูล่าโหวตของโรงเรียนเราสี่ปีซ้อนเลยนะ”
“ทำไมถึงสี่ปีอะ ถ้ามอสี่ถึงมอห้ามันก็แค่สองปีไม่ใช่เหรอ?” หญิงสาวสงสัย มองพี่ชายตาแป๋ว
“แล้วใครบอกว่าไอ้คลื่นมันได้ตำแหน่งป๊อปปูล่าโหวตตอนมอสี่ ไอ้คลื่นมันได้ตำแหน่งนี้ตั้งแต่ตอนที่มันอยู่มอสองแล้ว ส่วนปีนี้ก็คงไม่พ้นเป็นมันอีกเหมือนเดิม”
“ก็ไม่แน่นะคะปีนี้อาจจะมีม้ามืดก็ได้” พรนัชชาจำได้ว่าช่วงพักกลางวันมีเพื่อนในห้องหลายคนพากันเข้าดูรูปในเพจของโรงเรียนแล้วก็กรี๊ดกร๊าดกันยกใหญ่ สงสัยคืนนี้เธอจะต้องเข้าไปดูเพจของโรงเรียนบ้างแล้ว
“พี่ก็เห็นมีม้ามืดทุกปี สุดท้ายไอ้คลื่นก็ชนะคะแนนโหวตอยู่ดี ถ้าเราไม่เชื่อพี่ก็คอยดูแล้วกันว่าปีนี้ตำแหน่งป็อปปูล่าโหวตจะเป็นของใคร”
“ใครได้ก็ช่าง แต่หนึ่งคะแนนเสียงของหนูหนูจะโหวตให้พี่พร้อมแน่นอน” พูดด้วยน้ำเสียงสดใส ส่วนป๊อปปูล่าโหวตฝ่ายหญิงเธอต้องไปดูก่อนว่ามีใครบ้าง ถ้ามีเพื่อนในห้องติดโพลเธอก็จะโหวตให้
จะว่าไปแล้วเพื่อนร่วมห้องของเธอก็มีคนหล่อๆสวยๆน่ารักๆอยู่หลายคนเหมือนกัน มันต้องมีสักคนแหละที่เข้ารอบ
“ให้มันจริงเหอะ ไม่ใช่พอถึงเวลาโหวตแล้วก็ลืมพี่นึกชื่อไม่ออกซะงั้น”
“ไม่มีทางค่ะ หนึ่งคะแนนเสียงของหนูจะต้องเป็นของพี่พร้อมแน่นอน”
- Writer
