“ชามาเกิดอะไรขึ้นเหรอ” มุกดาเอ่ยถามชามาด้วยความเป็นห่วง เมื่อเพื่อนสาวขอตัวไปรับสายจากแม่บ้านที่ดูแลคุณหญิงอัจฉรา แต่กลับเข้ามาภายในบ้านด้วยดวงตาแดงก่ำที่ผ่านการร้องไหนมา
“คุณแม่ป่วยหนักเข้าโรงพยาบาล” ชามาเอ่ยบอกกับมุกดาเสียงสั่น ในใจบอกให้ตัวเองเข้มแข็ง เพราะหลังจากที่ได้เคลียร์ใจกับผู้เป็นแม่ ชามาก็เริ่มเข้าใจแม่ของเธอมากขึ้น
ผู้หญิงตัวคนเดียวที่ต้องแบกรับภาระของบริษัท รู้สึกหนักหน่วงและโดดเดี่ยวจนอยากหาที่พึ่งพิงจนได้มาพบกับชัชชน
“แกเอาไง ให้ฉันไปดูแทนเอาไหม” ถ้าหากชามาไม่อยากไปกรุงเทพ แน่นอนว่ามุกดาจะเป็นคนอาสาไปเองเหมือนทุกครั้ง
“ไม่ต้องหรอกแก รอบนี้ฉันจะไปด้วยตัวเอง อยากพาญาดาไปหายายด้วย” คุณหญิงอัจฉราเอ่ยถามหาหลานสาวตัวเองอยู่ตลอด และครั้งนี้คงถึงเวลาที่ชามาจะได้พาญาดาไปหาผู้เป็นยายสักที
“งั้นพรุ่งนี้เช้าค่อยบินไปกรุงเทพ วันนี้เก็บของก่อนเถอะ”
“ขอบคุณนะมุกดาที่มาในช่วงเวลานี้
