“งั้นเดี๋ยวลุงพาไปส่งจุดประชาสัมพันธ์นะ ตอนนี้น้าหนูคงตามหาแย่แล้ว” เธียร์วิชทร์เอ่ยบอกกับหนูน้อยญาดาด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
ใจของเธียร์วิชทร์แทบไม่อยากคืนเด็กน้อยคนนี้ให้กับผู้ปกครองเลยด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องตัดใจทำแบบนั้น เพราะเข้าใจว่าผู้ปกครองของหนูน้อยก็คงตามหาเหมือนกัน
“ขอกินข้าวไข่เจียวกุ้งก่อนได้ไหมคะ ญาดาหิวมากเลย” มือเล็กลูบหน้าท้องกลมของตัวเองเบา ๆ พร้อมกับท่าทางน่ารักที่ทำให้ชายหนุ่มทั้งสามเอ็นดู
“ได้สิครับ เดี๋ยวลุงสั่งให้นะ” หนูน้อยเอ่ยร้องขอเมนูโปรดของเธียร์วิชทร์ที่มักทานเป็นประจำ
“เสือกชอบกินเมนูเดียวกับไอ้เธียร์อีก” อัทธ์เอียงหน้าไปกระซิบข้างหูชวินทร์ให้ได้ยินกันสองคน ความสงสัยนั้นปะทุขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ แต่ทุกอย่างคงเป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ
“บังเอิญเกินไปไหมวะ?” ชวินทร์ตอบกลับอัทธ์ด้วยประโยคที่เห็นพ้องต้องกัน แต่ก็คิดว่าเรื่องทั้งหมดคงบังเอิญจริง ๆ นั้นแหละ
“ขอบคุณที่ให้กิ
