الفصل الخامس
1935 Words
# رواية لعشقها انحنيت #
الفصل الخامس . .
بقلمى / هدير خليل . .
بعيد عن مراد الذى لا يعلم أحد أين هو كانت أصوت طلقات النار فى كل مكان حيث ان مروان يحاول ينقذ احد تلاميذ . .
مروان :- حد فيكم كلم مراد ؟ .
احد التلاميذ :- مش عارفين نوصل له يا فندم . .
مروان و هو يختبئ خلف عربية الشرطة و فى نفس الوقت يتصل على مراد ، مراد فاق على صوت تليفونه الذى لم يتوقف عن اصدار صوته المذعج و نظر الى نفسه و اكتشف اين هو ؟ ل يدرك انه مازال فى عربيته ، اص*ر هاتفه صوت الاتصال مرة اخرة ف أجب على التليفون . .
مراد :- الو . .
مروان :- انت فين يا زفت ؟ .
مراد :- انا فى عربيتى ايه الصوت ده ؟ .
مروان :- احنا فى اشتباك و الدنيا مقلوبه هنا تعالى بسرعة . .
مراد :- انتو ... ..
مراد لم يستطيع ان يكمل كلامه لأن مروان قد أغلق الاتصال فى وجهه ، انطلق مراد مثل الصاروخ و ذهب الى مكان الاشتباك و دخل و عند دخوله الموازين كلها اختلفة و أصبح ل صالح مراد و الذين معه بعد ان انتهى الاشتباك و القوا القبض على الباقين ذهب مراد حتى يتحدث مع تلاميذه . .
مراد بزعيق . .
مراد :- ايه اللى دخلكم الاشتباك ؟ .
احد التلاميذ :- يا فندم هما اللى ابتدوا ب اطلق النار . .
مراد :- لا و الله يعنى مجرمين و حضرتكم شرطه عايزهم لما يشوفكم يخدوكم ب الاحضان و مين سمح ليكم ب دخول فى الاشتباك أصلا و انتوا غير مأهلين . .
مروان :- انا ... انت ب تزعق ليه ؟ ما لو سيادتك مش مختفى مكنش حصل كده ولا كنا دخلنا فى اشتباك . .
مراد بغضب .
مراد :- و انت ب اى صفه تسمح ليهم ب الدخول فى الاشتباك . .
مروان بعصبيه . .
مروان :- مراد . .
مراد :- ما تزعقش انت غلطة ب انك دخل الاشتباك و كمان داخله مع شويه عيال و اهوه بسبب تهورك اتصابوا اتنين من رجالتى بسبب غبائك . .
مروان بعصبيه جامده ض*ب مراد بو** . .
مروان :- متنساش انت بتكلم مين ؟ .
الكل اتصدم من ض*ب مروان ل مراد أمام الكل و كانوا منتظرين رد فعل مراد ، مراد اتكلم بصوت قوى بس هادى غير البركان الذى ب داخله . .
مراد :- انا ما نسيتش بس الظاهر انك نسيت يا سيادة المقدم اننا من نفس الرتبه و ملكش اوامر عليا ولا على فريقى و اللى عملته ده هتتحاسب عليه . .
غادر مراد من أمام مروان و كانوا هم الاثنين يشعرون ب الضيق مراد من خوفه على مروان اتعصب عليه أمام الكل و كان خايف من فكرة انه يخسره هو كمان ، اما مروان فقد ض*ب مراد حتى يفوقه من اللى هو وصله و عمله فى نفسه هو عارف انه كان سكران ف ده اللى عصبه عليه ، مديرها قام ب استدعائهم هما الاتنين كمان استدعاء نور معهم . .
المدير :- المهزله اللى حصلت النهارده انا هتغاضه عنها علشان كفاءتك يا سيادة المقدم بس قضيتك انت و المهندسة نور هيمسكها مراد و انتو هتشتغلوا معه . .
مروان :-تمام يا فندم . .
المدير :- و انت يا مراد انا عايز القضية دى تخلص خلاص الاسبوع ده ماشى . .
مراد :- تمام يا فندم . .
المدير :- طب انصرفوا انتو دلوقتى . .
مراد و مروان ادوا التحيه ذهب على مكتب مروان قعد مروان على مكتبه و مراد راح طلب العسكرى . .
مراد :- هاتلى قهوة مظبطة يا ابنى و شوف الباشا و الانسه عايزين حاجه ولا لا ؟ .
مروان ب ينظر له و عرف ان مراد زعلان منه . .
مروان :- هات اتنين نسكافيه مش كده يا نور . .
نور :- اه تمام . .
مراد قعد ساكت ب يشرب قهوته و بيتبعهم هما ب يعملوا ايه ؟ فى **ت و معلقش عليهم و فضل فى وضعه ده لمدة يومين ب يحضر معاهم و بيسمعهم بس ميعلقش فى اليوم الثالث دخل مراد مكتب مروان ولقى مروان و نور مندمجين ب يحاولوا يحلوا القضية . .
مراد :- صباح الخير . .
مروان و نور :- صباح النور . .
مراد :- وصلتوا ل ايه ؟ و امتى هنتحرك ؟ .
نور نظرت له ب استغراب و سخريه . .
مروان :- السمهودى هو اللى هيقوم بالعمليه بنفسه بس فين ؟ و امتى ؟ و ازى ؟ لسه مش عارفين نوصل للمعلومات دى . .
مراد :- و امتى ناوين تعرفوا ؟ .
مروان يرفع احد حاجبيه . .
مروان :- انت جاى دلوقتى ب تسالنا احنا مش المفروض انت المسئول عن القضية و القائد . .
مراد :- تمام يعنى عايزنى انا ادخل . .
مروان :- و انا امتى اعترضت ولا رفضت انك تدخل ؟ .
مراد :- ماشى ... بس ياريت تسبونى اتصرف من غير اى اعتراض على طريقتى . .
مروان معلقش ، ف مراد امسك الورق الذى أمامهم و القى نظره سريعه بعدين نظر لهم . .
مراد :- انا عارف هبتدى منين ؟ .
مروان :- منين ؟ .
مراد :- حياه . .
مروان :- نعععم اخت السمهودى مستحيل . .
مراد :- ليه مش هى دراعه اليمين ؟ و معاه فى كل مكان . .
مروان :- ايوه بس دى جباره مش ب تتاثر ب الاغراء . .
مراد يرفع احد حاجبيه . .
مراد :- و انت عرفت منين انت جربت معاها ؟ .
مروان :- احم .... اصل انا بعت ناس علشان . . يعلقوها بس ما عرفوش يدخلوا لها و كانت مص*ره لهم الوش الخشب ولا عبرتهم اصلا . .
مراد بسخريه . .
مراد :- ليه ؟ الباب كان مقفول علشان كده معرفوش يدخلوا و بعدين ليه تبعت حد ؟ ليه معملتش كده بنفسك و كنت هتعلقها ؟ .
مروان :- ما انت عارف ان دى مش سكتى . .
مراد :- تمام انا هحل الموضوع ده بنفسى . .
نور :- مفيش داعى اننا نستغلها احنا ممكن نفك الشفرات اللى بينه و بين عباس الضوى و نعرف كل حاجه . .
مراد :- و ده امتى بقا ان شاء الله بعد ما يكون السلاح فى الشارع ، انا هحلها عن طريق حياه يالا بينا . .
قام مراد و مراون و كذلك نور ف نظر الاتنين على نور . .
مراد :- انتى راحه فين ؟ .
نور :- هروح معاكم . .
مراد و مروان :- مستحيل . .
نور :- ليه بقا ان شاء الله ما انا معاكم فى القضية دى . .
مروان بعصبيه . .
مروان :- انتى عارفه احنا راحين فين ؟ .
نور :- راحين الكباريه . .
مروان بعصبيه اكبر . .
مروان :- و انتى جايه معانا علشان نلم ليك النقطه ... انتى تتلحدى هنا فااااهمه . .
نور :- احترم نفسك انت فاكرنى ايه ؟ .
مروان :- انا اسف بس انتى اللى طلعتينى عن شعورى ب اللى بتقوليه انتى مينفعش تروحى مكان زى ده . .
مراد استغرب رد فعل مروان و لكن لم يعلق . .
مراد :- يالا بينا ولا هنقضيها رغى . .
نور :- يالا . .
مروان :- هو احنا نقول تور تقولى احلبوه ما قلنا لا . .
نور :- رجلى على رجلكم ما تحاولش . .
مراد :- ما خلص بقا هاتها مش هيكلوها و بعدين احنا معاها يالا . .
مروان :- انا عارف ان محدش هيتعرض لها طول ما هى معانا بس انا خايف على سمعتها . .
نور ابتسمت له . .
نور :- متخفش عليا يالا بقا بليزززز . .
مروان :- ماشى . .
خرجوا و مراد قال لهم انه سوف يذهب الى البيت حتى ياخذ شاور و بعدين يرواحوا بعد نص ساعة كانوا جهزين و مستنين مراد ، الذى جائهم و هو فى منتهى الشياكه وريحه البرفان واصله اخر الشارع . .
مروان :- ايه ده ؟ انت رايح تتجوز ؟ .
مراد :- الشكل العامل اساسى بس ايه رايك ؟ .
مروان نظر له و ابتسم ان مراد نسى زعله منه و رد عليه . .
مروان :- قمر يا ناس دا انا لو بت كنت علقتك . .
مراد ب ابتسامه . .
مراد :- طب يالا . .
دخلوا هم الثلاثه الى الكباريه و جلسوا على ترابيزة قريبه من ترابيزة حياه ، مراد ب ينظر على حياه من فوق ل تحت ب استحقار و قعد و هى لحظة ده بعدين مراد طلب وسكى له و مروان و نور عصير . .
مروان :- مش لازم وسكى . .
مراد :- ما تسيبنى اشوف شغلى . .
مراد ب ينظر على الرقاصة و رفع كاسه لها و هى غمزة له . .
نور :- شكلك مهتم ب الرقاصة اكتر من حياه
مراد و هو ب يغمز ليها . .
مراد :- اصل بحب الرقص الشرقى و اللى ب ترقصة بحسها انثى بجد . .
ب ينظر ل نور من فوق ل تحت ثم يكمل حديثه . .
مراد :- مش واحد من الغفر . .
مراد لم ينتظر رد نور على حديثه و قام و ذهب الى الرقاصة و رقص معها و بعد ان انتهت الرقصه ذهب الى البار و أخد له كاس ف وجد أحد يهمس فى أذنه . .
حياه :- انت ليه بتتجاهلنى ؟ .
مراد نظر لها ببرود و استحقار . .
مراد :- هو انا اعرفك علشان اتجهلك . .
حياه :- لا . .
مراد :- تمام يبقى فين المشكلة ؟ .
حياه ب وقاحه . .
حياه :- بس انا عايزاك . .
مراد :- بس انا لا . .
حياه :- ايه مش عجباك ؟ .
مراد :- عادى . .
مراد كان عارف ان حياه من النوع اللى ب يحب ياخد اللى عايزه حتى لو غصب ، مراد و هو ب يقوم علشان يمشى بس هى مسكت دراعه . .
حياه :- رايح فين ؟ .
مراد و هو ينظر ل ذراعه الذى تمسك به . .
مراد :- مشى . .
حياه :- طب حتى قول اسمك ولا ازى اشوفك تانى . .
مراد قرب منها جامد و همس ليها . .
مراد :- زين ، اسمى زين و انا هنا كل يوم . .
حياه بغمزه . .
حياه :- زين اوى . .
مراد ضحك و مشى استنى مروان و نور بره علشان كانوا متفقين ميطلعوش مع بعض . .
حياه :- مصطفى . .
مصطفى :- ايوه يا يويو . .
حياه :- عايزك تجيب كل حاجه عن اللى كانت قاعده معه هو اسمه زين . .
مصطفى تحدث بعصبيه . .
مصطفى :- ما كفايا بقا . .
حياه :- مصطفى ما تنساش نفسك . .
مصطفى :- تمام . .
مصطفى جاى يمشى ف هى مسكته من ذراعه . .
حياه :- رايح فين ؟ .
مصطفى :- رايح فى داهيه . .
حياه اخذت تقرب منه . .
حياه :- ما انا داهيتك . .
مصطفى و هو ب يحضنها . .
مصطفى :- انتى فعل داهيتى اللى مش عارف اخلص منها . .
حياه :- و انت عايز تخلص منى ؟ .
مصطفى :- انا ولا عارف ابعد ولا عارف اقرب ارحمينى بقا . .
حياه :- تعالى نرقص . .
مصطفى :- يالا نروح احسن كفايا سهر النهارده . .
حياه :- احنا لسه فى اول السهره و انت عايزنا نمشى انت ناقص تحبسنى فى البيت . .
مصطفى :- انا لو اطول احبسك فى قلبى و عنيه انا بحبك . .
حياه و هى بتبعد عنه . .
حياه :- مصطفى احنا مش هنخلص من الحكايه دى بقا . .
مصطفى :- عمرى ما هخلص من حبك ، انا مستنيكى بره لو حابه تمشى . .
يا ترى مراد هيقدر يحل القضيه دى ب طريقته زى ما قال ولا الحظ المرة دى هي**نه ؟ .
يا ايه هيحصل تانى مع ابطالنا ؟ .
انتظروا الفصل الجاى . .
بقلمى / هدير خليل . .
يتبع . .
*************** . .
- Writer
