แสนรักมาเฟียเจ้าเล่ห์

Ep 6 เจ้าเล่ห์

SR : รุ่นพี่จะมาตลกอะไรตอนนี้

TB : ...

SR : ที่ไอ้แผ่นนั่นตกหน้าจอร้าวบอกแสนหนึ่งไม่ยอมลดราคาที่งี้จะมาฟรี

TB : คนละเรื่องอย่าเอามารวม

SR : ไม่รวมไม่ได้เดี๋ยวรุ่นพี่เปลี่ยนคำ

TB : ...

หน้าตาเขาตอนนี้ดูไม่เหมือนคนพูดเล่นสักนิด แต่ใครจะไปรู้จิ้งจอก 9 หางก็คือจิ้งจอก ต่อให้หล่อป่านเทพเจ้าก็ยังเจ้าเล่ห์อยู่ดี

SR : ถ้ารุ่นพี่ยอมเซ็นฉันจะรับไว้

TB : เอามา

ฉันรีบหาสมุดโน้ตที่เขียนวันที่ทำงานไว้เป็นหลักฐานในการหักลบกลบหนี้ แล้วเขียนหน้าใหม่ว่ามือถือฟรี 1 เครื่องห้ามทวง

SR : รุ่นพี่เซ็นเลยมุมล่างขอชื่อจริงกับเบอร์โทรด้วย

TB : เอาบัตรประชาชนด้วยไหม

SR : ได้ก็เอา

TB : จะเอาก็ไม่ยาก

SR : งั้นเอามา

TB : มีผู้หญิง 2 คนบนโลกที่จะได้

SR : ??

TB : แม่ กับ เมีย

ไอ้รุ่นพี่บ้าพูดออกมาได้หน้าตาเฉย ฉันเลี่ยงพูดเรื่องบัตรประชาชนต่อเอาเป็นว่าฉันได้ลายเซ็นเขาเรียบร้อยก็รีบเอาสมุดเก็บใส่กระเป๋า ก็จะยืนเลือกสีมือถือไฮโซแต่ก็เลือกไม่ได้อาจจะเพราะฟรีฉันเลยแอบเกรงใจเขาด้วย

SR : รุ่นพี่

TB : ...

SR : เลือกสีให้หน่อย

TB : ขาว

SR : รุ่นพี่ชอบสีขาว?

TB : เปล่า

SR : เอ้าแล้วรุ่นพี่ชอบสีอะไร

TB : ดำ

ขาว-ดำหรออย่างกับสีคู่เลยแต่ช่างเถอะอะไรก็ได้จุดนี้ คืนนี้จะเล่นเกมให้ฉ่ำเลยให้สมกับความแพง ฉันหยิบกล่องที่เป็นสีขาวขึ้นมาก่อนจะหาที่นั่งเพื่อแกะดู เขาก็พยักหน้าให้ไปนั่งที่โซฟายาวตัวใหญ่กำมะหยี่สีดำ ส่วนเขายังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ทำงาน มองแล้วก็ออกตะแปลกตาสีเสื้อช็อปดำกับกลมกลืนกับทุกอย่างในห้องนี้อย่างกับเป็นห้องเขาเอง

SR : เสียดายจัง

TB : เรื่อง

SR : ไม่ได้เอาซิมมา

TB : ...

เขาถอนหายใจก่อนจะลุกเดินมาหยิบซิมการ์ดจากประเป๋าออกมาวางให้ตรงหน้า

TB : เอามาให้แล้ว

SR : ขอบคุณค่ะ...รุ่นพี่ช่วยฉันหน่อยได้ไหม

TB : ...

SR : รักไม่รู้ว่าใส่ซิมตรงไหน

เป็นครั้งแรกตั้งแต่มีเรื่องกันมาที่ฉันขอร้องเขา อาจเป็นเพราะตอนนี้เขาดูไม่ดุเหมือนทุกทีโดยเฉพาะวันนี้ เขาย่อตัวลงมานั่งข้างฉันต้องยอมรับนะว่าเขาหล่อจริง น่าจะมีเชื้อลูกครึ่งบ้างละฉันว่า ขนตางอนกว่าผู้หญิงบางคนซะอีกจมูกเอยปากเอย ฉันเผลอตัวมองเขาจนกระทั่งเขาหันกลับมา อยู่ดี ๆ ใจฉันก็เต้นแรงขี้นมาเฉยเลย คงเพราะตกใจไม่มีอะไรอื่นหรอก

TB : ??

SR : สะ เสร็จแล้วหรอคะ

TB : อืม

SR : เดี๋ยวรักลองเปิดเครื่องก่อน

TB : เอามือถือมาสแกน

SR : สแกนทำไม

TB : เวลาเธอหนีงานฉันจะได้ตาม

SR : ไม่หนีหรอค่ะถ้าหยุดเดี๋ยวแจ้งพี่ชัค

TB : พี่?

ผมไม่เคยระคายหูคำว่าพี่มาก่อนในชีวิต ส่วนตัวผมไม่เคยอนุญาตให้ใครมาเรียกพี่จะคุณจะรุ่นพี่ก็แค่นั้น จะเรียกทีบีก็ไม่ติด เพราะคนในครอบครัวเรียกทูบแต่ตอนนี้ไอ้คำว่าพี่ชัคนี่ทำผมหงุดหงิดจนอยากจะถีบเจ้าของชื่อซะตอนนี้

SR : ก็พี่เขาบอกว่าเรียกพี่ก็พอ

TB : สนิท?

SR : ไม่สนิทแต่เขาเป็นคนออกเงินคืนรุ่นพี่แทนรักก็ต้องเกรงใจเขามากหน่อย

TB : มันไม่ได้คืนเงินสักบาท

SR : แต่

TB : ฉันเป็นเจ้าหนี้ของเธอคนเดียวจำไว้

SR : เสียงดังใส่อีกละ

TB : กลับ

อยู่ ๆ เขาก็กลับเป็นคนเดิมนี่แหละหนาตัวตน ระหว่างเดินตามเขาไปที่ลิฟต์ ไอ้เราก็กำลังเห่อของแพงเดินไปก็กดนั่นนี่ไปจนไม่ได้มองทาง พอเขาหยุดฉันเลยชนเข้ากับแผ่ยหลังเบา ๆ ไม่เจ็บอะไรแต่ที่ชะงักเพราะเขาตัวหอมมากมากแบบตะโกน วันก่อนที่ซ้อนมอเตอร์ไซค์ก็ว่าได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ แต่ไม่คิดว่าความจริงตัวเขาโคตรหอมเลย

TB : นี่

SR : ขอโทษค่ะ

TB : ...

SR : ปกติรุ่นพี่ชอบกินขนมไหม

TB : ขึ้นอยู่กับว่าขนมอะไร

SR : อ่อ

TB : ถามทำไม

SR : ถามไปงั้น

เสียงเรียกเข้าดังขึ้นทำลายความเงียบระหว่างเรา หน้าจอแสดงผลว่าเป็นรุ่นพี่ชัค ฉันที่กำลังจะกดรับสายเพราะคิดว่าเขาน่าจะโทรมาเช็คว่ามือถือใช้ได้หรือยัง "หมับ"

TB : มีอะไร

CH : ทำไมเป็นมึงรับสายว่ะ

TB : เป็นกูแล้วทำไม

CH : กูโทรมาเช็คเฉย ๆ ว่ามือถือซ่อมเสร็จยัง

TB : แค่นี้

เขากดตัดสายไปโดยที่ฉันยังไม่ได้คุยกับคนโทรมาสักคำเดียว เนี้ยนอกจากจะขี้งก เจ้าอารมณ์ ก็ยังแถมเรื่องไม่มีมารยาทอีก

TB : ไม่ต้องคุยกับมัน ๆ มีเมียแล้ว

SR : เอ๊ะ...รักไม่ได้คุยแบบชู้สาวสักหน่อย

TB : ฉันสั่ง

SR : สั่งเก่งใช้หนี้หมดเมื่อไหร่คอยดู

ก่อนจะถึงคอนโดเขายังแวะซื้อเบอเกอร์เช็ตใหญ่ให้ฉันด้วย เอาจริงก่อนหน้านี้ฉันหิวมากเพราะก็ค่ำแล้วแต่พอเจอความรวยอลังของเขาเลยลืมหิวไปเลย

SR : ขอบคุณนะคะสำหรับมือถือ อาหาร

TB : ฉันหิว

SR : นี่ไงคะ...รุ่นพี่กินในรถก่อนเลย

TB : ฉันไม่กินอาหารในรถ

SR : แล้ว

TB : ห้องเธอ

SR : ห๊ะ

เขาดับเครื่องรถแล้วก็หยิบถุงเบอเกอร์ทั้งหมดออกไปยืนรอนอกรถ และฉันที่ทำอะไรไม่ถูกยังนั่งไม่ขยับจนเขาก้มลงมาถามว่า

TB : ถ้าไม่ขึ้นก็ไปบ้านฉัน

SR : ...