“ผมทำตัวดีกับคุณเสมอรินลดา มีแต่คุณที่คอยเอาแต่ทำให้ผมโมโหตลอด” คาเรนเอ่ยเถียงรินลดาออกไป เพราะถ้าเธอไม่ทำให้เขาหึง เขาก็คงไม่ดุไม่ว่าเธอ
“ถ้ายังคิดไม่ได้ก็อย่าพึ่งคุยกันเลยค่ะ ลูกคนเดียวฉันเลี้ยงได้” รินลดาบอกเสียงเข้ม ก็เอาผ้าเช็ดหน้าใส่ชามแล้วทำท่าจะเดินหนีออกมา แต่คาเรนก็คว้าข้อมือของเธอไว้
“อย่าพึ่งงอนสิ ผมยอมคุณแล้วไงทับทิม ขอแค่คุณไปอยู่อเมริกากับผมนะคนดี” คาเรนพูดไปก็ทำหน้าตาอ้อนวอนรินลดาให้ยอมไปกับเขา
“ไม่ค่ะ ฉันจะอยู่ที่เมืองไทย จะไม่ไปไหนทั้งนั้น และที่ฉันยอมให้คุณอยู่ที่นี่ก็เพราะว่าคุณเป็นแขกหรอกนะ อย่ามาทำตัวรุ่มร่ามกับฉันอีกคุณคาเรน ไม่งั้นฉันจะหนีไปไม่ให้คุณตามเจอแน่” รินลดาขู่ไปก็ดึงมือของเธอออก แล้วมองคาเรนด้วยสายตาจริงจัง นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นเขายังต้องเจออีกเยอะ
“ผมต้องทำยังไงคุณถึงจะให้โอกาสผมได้พิสูจน์ว่าผมอยากจะดูแลคุณกับลูกจริงๆทับทิม คุณบอกผมได้ไหม ” คาเรนเ
