ด้านคาเรนก็พารินลดาออกมาจากโรงแรม ก่อนจะพาเธอขึ้นรถเพื่อเดินทางกลับบ้านที่เขาซื้อไว้เซอร์ไพรส์เธอในวันนี้ แต่ตั้งแต่ขึ้นรถมารินลดาก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดกับเขา จนเขาเสียวสันหลัง กลัวว่าเธอจะโกธรเขาอีก
“ที่รัก อย่าเงียบสิครับ หันมาคุยกับพี่หน่อยสิคนดี” คาเรนเอ่ยพูดก็เอามือไปแตะแขนของรินลดาที่นั่งข้างๆ แต่เธอก็หันมามองตาเขียว
“ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อนเลยนะคะ เมื่อกี้พี่ทำให้ทับทิมร้องไห้ ทับทิมยังโมโหไม่หาเลยนะคะ” รินลดาเอ่ยบอกก็สะบัดหน้าหนีไปที่กระจกรถ จะไม่ให้เธองอนได้ยังไง ในเมื่อเขาหลอกเธอให้เสียน้ำตาทั้งที่เขาควรจะพูดให้มันจบๆ แต่เขากลับไม่พูด
“พี่สิต้องเป็นคนร้อง เราทำให้พี่ต้องเสียเงินตั้งหลายพันล้าน ไม่คิดจะปลอบใจผัวบ้างเลยเหรอ” คาเรนเอ่ยถามออกไป พร้อมกับสายตากรุ้มกริ่มอย่างกวนๆใส่รินลดา
“ปลอบอะไรคะ ทับทิมไม่มีอะไรจะไปปลอบพี่คาเรนหรอกค่ะ” รินลดาพูดไปก็แลสายตามองคาเรน ก่อนจะแกล้งท
