“ไม่ต้อง เดี๋ยวผมจะให้คนของผมพาไปเอง” คาเรนเอ่ยบอกไป ก่อนจะหันไปมองหาเจเดนและลูกน้องคนอื่นๆ แต่ก็ไม่เจอใครสักคน นี่เจเดนมันฟังคำสั่งที่เขาบอกมันรึเปล่า ทำไมมันปล่อยให้เขากับรินลดาไม่มีคนคอยติดตาม คาเรนคิดไปก็ทำหน้าเสีย
“ผมว่าคนของคุณคงจะไปทำธุระ ให้คนของผมไปส่งภรรยาของคุณที่รถจะดีกว่าไหม เราจะได้รีบคุยธุระกันให้เสร็จเรื่องไป” มูฮาหมัดบาริมเอ่ยบอกไปด้วยรอยยิ้มมุมปาก เมื่อตอนนี้คาเรนไม่มีทางเลือกอะไรแล้ว นอกจากปล่อยให้รินลดาไปกับลูกน้องของเขา
“ไม่เป็นไร ผมขอไปส่งภรรยาของผมที่รถเองจะดีกว่า เพราะภรรยาของผมไม่ชอบไปไหนกับคนแปลกหน้าเท่าไหร่” คาเรนเอ่ยบอกก็เอามือโอบไหล่ของรินลดาอย่างห่วงใย เขาจะไม่มีทางปล่อยเมียของเขาไปกับคนของตาเฒ่านี่แน่ ไม่มีทาง
“คนของผมไม่ทำอะไรภรรยาคุณหรอกน่า ให้เธอไปกับลูกน้องของผมน่ะดีแล้ว” มูฮาหมัดบาริมยังคงไม่ยอม เขายังคงคะยั้นคะยอให้รินลดาไปกับลูกน้องของเขาให้ได้
“แ
