(อยู่ไหน) เสียงของเขาเรียบนิ่ง จนไม่รู้ว่ารู้สึกยังไง
"มีอะไรหรือเปล่า เนยง่วงจะนอนแล้ว"
(กลับห้อง...เดี๋ยวนี้)
น้ำเสียงเยือกเย็นนั่นทำให้ฉันรู้สึกใจหายไม่น้อยแต่ก็ต้องทำใจสู้เสือต่อไป
"วันนี้เนยไม่กลับ"
(นิเนย) เขาเรียกฉันออกมาเหมือนจะบอกกับฉันว่าเขาไม่อยากพูดมากไปกว่านี้
"มันดึกแล้วเนยง่วงแค่นี้นะคะ"
แล้วฉันก็รีบกดวางสายทันทีไม่รอให้เขาพูดต่อ ยัยใบเฟิร์นก็พูดขึ้นมา
"เขาง้อก็อย่าเล่นตัว"
"ง้ออะไรของแก อย่าพูดเรื่อยเปื่อย" ฉันบอกมันแล้วแกล้งหลับตาลงทั้งที่ตอนนี้ไม่ง่วงเลยซักนิดเดียว
ง้อที่ไหนกันล่ะ จะลากฉันไปปู้ยี่ปู้ยำต่างหาก คนใจร้าย!!
ครืด~ ครืด~
ฉันถอนหายใจออกมาอีกครั้งเมื่อโทรศัพท์มือถือสั่นเตือนอีกรอบ แอบหรี่ตาขึ้นมามองแต่คนที่โทรมากลับไม่ใช่พี่นธี
'ญานิน'
มันคงไม่บังเอิญที่ยัยนินจะโทรมาเวลานี้หลังจากที่พี่ชายมันเพิ่งจะโดนตัดสายไปนะ
"ยัยนินโทรมา" ฉันบอกใบเฟิร์น
"พี
