บทที่ 6 ข้อเสนอ
1785 Words
ห้องเช่าบ้านสมร
“พี่งานใหม่เป็นยังไงบ้าง” ไนน์ที่กำลังนั่งปลอกกระเทียมช่วยพี่สาวระหว่างทำอาหารถามขึ้นเพราะเมื่อวานเขาไปซ่อมรถให้สนามแข่งดังเลยไม่ได้กลับบ้าน วันนี้พออยู่ด้วยกันเลยอดที่จะถามไม่ได้
“ก็ดี” นาวชะงักมือไว้ เธอเลือกที่จะไม่เล่าเรื่องเจอแฟนเก่าให้น้องชายฟังเพราะขืนรู้มีหวังบอกให้ลาออกแน่
“เหนื่อยหรือเปล่า เห็นเพื่อนไนน์บอกว่าที่นั่นลูกค้าเยอะตลอด”
“ก็เหนื่อยนิดหน่อยแต่สบายมาก”
“พี่นาว! ไนน์ไม่เรียนต่อดีไหมภาระเราก็ไม่ต้องมากขึ้น”
คำพูดของน้องชายทำให้นาววางมีดในมือลงก่อนจะหันกลับไปมองน้องชาย
"พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามพูดเรื่องไม่เรียนอีก เปิดเทอมนี้เรามีหน้าที่ไปเรียนก็ไปส่วนเรื่องอื่นพี่จัดการเอง"
"แต่!"
"ห้ามมีแต่! ถ้าไม่อยากให้พี่โกรธก็เลิกพูดเรื่องนี้"
"ครับ" ในที่สุดไนน์ก็ต้องยอมหยุดขืนเขายังดันทุลังมีหวังได้โดนโกรธจริงแน่
"รีบปลอกกระเทียมเถอะจะได้เอากับข้าวไปฝากป้าพรขายที่ตลาด"
"ครับ ๆ"
นาวอดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นท่าทางของน้องชาย หลายครั้งที่เธอกับน้องจะช่วยกันทำอาหารฝากป้าที่พักตึกเดียวกันไปขายเพื่อเป็นการหารายได้อีกทาง หวังว่าสักวันเธอกับน้องจะหลุดพ้นจากความลำบากนี้
1เดือนต่อมา (Kingnight)
"นาวเป็นไงบ้างงานโอเคไหม"
"โอเคค่ะพี่เจียสบายมาก"
นาวที่ตอนนี้กำลังเริ่มคุ้นชินกับงานที่คลับแล้ว เมื่อไม่กี่วันก่อนเธอก็เพิ่งถูกปรับให้เป็นพนักงานประจำ นั่นเลยทำให้ดีใจมาก ตอนนี้เธอมีเงินเก็บเกือบพอจ่ายค่าเทอมให้น้องชายแล้วและการทำงานก็ผ่านไปด้วยดีกว่าที่คิด
"งั้นไปทำงานต่อเถอะ พี่เองก็ต้องไปรับรองลูกค้าประจำ"
"ค่ะพี่เจีย"
นาวกับเจียแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเองแต่ระหว่างที่เธออยู่ก็มีสายตาของใครบางคนแอบมองอยู่เป็นระยะ คีย์แกนที่กำลังเดินตรวจงานอยู่ก็ต้องหยุดชะงักเท้าไว้แล้วยืนมองพนักงานสาวที่ก่อเรื่องไว้เมื่อเดินก่อน ตอนนี้เธอกำลังวิ่งวุ่นทำตามที่ลูกค้าในคลับบอก หลังจากวันนั้นเขาก็ให้ลูกน้องสืบเรื่องของเธอเพิ่มดูเหมือนว่าเธอจะอาศัยอยู่กับน้องชายแค่สองคนเพราะพ่อกับแม่เสียด้วยอุบัติเหตุ เธอเป็นพี่สาวพอเรียนจบมัธยมปลายก็ออกมาทำงานเต็มตัวส่งน้องชายให้เรียนต่อและดูเหมือนว่าน้องของเธอจะสอบติดมหาวิทยาลัยชั้นนำระดับประเทศผู้หญิงคนนี้เลยให้รุ่นพี่ที่ทำงานอยู่คลับพามาสมัครงาน
“อตินายไปตามเด็กคนนั้นมาเจอฉันที่ห้องด้วย” อติมองคนที่เจ้านายกำลังชี้ รอบที่แล้วเจ้านายก็ให้เขาไปสืบประวัติของเธอ รอบนี้ก็เรียกหาสงสัยเจ้านายจะถูกใจเด็กคนนั้นแล้วมั้ง
“ได้ครับบอส”
หลังจากสั่งลูกน้องเสร็จเอเดนก็เดินกลับห้องทำงานของตัวเอง ผ่านไปประมาณสิบนาทีได้เสียงเคาะประตู
ก๊อกๆ ผ่านไปไม่นานเสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้น
“เข้ามา”
ไม่นานร่างคุ้นตาของลูกน้องคนสนิทก็เดินมาพร้อมกับคนที่เขาต้องการเจอ
“บอสผมพาคนที่สั่งมาแล้วครับ”
“ขอบใจอตินายออกไปก่อนเถอะ”
“ครับ” อติเดินออกจากห้องตามคำสั่งทันที
“เธอมานั่งตรงนี้สิ” คีย์แกนชี้ไปที่เก้าอี้ตรงข้ามเขา และไม่นานคนที่เขาอยากคุยด้วยก็มานั่งตรงหน้า
“คุณคีย์อยากพบฉันเรื่องอะไรเหรอคะ”
“ฉันมีข้อเสนอให้เธอ”
“ข้อเสนอ?” นาวได้แต่ทำหน้าสงสัย ตั้งแต่เจอกันวันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลยแล้วมีข้อเสนออะไรให้เธอกัน
“พูดตามตรงเลยนะฉันสนใจเธอมาก”
คีย์แกนพูดพร้อมกับเดินไปหากฝ่ายใกล้ๆ ก่อนจะนั่งลงบนขอบโต๊ะทำงานตัวเองตรงหน้าของนาว
“สนใจ?”
“ใช่”
"สนใจยังไงคะ"
“ฉันอยากให้เธอมาเป็นคู่นอนของฉัน”
“ห๊ะ!!”
นาวอ้าปากค้างด้วยความตกใจ นี่เธอฟังไม่ผิดใช่ไหม คนตรงหน้าตอนนี้ไม่น่าที่จะเป็นคนขาดแคลนผู้หญิงเลยนะแล้วเธอก็ไม่ได้โดดเด่นอะไร อีกอย่างใช้แค่หน้าตาของเขาก็สามารถเลือกคู่นอนได้สบาย
“ปิดปากบ้างน้ำลายจะไหลแล้วนะ” คีย์แกนเอานิ้วเรียวยาวแตะลงบนริมฝีปากบางเบาๆ ทำเอาเจ้าตัวตกใจรีบปิดปากแทบไม่ทัน
“คุณคีย์ล้อเล่นใช่ไหมคะ”
คีย์แกนไม่ตอบแต่เอื้อมมือไปจับที่ปลายคางอีกฝ่าย ก่อนจะจับเชิดขึ้นสูงทำให้ตอนนี้คนตรงหน้าสบตากับเขาเต็มๆ
“เธอว่าฉันเหมือนคนชอบล้อเล่นเหรอ”
“ฉันว่าเรื่องนี้มันไม่ตลกเลยนะคะ”
นาวปัดมือที่จับคางเธอออกอย่างแรง เธอไม่ชอบข้อเสนอแบบนี้เลยถ้ามันเป็นเรื่องจริงนะ ถึงจะจนแต่ก็ไม่เคยคิดขายร่างกายแลกเงิน
“ก็ไม่ตลกนะนาว เรื่องนี้คือธุรกิจมันจะตลกตรงไหน”
“ถ้างั้นฉันตอบตรงนี้เลยว่าฉันขอปฏิเสธ!! ไม่จำเป็นต้องคุยกันรอบสอง” นาวแทบจะลุกเดินออกจากตรงนี้ทันทีแต่มือใหญ่ก็กดเธอไว้ให้นั่งเก้าอี้ต่อ
“จะไปไหนยังคุยกันไม่จบเลยอีกอย่างไม่กลัวฉันไล่เธอออกเหรอ ถ้าตอนนี้เธอลุกออกจากตรงนี้ค่าเทอมแสนแพงของน้องชายจะจ่ายไหวเหรอ”
"คุณรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไงคะ?"
"ฉันรู้อะไรเยอะกว่าที่เธอคิดอีก" แม้ตอนนี้ใบหน้าของคีย์แกนจะดูยิ้มแย้มแต่นาวกับไม่ได้รู้สึกดีเลย
“ถ้าฉันไม่ทำตามข้อเสนอคุณจะทำอะไร” น้ำเสียงที่ฟังดูเด็ดขาดของนาวทำให้คีย์แกนอดยกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจไม่ได้จริง ๆ
'แบบนี้สิน่าสนุก ถ้าอะไรที่ได้มาง่ายๆ มันจะไปสนุกอะไร'
“ก็ไม่ได้ทำอะไรแต่เผื่อเธอจะยังไม่รู้มหาลัยที่น้องเธอเรียนเป็นของลุงฉัน”
"คุณกำลังเอาเรื่องเรียนของน้องชายมาขู่ฉันเหรอคะ" นาวสบตากับอีกฝ่ายด้วยความไม่พอใจ สำหรับเธอแล้วจะทำยังกับตัวเองก็ได้แต่ถ้าเป็นเรื่องของน้องชายแทบจะไม่ยอม
"ฉันไม่เคยขู่ใครสิ่งที่พูดคือเรื่องจะทำจริง ๆ"
“ฉันขอปฏิเสธ”
“สาวน้อยเธออย่าเพิ่งรีบร้อนตอบลองไปคิดดูดีๆ ข้อเสนอฉันไม่ได้เสนอแค่เงินหรอกนะแต่รวมไปถึงเรื่องเรียนน้องเธอด้วย ไม่สิ! เธอด้วยระหว่างที่เป็นคู่นอนของฉันจะกอบโกยอะไร อยากเรียนแบบน้องชายฉันจะส่งเรียน อยากเปิดร้านทำการค้าฉันจะเปิดให้อะไรก็ได้ขอแค่เธอต้องการ แต่ไม่ต้องห่วงถ้าวันไหนฉันเบื่อเธอแล้วจะไม่ทวงคืนสักอย่าง”
นาวพอได้ยินแบบนั้นถึงกับชะงักคำว่าเรียนมันทำให้ใจเธอเอนเอียง ตัวเธอนะอยากเรียนต่อเหมือนกันแต่เพราะไม่สามารถส่งเรียนทั้งสองคนได้เลยต้องเสียสละให้น้องชาย
"ถ้าเธออยากทำเรื่องพวกนี้มันไม่ยากเลยแค่เป็นผู้หญิงของฉัน เธอไม่ต้องทำอะไรมากนอกจากอ้าขานอนบนเตียงให้ความสุขทางกายฉันก็พอ"
"คุณคิดว่าผู้หญิงจะยอมเป็นของเล่นทุกคุณงั้นเหรอ" นาวอดที่จะถามอีกฝ่ายไม่ได้จริง ๆ
"ฉันไม่เคยคิดว่าใครเป็นของเล่นสักคนนะ แต่เห็นเป็นพวกหิวเงินต่างหาก...โดยเฉพาะผู้หญิงจนตรอกแบบเธอ"
"คุณ!"
“เอาล่ะฉันจะให้เวลาเธอ 3วัน ไปคิดทบทวนดูดีๆ ข้อเสนอของฉันไม่ได้ช่วยแค่เรื่องเงินนะ วันนี้เธอก็กลับไปทำงานต่อเถอะไว้ได้คำตอบค่อยมาหาฉันใหม่”
หลังจากนาวออกไปได้สักพักคีย์แกนก็หันกลับมานั่งทำงานของตัวเองต่อ ที่จริงเขาก็แค่ถูกใจผู้หญิงคนนี้เลยยื่นข้อเสนอให้แต่พอโดนปฏิเสธ นั่นเลยยิ่งทำให้เขาอยากท้าทายว่าคนที่พูดกล้าปฏิเสธเขาจะเก่งสักแค่ไหน 'แล้วเรามาดูกันระหว่างเธอกับฉัน'
ส่วนนาวหลังจากออกจากห้องของคนที่เป็นเจ้านายก็เหม่อตลอด จนหลายๆ ครั้งเพื่อนที่ทำงานด้วยกันต้องเตือน ตอนนี้สมองของเธอมันมีความคิดมากมายจนกำลังตีกันไปหมด ส่วนหนึ่งก็บอกให้ปฏิเสธไปเลย อีกส่วนก็คิดว่าอนาคตของเธอกับน้องชายอาจจะดีขึ้น ทำไมเป็นการตัดสินใจที่ยากขนาดนี้นะ
“นาวกลับพร้อมพี่เลยไหม” เจียที่เพิ่งเสร็จจากต้อนรับลูกค้าถามคนข้าง ๆ ที่กำลังดูเหม่อลอยจนเธออดห่วงไม่ได้
"นาว!!"
"คะ! พี่เจียว่ายังไงนะเมื่อกี้คือนาวไม่ยินเลย"
"ไม่ได้ยินหรือไม่ได้ฟังจะเหม่ออะไรขนาดนั้น พี่ถามเราว่าจะกลับพร้อมพี่เลยไหม" เจียถึงกับถอนหายใจยาว
“อ่อค่ะกลับพร้อมกันเลยก็ดี”
ระหว่างทางที่นั่งแท็กซี่กลับห้องนาวก็ยังคิดถึงข้อเสนอที่ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ตลอดทางจนตัดสินใจลองปรึกษาคนที่นั่งมากันด้วยดู
“พี่เจียนาวมีอะไรจะปรึกษาหน่อยได้ไหมคะ”
“ได้สิมีอะไรเหรอ”
“ถ้ามีคนเสนออะไรบางอย่างให้กับพี่และสิ่งนั้นมันทำให้อนาคตของพี่ดีขึ้น พี่จะตกลงรับข้อเสนอหรือเปล่า”
“ถ้าเป็นพี่ก็คงจะตอบตกลงถึงข้างหน้าจะเป็นนรกพี่ก็จะรับเพราะชีวิตตอนนี้มันก็ไม่ได้ต่างจากนรกเท่าไหร่”
“นั่นสินะคะอย่างน้อยถ้ามีโอกาสเราก็ควรจะกอบโกย”
ระหว่างนั่งรถกลับนาวก็คิดอยู่ตลอดทาง เธอไม่ได้อยากขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงที่ใช้ร่างกายหาเงินแต่ถ้ามีข้อเสนอน่าสนใจจะทำให้ตัวเองกับน้องชายมีชีวิตที่ดีขึ้นมันก็คงไม่ผิด 'แต่เรื่องนี้คงบอกไนน์ไม่ได้'
- Writer
