นัยน์ตาสวยเปิดขึ้นเมื่อรู้สึกเหมือนตนกำลังอยู่บนพาหนะบางอย่าง ซึ่งมันเคลื่อนตัวไปตลอดเวลา นางถูกใครบางคนฝังเข็มจนร่างกายอ่อนแรง และหลับไปในที่สุด
“รถม้า นี่เราถูกจับได้แล้วเหรอเนี่ย แย่ล่ะจะทำยังไงดี แล้วคนพวกนี้เป็นฝ่ายไหนกัน หรือจะเป็นท่านอาฟานเสียน หรือว่าจะเป็น ไม่หรอกเขาจะมาตามหาเราทำไม่ในเมื่อเขาอยู่กับคนรักแล้วนี่”
ใจดวงน้อยวูบโหวงขึ้นมาอีกคราเมื่อนึกถึงใครบางคนที่ควรจะลืมไปแล้ว แต่หากลืมสามีได้ง่ายถึงเพียงนั้น นางก็คงมิได้รักเสิ่นอวี้ด้วยใจจริงเป็นแน่
“พอแล้วอย่ามัวคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องเลย หาทางหนีดีกว่า หากคนพวกนี้เป็นคนของอ๋องชินเหลียงเจ้าแย่แน่”
ฟู่หรงเอ่ยบอกตนเองพร้อมกับตั้งท่าจะกระโดด
“จะไปไหนขอรับฮูหยิน ยามนี้นายน้อยรออยู่ที่เมืองคังตวน หากมิบาดเจ็บก็คงจะมารับเองแล้ว อีกมินานก็ถึงขอรับ กลับเข้าไปนั่งตามเดิมเถอะ”
เฟยหยางเอ่ยบอกทันทีเมื่อเห็นว่าฟู่หรงกำลังโผล่เท้าออกมา ท
