“เดี๋ยวนี้แกมีหน้าที่มาช่วยผู้หญิงของฉันทำอาหารเหรอวะ”
“ฉันจะมาหาแก...” ชานนท์พูดยังไม่ทันจบ เขมชาติก็สวนกลับทันควัน
“แกก็รู้ว่าฉันอยู่ในไร่ แกมาหาฉันแต่กลับมาอยู่ในบ้านของฉัน แทนที่จะเป็นในไร่ มันหมายความว่ายังไงวะ” เขมชาติเสียงกร้าว บ่งบอกถึงอารมณ์ที่ดุเดือด
“ฉันซื้อของมาฝาก ก็ต้องแวะที่นี่ก่อนเผื่อใครอยู่ ก็พอดีเจอเมียนาย”
“เค้าไม่ใช่เมียฉัน ผู้หญิงคนนี้เป็นลูกหนี้มาทำงานขัดดอกเท่านั้น ฉันเพิ่งรู้นะว่าเดี๋ยวนี้แกมีน้ำใจซื้อของมาฝากนางบำเรอของฉันด้วย”
“ไอ้เขม แกพูดเกินไปแล้วนะเว้ย ฉันไม่ได้คิดอะไรกับคุณปัท เราบริสุทธิ์ใจต่อกัน”
“แต่หัวเราะกันสนุกสนาน เห็นฉันเป็นอะไร เป็นควายเป็นไอ้งั่ง คิดอยากจะสวมเขาก็สวมเหรอไงวะ”
“ไอ้เขม แกสงบสติอารมณ์ก่อนสิวะ อย่าตัดสินผู้หญิงทุกคนว่าเหมือนพิมพ์อรหรือแม่ของแก ผู้หญิงทุกคนไม่เหมือนกัน”
“แต่ที่ฉันเห็นมันไม่ต่างกัน” เขมชาติเหยียดปาก ปิ่นปัทมาหน้า
