ของกำนัล 4 | ของเล่นราคาแพง

1188 Words

เธอเมาแล้ว… มือเล็กเท้าลงเคาน์เตอร์อ่างล้างมือในห้องน้ำ ใบหน้าสวยหวานที่ก้มลงพร้อมกับหลับตาลงเพื่อตั้งสติ ก่อนจะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองตัวเองผ่านกระจกที่สะท้อนภาพแห่งความจริงอย่างไม่โกหก ใบหน้าแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ดวงตาที่กำลังดูลอยนิดหน่อยจากอาการเมา ก่อนหน้านี้ดื่มไวน์อยู่ดีๆ แต่ธีสิสชวนลองเครื่องดื่มตัวใหม่ แรกๆ โอเคไม่เป็นอะไร พอต่อแก้วสองเท่านั้นเริ่มรู้สึกว่ามึนแต่ก็ฝืนดื่มต่อเพราะเสียดายบวกกับกลับไม่อยากเสียมารยาท เครื่องดื่มพวกนั้นธีสิสเป็นคนจ่ายเอง ไมอาสูดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะก้าวออกจากห้องน้ำ เธอเดินกลับไปทางบาร์ แต่เพียงไม่กี่ก้าวก็ต้องชะงักเมื่อสายตาดันไปเห็นธีสิสกำลังคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง และผู้หญิงคนนั้นถือวิสาสะนั่งแทนที่ของเธอ… หญิงสาวคนนั้นดูสวยเซ็กซี่ในชุดเดรสรัดรูป สายตาที่มองธีสิสเต็มไปด้วยความสนใจ แต่สิ่งที่ทำให้ไมอารู้สึกแปลกๆ คือธีสิส เขาดูเป็นกันเองกับผู้หญิงคนนั้นมาก รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาคมเข้มที่จ้องเธอราวกับนักล่าที่กำลังมองเหยื่อ มันเป็นสายตาแบบเดียวกับที่เขาเคยใช้มองเธอ เธอเม้มปากแน่น พยายามสะบัดความคิดไร้สาระออกจากหัว จะไปใส่ใจทำไม? ธีสิสเป็นเสือผู้หญิงเธอรู้ดี ไมอาตัดสินใจหันหลังแล้วเดินออกจากบาร์หรู เธอรู้สึกมึนและเริ่มไม่ค่อยไหว อีกอย่างธีสิสคงมีเพื่อนดื่มแล้ว เธอไม่มีเหตุผลอะไรที่จะอยู่ต่อ เธอเดินโซเซออกมาจากร้าน ก่อนจะหยุดยืนตรงหน้าทางออก ตั้งสติอยู่ครู่หนึ่ง พยายามสูดลมหายใจลึกๆ ให้ร่างกายดีขึ้น “มาคนเดียวเหรอครับ?” เสียงของชายแปลกหน้าดังขึ้นทำให้ไมอาหันไปมอง พบกับผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ไม่ไกล มองเธอรอยยิ้มที่ดูไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด “ค่ะ แต่ฉันจะกลับแล้ว” “เดี๋ยวสิ” เขาขยับเข้ามาใกล้อีก “ดึกแล้วนะครับ ให้ผมไปส่งไหม?” “ไม่เป็นไรค่ะ” เธอส่ายหน้า ก่อนจะหมุนตัวเดินหนี แต่เพียงเสี้ยววินาทีข้อมือเล็กก็ถูกรั้งไว้ “จะทำอะไรคะ!” “อย่าดื้อสิ…” ชายคนนั้นยิ้มเจ้าเล่ห์ พลางออกแรงกระชากจนร่างบางเซเข้ามาใกล้ แต่ก่อนที่เธอจะได้ร้องขอความช่วยเหลือ เสียงทุ้มต่ำที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นข้างหลัง “คนนี้ของกู” ทุกอย่างเงียบลงชั่วขณะ ไมอาตัวแข็งทื่อ ส่วนชายแปลกหน้าค่อยๆ คลายมือออกแล้วหันไปมองเจ้าของเสียง ธีสิสยืนอยู่ตรงนั้น แววตาเย็นเยียบมองชายคนนั้นอย่างกดดัน รอยยิ้มที่เคยมีหายไปหมดสิ้น และออร่าของอันตรายแผ่กระจายรอบตัว ไม่มีใครไม่รู้จักผู้ชายคนนี้… “ปล่อยมือออกจากแขนเธอ” ชายคนนั้นลังเล ก่อนจะปล่อยมือไมอาแล้วถอยไปหนึ่งก้าว “ขอโทษครับ ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นคนของคุณธีสิส” “รู้แล้วก็รีบไสหัวไป” “คะ…ครับๆ” ชายคนนั้นรีบเพ่นหนีในตอนที่ยังมีโอกาส ก่อนที่ธีสิสจะเปลี่ยนใจ ไมอาที่เมากรึ่มยังพอมีสติอยู่บ้าง ก่อนหน้านี้ธีสิสยังดื่มอยู่กับสาวสวยคนนั้น หากแต่ตอนนี้กลับโผล่มาตรงนี้ได้อย่างไร สัมผัสจากมือเย็นเฉียบที่จับหมับเข้าข้อมือทำให้เธอเผลอสะบัดออกอัตโนมัติ พรึ่บ! ธีสิสปรายสายตามองไมอาพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นสูง “ขะ…ขอโทษค่ะ มือพี่ธีสิสเย็นไปหน่อย” “เมาขนาดนี้จะกลับยังไง” “เดี๋ยวไมอาเรียกรถกลับก็ได้ค่ะ” “พักแถวไหน” “…” เธอเงียบ ต่อให้เป็นเพื่อนสนิทของสามีคะนิ้งกับมิลิน แต่เธอก็ไม่เคยไว้ใจใครง่ายๆ โดยเฉพาะผู้ชายที่เป็นเสือผู้หญิงคนนี้ “ถ้าเธอไม่ยอมบอก ฉันจะลากเธอขึ้นรถแล้วพาเธอกลับไปกับฉัน” “พี่ธีสิส…” “นับหนึ่ง” “…” “นับสอง” เธอยืนเม้มปากพลางจิกกระเป๋าแน่น เคยอยู่ในสถานการณ์กดดันแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วน แต่สถานการณ์ตอนนี้กลับให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป “นับ…สะ…” “อะ…เอ็มไพร์ริช…” เธอยอมบอกในที่สุด “ก็แค่นั้น เอากุญแจรถมา ฉันจะให้คนของฉันขับรถเธอกลับไปให้” “นี่ค่ะ” เธอวางกุญแจรถใส่ลงมือเขา และเขาก็โยนมันให้ลูกน้องตัวเองที่ยืนข้างหลัง “ขึ้นรถ” เสียงเข้มออกคำสั่ง ไมอาเดินไปขึ้นรถหรูราคาหลายสิบล้านของธีสิสอย่างกล้าๆ กลัวๆ เมื่อเข้ามานั่งภายในรถแล้วรู้สึกเกร็งเข้าไปใหญ่ รถหรูราคาแพงขับออกจากบาร์หรู คนที่ไม่เคยขับรถเร็วในชีวิตมีสีหน้าเป็นกังวล มือเล็กบีบกระเป๋าที่วางบนตักแน่น คนข้างๆ เป็นถึงนักแข่งมืออาชีพและเป็นเจ้าของสนามT1 นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสัมผัสถึงความเร็วที่เขาขับ “พี่ธีสิสขับรถเร็วจังคะ” “กลัว?” เธอพยักหน้าหงึกๆ ธีสิสไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่กลับเหยียบคันเร่งเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย ส่งผลให้รถพุ่งทะยานไปบนถนนราวกับอากาศพลศาสตร์ที่สมบูรณ์แบบ ทุกอย่างเคลื่อนไหวเร็วขึ้นจนเธอเผลอกลั้นหายใจ มือเล็กยิ่งกำกระเป๋าบนตักแน่นขึ้น “พี่ธีสิสขับช้ากว่านี้ได้ไหมคะ?” เธอเอ่ยเสียงแผ่ว ดวงตาเริ่มตื่นตระหนก “ถ้าพี่ธีสิสขับเร็วขนาดนี้ จะ…จอดให้ไมอาลงข้างหน้าก็ได้ค่ะ” ธีสิสเลิกคิ้ว ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาอีกครั้ง “ขนาดเมายังรู้จักต่อล้อต่อเถียง” ไมอาไม่ได้เถียงกลับ แค่เม้มปากแน่นแล้วเบือนหน้าหนีไปทางกระจกข้าง จนกระทั่ง… รถหรูจอดสนิทตรงหน้าคอนโดEmpire Rich ภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที ไมอาถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกเหมือนได้ชีวิตคืนมา เธอรีบปลดเข็มขัดนิรภัยและหันไปมองธีสิส “ขอบคุณที่มาส่งค่ะ” “ขึ้นไปเองได้ใช่ไหม” เธอพยักหน้าหงึกๆ รีบเปิดประตูแล้วก้าวลงจากรถทันที แต่พอเท้าแตะพื้นก็รู้สึกเหมือนร่างกายเซเล็กน้อยเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ธีสิสเอนตัวพิงพนักเบาะมองร่างบางที่เดินตรงเข้าไปในคอนโดผ่านกระจกรถ ดวงตาคมเข้มทอประกายวาววับราวกับนักล่าที่เพิ่งหมายตาเหยื่อใหม่ กลิ่นน้ำหอมจางๆ ของเธอยังลอยอบอวลภายในรถ ทำให้เขาเผลอแสยะยิ้มมุมปากโดยไม่รู้ตัว ช่างเป็นของเล่นราคาแพงที่น่าจับต้องจริงๆ… ธีสิสมีผู้หญิงมากมายที่พร้อมจะเข้าหา ทั้งสวย ทั้งเร้าใจ แต่ไมอากลับแตกต่างออกไป ไม่ใช่เพราะหลงใหลเธอ ไม่ใช่เพราะเธอมีค่าอะไรพิเศษ แต่เพราะเธอเป็นของที่ถูกส่งมาให้เขาถึงมือ เป็นสิ่งที่พ่อเธอยอมแลกเพื่อต่อชีวิตตัวเอง และของที่ถูกยกให้เขา…ก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ริมฝีปากหยักยกขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มนั้นไร้ซึ่งความอ่อนโยนมีแต่ความพึงพอใจ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more