“ทักทายท่านพี่”
“ตามสบาย”
“หยางอ๋องมาที่นี่ได้อย่างไรเพคะ?”จางลี่ซือกระซิบถามเสียงเบา ดวงตานางฉายความสงสัยชัดเจน บุรุษระบายรอยยิ้มที่มุมปากก่อนจะก้มหน้าลงไปกระซิบใกล้นาง
“มีเรื่องใดบ้างที่เกี่ยวกับหวางเฟยของข้าแล้วข้าไม่รู้?”
ได้ยินดังนั้นนางก็ทำหน้างอราวกับไม่เชื่อในคำพูดของบุรุษ จึงเหลือบตามองเจียวลู่ซึ่งยืนยิ้มอยู่ด้านหลัง
…เป็นเจ้าแน่ ๆ ที่รายงานให้กับหยางอ๋อง…
แม้จะรู้ว่าเรื่องใดที่เกี่ยวกับนางจะต้องไปถึงหูอันตงหยาง แต่ก็ไม่คิดว่าจะรวดเร็วเช่นนี้
ภาพความสนิทสนมของทั้งคู่ทำให้อิสตรีต่างนึกอิจฉา เพราะสายตาของบุรุษนั้นมองสตรีด้วยความอ่อนโยน ผู้ใดเห็นก็รู้แน่ชัดว่ามีใจรักไม่น้อยเลย ทว่าเมื่อเหลือบสายตามองพวกนางรวมถึงรัชทายาทแล้วกลับเป็นสายตาเย็นยะเยือกทำเอาขนลุกซู่
“ข้าแวะมาหาไทเฮาแล้วได้ยินว่าสตรีของข้าได้รับเชิญมาที่ตำหนักของไท่จือโดยการเชิญชวนของหนิงลี่ จึงมาทักทาย ไม่คิดว่าจะไ
