หลังจากเหตุการณ์นั้นจางลี่ซือก็เก็บตัวอยู่แต่ในตำหนักโม่ลี่ฮวาด้วยความกลัวว่าหากออกไปเที่ยวเล่นที่ด้านนอกจะเป็นการสร้างภาระให้กับคนของอันตงหยางโดยเปล่าประโยชน์ การออกไปด้านนอกนั้นมีการอารักขาที่ค่อนข้างยากเพราะต้องคำนึงถึงสถานที่ จำนวนคนและผู้คนรอบด้านตลอดเวลา แม้จะน่าเบื่อหน่ายแต่นางก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้องด้วยความสำรวม
ในตอนนั้นเองที่เจียวลู่เปิดประตูเข้ามาพร้อมทั้งประสานมือขึ้นคำนับนาง
“ถวายพระพร ซือหวางเฟย”จางลี่ซือเหลือบสายตามองเจียวลู่ที่เดินเข้ามาแล้วยื่นจดหมายฉบับหนึ่งมาตรงหน้าของนาง
มันคือบัตรเชิญมาจากโยวหนิงลี่ คู่หมั้นของรัชทายาท ครั้งจะปฏิเสธก็เป็นการเสียมารยาทแต่จะให้นางไปนั่งดื่มชาร่วมกับสตรีที่ส่งยิ้มให้สวามีของนางออกหน้าออกตา แค่คิดก็เจ็บในทรวงแล้ว แม้บุรุษจะยืนยันแน่วแน่ว่าไม่มีสิ่งใดในความสัมพันธ์เกินเลยไปมากกว่าเพื่อนต่างเพศก็ตาม อย่างไรนางก็รู้สึกไม่สนิทกับกับสตรีนางนี
