บทที่ 16 ลูกของเรา 2

1384 Words

กัญจน์สบดวงตาแน่นิ่งไม่มีแววหวาดหวั่นหรือรู้สึกรู้สมอะไร แล้วใจสั่นไปหมด มีเสียงร้องเตือนเขาดังระงมอยู่ในใจว่ามธุมาสทั้งบ้าและกล้ามากพอที่จะทำอย่างที่ปากพูดจริงๆ เธอพร้อมจะพรากลูกในท้องไปจากเขาทุกขณะจิต ขอแค่เพียงทำให้เขาได้ลิ้มรสความเจ็บปวดเสียใจอย่างที่เธอกำลังประสบ นี่สินะที่เรียกกันว่าตาต่อตา ฟันต่อฟัน เขาทำให้พ่อเธอนอนเป็นผักอยู่ในขั้นโคม่า เธอเลยจะแก้แค้นด้วยการทำให้เขาเสียลูก แบบไหนมันร้ายแรงและเจ็บปวดมากกว่ากัน? หัวใจของเขาหล่นหาย ขนลุกเกรียวเมื่อความเหน็บหนาวแทรกซึมสะท้านไปทั้งสรรพางค์กาย จู่ๆ ก็รู้สึกว่ามธุมาสเลื่อนห่างไปจากเขา เขาตกใจผวาเอื้อมมือออกมาไขว้คว้าตัวเธอเอาไว้ แต่มธุมาสหลบเลี่ยงเขาทันควัน ทำให้มือเขาคว้าได้เพียงอากาศที่ว่างเปล่า เขาพยายามเข้าหาไม่ลดละ แต่หญิงสาวก็หลบหนีไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้ได้เลย “มาร์! มาหาพี่เดี๋ยวนี้” กัญจน์กัดฟันสั่งเสียงเครียดเจือสั่นไหว คำเรี

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD