ตอนที่ไม่มีบทที่ 4 ของเก่า 3
754 Words
กัญจน์มั่นใจว่าหากเธอเห็นเขาควงมากับพิมพ์รวี คุณหนูมาร์ผู้ไม่เคยยอมใครคงจะเสียหน้าน่าดูที่ถูกหักหน้ากลางวงสังคม และคงจะฉุนเฉียวจนทนไม่ไหวต้องปรี่เข้ามาหาเรื่องคู่ควงของเขาแน่
ซึ่งเขาตั้งใจให้เป็นแบบนั้น!
ไม่อย่างนั้นเขาส่งคนไปป่วนหุ้นส่วนของเธอจนต้องถอนตัวทำไมล่ะ เพราะเขาต้องการให้เธอซมซานกลับมาหาเขา อ้อนวอนขอร้องเขา
แต่ทุกอย่างกลับสงบเหมือนทะเลที่ไร้คลื่น อดีตภรรยาของเขานิ่งมาก ไม่เผยท่าทียินดียินร้าย เธอเมินเฉยจนใจเขาวูบโหวง แม้กระทั่งตอนนี้ที่เจอหน้ากันจังๆ เผชิญกับการยั่วยุของพิมพ์รวี แต่มธุมาสก็ไม่ใคร่ไยดี ไม่สนเขาสักนิด ไม่ชายตามองกันด้วยซ้ำ สีหน้าท่าทางของเธอดูเป็นปกติดีทุกอย่าง แต่กลับแฝงซึ่งความห่างเหิน แปลกหน้าเหมือนเราไม่รู้จักกัน
มธุมาสแปลกไปจนเขาแปลกใจ...
ไม่ใช่แค่เอ่ยปากขอหย่า เธอยังทำตามสัญญาที่เคยลั่นไว้ด้วยว่าต่างคนต่างอยู่ ไม่หึงหวง ไม่ตามราวีหรือสร้างเรื่องให้เขากับพิมพ์รวีเสียหาย ไม่พาตัวเองเข้ามาข้องแวะกับเขาหรือคนรัก ไม่เฉียดเข้าใกล้ในระยะหนึ่งเมตรเลยด้วย
ผิดวิสัยคุณหนูอารมณ์ร้อนหัวรั้นชนิดหน้ามือเป็นหลังมือ!
ทีแรกตอนที่ได้ยินคุณย่าบอกว่ามธุมาสขอร้องให้ท่านยินยอมอนุญาตให้พวกเขาหย่าจากกัน เขายังไม่เชื่อเลยสักกระผีก แต่พอคุณย่ารับปากและไม่เข้ามาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเขาอีก เขาอยากทำอะไรหรือใช้ชีวิตอย่างไร จะแต่งงานกับใครก็สุดแล้วแต่เขา
เขาก็ชักจะสับสน...
เริ่มไม่แน่ใจว่านี่เป็นเพียงหนึ่งในเล่ห์กลมารยาของเธอที่ต้องการเรียกร้องความสนใจ หรือที่จริงแล้วมธุมาสตั้งใจจะตัดขาดความสัมพันธ์กับเขาอย่างที่ประกาศไว้
กัญจน์กำลังจะออกปากทักทายคนเคยอยู่ร่วมบ้าน แต่เสียงของเจ้าของร้านเพชรเอ่ยขัดขึ้นเสียก่อน
“คุณมาร์จะตัดใจขายจริงๆ เหรอคะ เพชรน้ำงามหายากแบบนี้ น่าเสียดายแย่”
ชายหนุ่มอึ้งไปหลายวินาที เมื่อเห็นแหวนในมือเจ้าของร้านเพชรชัดๆ จำได้ว่าเป็นวงเดียวกับที่เขาสวมลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของมธุมาสในวันแต่งงาน
เขารู้สึกราวกับถูกมธุมาสใช้ไม้ตีแสกหน้า ที่อับอายมากกว่าการเสียหน้าก็คือความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้าสู่หัวใจ ดวงตาคมกริบที่ปกติก็ดูเย็นชาอยู่แล้ววันนี้เยือกเย็นติดลบอีกหลายองศา ผิดแผกกับภายในโพรงอกที่ร้อนระอุอัดแน่นไปด้วยไฟโกรธคล้ายปล่องภูเขาไฟปะทุรุนแรง มือที่ล้วงอยู่ในกระเป๋ากางเกงกำแน่นจนมันสั่นอย่างควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ร่ำๆ นึกอยากจะบีบคอยัยผู้หญิงสมควรตายคนนี้นักเชียว!
เขาไม่มีความหมายกับเธอเลยใช่ไหม?
ที่อยากจะสลัดเขาทิ้งใจแทบขาด เพราะกลัวไอ้ผู้ชายหน้าโง่คนไหนจะรู้ว่าเธอเคยเป็นเมียเขารึไง แม้แต่แหวนแต่งงานก็ยังกล้าเอามาขายทิ้ง
เขาอยากรู้จริงๆ ว่าเลือดในตัวเธอเป็นสีดำขนาดไหน?
ขนาดเขาว่าเย็นชาแล้ว ยังไม่เลือดเย็นเท่าเธอเลย อย่างน้อยเขาก็ไม่เคยเอาแหวนแต่งงานไปทิ้ง ถึงจะไม่รู้ว่าโยนมันเก็บไว้ที่ไหนก็เถอะ
“ค่ะ เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร” มธุมาสเอ่ยกับไฮโซสาวใหญ่ยิ้มๆ
ไม่มีประโยชน์?
กัญจน์ขบกรามแน่น รู้สึกเหมือนถูกมธุมาสพูดประชด เธอกำลังย้ำหัวตะปูว่าต้องการตัดขาดกับผัวเก่าแล้วโผไปซบอกผัวใหม่ใจจะขาด
“ต๊าย! นี่เธอตกอับถึงกับต้องขายของเก่ากินเลยเหรอจ๊ะ”
เขาหันไปยิ้มให้พิมพ์รวีที่เอ่ยถามตรงกับใจเขา ก่อนจะปรายตามองไปยังเมียเก่า มธุมาสยิ้มบางๆ มองคนถามเหมือนคนโง่ที่ช่างไม่รู้เรื่องไม่รู้ราวเอาเสียเลย
“เธอไม่รู้เหรอว่าของเก่าบางชิ้นถึงจะไม่มีคุณค่า แต่ก็มีราคา ยิ่งแหวนเพชรน้ำงามหายากแบบนี้ ยิ่งขายได้ราคาดีจะตาย เธอก็ได้ยินแล้วนี่”
คนฟังหัวคิ้วขมวดมุ่น เขาเป็นได้แค่ของเก่าที่ไม่มีค่า?
- Writer
