ถอนสวาท

บทที่ 4 ของเก่า 4

“ต๊าย! นี่เธอตกอับถึงกับต้องขายของเก่ากินเลยเหรอจ๊ะ”

เขาหันไปยิ้มให้พิมพ์รวีที่เอ่ยถามตรงกับใจเขา ก่อนจะปรายตามองไปยังเมียเก่า มธุมาสยิ้มบางๆ มองคนถามเหมือนคนโง่ที่ช่างไม่รู้เรื่องไม่รู้ราวเอาเสียเลย

“เธอไม่รู้เหรอว่าของเก่าบางชิ้นถึงจะไม่มีคุณค่า แต่ก็มีราคา ยิ่งแหวนเพชรน้ำงามหายากแบบนี้ ยิ่งขายได้ราคาดีจะตาย เธอก็ได้ยินแล้วนี่”

คนฟังหัวคิ้วขมวดมุ่น เขาเป็นได้แค่ของเก่าที่ไม่มีค่า?

ภายใต้หน้ากากความเย็นชาความรุ่มร้อนในอกยิ่งเดือดพล่านเหมือนลาวาที่เอ่อล้นหลอมละลายทุกอย่างให้จุณ ขณะที่พิมพ์รวีชักสีหน้าไม่พอใจเมื่อถูกคนที่หล่อนตั้งใจประจานตอกกลับจนหน้าม้าน หล่อนหันไปเอ่ยออดอ้อนแฟนหนุ่มเสียงเล็กเสียงน้อยว่า

“กัญจน์คะ ไหนๆ วันนี้คุณก็ตั้งใจพาพริมมาแหวนแต่งงานของเราอยู่แล้ว ถ้าพิมพ์เลือกเพชรเม็ดนี้ คุณจะว่าอะไรมั้ยคะ” หล่อนชี้ไปยังแหวนแต่งงานของมธุมาส “พริมชอบมันมากตั้งแต่แรกเห็นเลย แถมคุณโซเฟียก็บอกว่าเพชรเม็ดนี้น้ำงามหายากมาก พริมอยากจะให้เอาตัวเพชรออก แล้วออกแบบตัวแหวนแต่งงานของเราใหม่ คุณคิดว่ายังไงคะ”

กัญจน์มีสีหน้าเรียบเฉยยากที่ใครจะเดาใจออก ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธคำขอของคนรักสาว แต่จ้องตาเจ้าของแหวนตัวจริง หญิงสาวจึงเอ่ยปากขึ้นว่า

“เธอนี่ชอบกินของเหลือไม่เปลี่ยนเลยนะ ถ้าอยากได้ก็เอาไปเถอะ ของที่ฉันทิ้งไปแล้ว ฉันไม่นิยมเก็บกลับมากินซ้ำหรอก สกปรก! แถมมันก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าโอ้อวดด้วย”

มธุมาสเหยียดยิ้ม ไม่ได้ตอบโต้เพราะยังเสียดายหรือหวงก้างสามีเก่า แค่อยากจะยั่วโมโหแม่คนขี้อิจฉาเล่นๆ

แล้วได้ผลดีเกินคาด...

พิมพ์รวีโกรธจนหน้าดำหน้าแดง ขณะคนที่ถูกพูดตีวัวกระทบคราดสีหน้ามืดครึ้มลงทันตา เสียงทุ้มต่ำติดลบเอ่ยเน้นย้ำช้าชัดว่า

“ผมเอาวงนี้ จัดการตามที่ ‘ว่าที่ภรรยา’ ของผมต้องการได้เลยครับ”

มธุมาสยังคงวางตัวเยือกเย็น อาศัยเกราะน้ำแข็งปกป้องตัวเอง แม้หัวใจจะเจ็บริ้วๆ ในอกกลัดหนองมีเลือดไหลทะลักนองออกมา แต่เธอก็คอยบอกตัวเองว่าให้นึกถึงความเจ็บปวดที่ผ่านมา จงจำให้ฝังใจ ถ้าคิดจะตัดแล้วก็ตัดให้ขาดกันไปเลย อย่าทำตัวครึ่งๆ กลางๆ ประจานความอ่อนแอและน่าสมเพชให้พวกเขาหัวเราะเยาะเอาได้

ยังดีที่หลังจากนั้นตีรณาก็เดินตามมาที่ร้าน หล่อนกุมมือเธอไว้ตลอด เป็นกำลังใจที่สำคัญทำให้เธอฝืนยิ้มได้อย่างแนบเนียน พวกเธอแยกยืนอยู่กันคนละมุมกับกัญจน์และพิมพ์รวี แสดงท่าทีแปลกหน้าถึงขั้นเป็นศัตรูกันอย่างชัดเจน รอจนตีรณากับจิระเลือกแหวนเสร็จ ส่วนเธอก็ได้รับค่าแหวนเป็นเงินก้อนโต จึงชักชวนกันออกจากร้านโดยไม่เหลือบแลคู่รักที่กำลังบรีฟแบบแหวนแต่งงานเสียงดังเหมือนจงใจอวดเลยสักนิด

“ทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องที่มธุมาสไปเจอกับนายจิระ”

เสกสรรเลิกคิ้วแปลกใจอยู่ทางปลายสายโทรศัพท์มือถือ น้ำเสียงเยียบเย็นของเจ้านายไม่ใช่คำถาม แต่คือคำสั่งให้เขาตรวจสอบเรื่องราวทั้งหมดให้กระจ่างแจ้งโดยด่วนที่สุด กัญจน์ลืมแล้วรึไงว่าก่อนหน้านี้เป็นคนสั่งให้เขาเลิกติดตามอดีตภรรยา เพราะหย่าขาดกันไปแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องสนใจอีก

แล้วไฉนถึงกลายเป็นความผิดของเขาที่ไม่รายงานล่ะ?