มธุมาสมองห้องทำงานและโต๊ะประจำตำแหน่ง แล้วเลิกคิ้วแปลกใจ ไม่คิดว่าจะอยู่ห้องข้างๆ ติดกัน
เขาไม่ได้รังเกียจเธอหรือ?
“เอ่อ...” เธอหันไปทางเลขาคนสนิทของเขาแล้วเอ่ยถาม “ทำไมถึงจัดให้ฉันมานั่งทำงานตรงนี้ล่ะคะ” ต้องอยู่ติดกันขนาดนี้ เขาไม่รู้สึกอึดอัดบ้างรึไง?
“เป็นคำสั่งของนายครับ”
“เขาไม่...เอ่อ...อึดอัดเหรอคะ” เธอมองตาเสกสรรเหมือนจะบอกว่า คุณก็รู้ว่าเขาเกลียดฉันเข้าไส้
“ผมว่าบางทีคุณอาจจะคิดมากไป” เสกสรรบอกยิ้มๆ
คิดมาก?
เธอต้องทนอยู่กับภูเขาน้ำแข็งขั้วโลกเหนือมาเกือบสี่ปี โดนความเย็นชากัดเซาะทะลุทะลวงหัวใจจนปวดร้าวไปหมด
นี่คือเธอแค่คิดไปเองหรือ?
เหอะ เหอะ...
เอาเถอะ... ถามไปก็มากความ ในเมื่อตกปากรับคำไปแล้ว งั้นก็อยู่อย่างสบายๆ ไม่ต้องไปคิดมากให้เปลืองสมองหรอก
มธุมาสเดินไปนั่งที่โต๊ะ เริ่มอ่านข้อมูลโครงการวิลล่าคร่าวๆ ตลอดช่วงสาย ผิดกับผู้ร่วมงานร่วมห้องที่ยุ่งจนมือเป็นระวิง ก่อนเ
