“เมื่อไหร่จะพาฉัน เอ่อ ดาหวันกลับบ้านกันคะพี่ภู ดาหวันเป็นห่วงน้องลินิน กลัวว่าถ้าแกตื่นขึ้นมาไม่เห็นพวกเราทั้งสองจะร้องไห้งอแงหรือเปล่า”
ดาหวันไม่มีทางเลือกอื่นมากนอกจากจำใจต้องยอมรับความจริง รับสถานะเมื่อคืนว่าเธอคือผู้หญิงของพ่อเลี้ยงภูธเนศอย่างเต็มตัวแล้ว ขณะอ่อนแรงปล่อยให้เขาจับแต่งตัวด้วยชุดเดิมของเมื่อวานนี้
ไม่อยากเชื่อว่าการโกนหนวดเคราให้เกลี้ยงด้วยฝีมือดาหวัน กว่าจะเสร็จใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงกว่า จากพ่อเลี้ยงหนุ่มดิบเถื่อนจะกลายเป็นคุณภูธเนศ พ่อเลี้ยงลูกติดใบหน้าหล่อเหลา หากใครได้มาเห็นเขามุมหล่อใสสะอาดต่างแทบหัวใจละลาย แวบแรกเธอแอบรู้สึกหัวใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะเช่นเดียวกัน
“ไปธุระที่หนึ่งก่อนแล้วค่อยกลับบ้านบอกข่าวดีให้กับลูกลินิน รับรองแกต้องดีใจมาก”
“ดาหวันต้องไปด้วยเหรอคะพี่ภู”
“เธอต้องไปกับฉันด้วย ไปทุกที่ เพราะเราสองคนเป็นผัวเมียกันแล้วนี่ ผัวอยู่ไหน เมียก็ต้องอย
