บทส่งท้าย-3

1005 Words

“ขอบคุณค่ะ” “เปิดดูสิว่าชอบหรือเปล่า” ในกล่องเป็นจี้ทับทิมล้อมเพชร ขนาดไม่ได้ใหญ่มาก แต่ดูแล้วราคาน่าจะเอาเรื่องอยู่ มนตระการกับจักรทิพย์มองหน้ากันก่อนที่จักรทิพย์จะเป็นฝ่ายเอ่ยกับนายอำเภอมาโนชย์ “เกรงใจจังเลยครับคุณอา” “รับไปเถอะถือว่าเป็นของรับขวัญแต่งงานที่อาเคยบอกว่าจะให้” เมื่อนายอำเภอมาโนชย์ยืนยันแบบนั้นจักรทิพย์จึงไม่คัดค้าน “ขอบคุณมากครับคุณอา” จักรทิพย์ยิ้ม “ไปหาอะไรกินกันดีกว่าครับ” ก่อนที่จักรทิพย์จะเป็นฝ่ายเดินนำทุกคนไปกินอาหาร นายอำเภอที่มีสีหน้ากระอักกระอ่วนก็เอ่ยขึ้น “หนูมนฉันขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม” ทั้งจักรทิพย์และมนตระการต่างหันมามองหน้ากัน จักรทิพย์เองที่ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าสักเท่าไรขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัย “ได้ค่ะ แต่หนูขอให้คุณจักรอยู่ด้วยนะคะ” “ได้สิ” “อ่า ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมพาทุกคนไปทานอาหารเองครับ” ปกิตอาสาเพื่อเปิดโอกาสให้นายอำเภอที่ดูน่าจะมีเรื

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD