หวามรักสามีทมิฬ

บทที่ 2-2

ยิ่งเธอบอกแบบนั้นจักรทิพย์ก็ยิ่งออกแรงกระชับแน่นราวกับว่าจงใจจะกลั่นแกล้งกัน ดวงตากลมโตเขียวขุ่นยามจ้องใบหน้าหล่อคมที่กำลังเผยยิ้มเย็น เผลอซู้ดปากเพราะความปวดหนึบที่จู่โจมตรงข้อมือเรียว แต่ถึงกระนั้นมนตระการก็ไม่ได้เอ่ยปากวิงวอนขอความเห็นใจจากคนใจร้ายอย่างจักรทิพย์

“ทำไมต้องเล่นตัว เธอคิดว่าฉันจะยอมแต่งงานแค่ให้เธอเดินเฉิดฉายอยู่ในไร่ไตรลักษณ์ในฐานะเมียของฉันแค่ตามกฎหมายอย่างนั้นเหรอ เธอคิดผิดแล้วมนตระการ ต่อให้ฉันจะรังเกียจเธอกับอาของเธอสักแค่ไหน แต่ระหว่างที่เราอยู่ด้วยกัน ฉันจะฝืนใจทำหน้าที่สามีทั้งตามนิตินัยและพฤตินัยอย่างไม่ขาดตกบกพร่องอย่างแน่นอน”

“คะคุณจักรหมายความว่าไงคะ”

ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่มนตระการจะซุกซ่อนความตื่นตระหนกและตื่นกลัวเอาไว้ได้ ความขุ่นเคืองที่ฉายชัดอยู่ในดวงตาคู่สวยก่อนหน้าถูกแทนที่ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น จากที่มุ่งมั่นจะออกจากห้องหอให้ได้ เท้าเล็กก็ต้องขยับถอยร่นเมื่อร่างสูงขยับเข้ามาด้วยท่าทางคุกคาม โดยที่ข้อมือเล็กข้างหนึ่งก็ยังคงถูกอีกฝ่ายพันธนาการเอาไว้อย่างไร้การผ่อนปรน มนตระการพยายามสอดส่ายสายตาอย่างหาหนทางหนีทีไล่ และท่าทางตื่นกลัวของหญิงสาวก็ทำให้จักรทิพย์ยิ่งกระตุกยิ้มอย่างคนที่เหนือกว่า

“เธอเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดดีมนตระการ”

มนตระการส่ายศีรษะอย่างไม่อยากยอมรับ จักรทิพย์กำลังจะทำทุกอย่างด้วยอารมณ์โกรธ ไม่ใช่อารมณ์ปรารถนา และมนตระการก็ไม่ต้องการแบบนั้น ไม่เลยสักนิด ความคิดในหัวของหญิงสาวไม่ทันได้ตกผลึก ร่างของเธอก็ปลิวหวือลงบนเตียงด้วยฝีมือของจักรทิพย์ ก่อนที่เขาจะก้าวตามขึ้นมาทาบทับและยกตัวขึ้นเหนือร่างของเธออย่างรวดเร็ว ไม่ทันได้ขยับตัวไปไหน ข้อมือทั้งสองข้างก็ถูกมือหนาตรึงแนบข้างศีรษะ

“ปล่อยมนนะคะคุณจักร”

“ฉันเบื่อหน่ายกับคำว่าปล่อยมนนะคะของเธอเต็มทนแล้วมนตระการ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงล้อเลียน หากแต่แววตาของเขากลับอัดแน่นไปด้วยความเกลียดชัง “และฉันจะไม่ปล่อยเธอไปไหนทั้งนั้น เพราะคืนนี้เธอต้องทำหน้าที่เมียฉัน”

รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อคมของจักรทิพย์ก่อนที่ริมฝีปากร้อนระอุจะฝังลงที่เรียวปากอิ่ม แต่ก็เป็นเพียงสัมผัสฉาบฉวยเมื่อมนตระการเบี่ยงหน้าหลบ ปลายจมูกโด่งคมสันกับริมฝีปากหยักสวยจึงฝังแน่นลงบนซอกคอหอมกรุ่นแทน ยิ่งมนตระการต่อต้านเขาก็ยิ่งจงใจปั่นป่วนด้วยการขบเม้มดูดดุนผิวเนื้อนุ่มจนขึ้นรอยแดงจาง

“ปล่อยมนนะคะ”

มนตระการหวีดร้อง แต่ก็ไม่ได้นำพาให้คนเหนือร่างยอมผ่อนปรน เขายังคงรุกรานผิวเนื้อนุ่มหอมกรุ่นอย่างย่ามใจ หญิงสาวเบี่ยงหน้าหลบไปทางซ้ายใบหน้าหล่อจัดนั่นก็ฝังลงที่ด้านขวา พอเธอเบี่ยงหน้าหลบไปทางขวาเขาก็ซุกซบใบหน้าหล่อคมที่ฝั่งซ้าย

“คุณจักร ปล่อยมน”

มนตระการยังคงดิ้นรนอย่างไม่ยอมจำนน แม้ว่าคนเหนือร่างจะขึ้นชื่อว่าเป็นสามีอย่างถูกต้องตามกฏหมายแต่เขากำลังรังแกเธอด้วยอารมณ์ มนตระการไม่ปรารถนาเช่นนั้น

“คุณจักรอื้อ…”

ประโยคร้องบอกเดิมๆ คงสร้างความหงุดหงิดใจให้จักรทิพย์ไม่น้อย เขาเลยจัดการกลืนเสียงเล็กลงไปในลำคอหนาด้วยการบดขยี้กลีบปากอิ่มอย่างดุดัน ครอบครองริมฝีปากสีเรื่อไว้ทั้งหมดไม่ให้มนตระการได้ร้องท้วงใดๆ ได้อีก มือหนาข้างหนึ่งล็อคข้อมือเล็กทั้งสองข้างเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างกำลังยุ่มย่ามกับชุดเจ้าสาวแสนสวย

“ทำไมต้องทำเป็นเล่นตัว ฉันรู้ว่าเธอคงเคยมาแล้วมนตระการ แต่ฉันไม่ถือสาหรอก เคยมาแล้วก็ดี จะได้ไม่ต้องสอนอะไรมาก”

จักรทิพย์บอกตอนที่ถอนจูบออกมาจากเรียวปากของหญิงสาวที่เขาไม่อยากยอมรับเลยสักนิดว่าหวานถูกใจเขามาก ก่อนที่ริมฝีปากร้อนระอุจะครอบครองเรียวปากอิ่มอีกครั้งอย่างย่ามใจ โดยไม่รู้เลยสักนิดว่าคำพูดจาดูถูกของเขากระแทกใจคนฟังอย่างแรง มนตระการชาวาบไปทั้งร่าง เรี่ยวแรงเพียงน้อยนิดที่เคยดิ้นรนต่อต้านไม่หลงเหลือแม้แต่น้อย เปลือกตาสีมุกปิดลงอย่างจำนน คำพูดก่อนหน้าที่ออกมาจากปากของจักรทิพย์มนตระการคิดว่านั่นใจร้ายมากพออยู่แล้ว

แต่เขาก็ยังใจร้ายได้อีก

ราวกับมีก้อนแข็งตีตื้นขึ้นมาจุกแน่นอยู่ที่ลำคอ หญิงสาวปล่อยให้เขาสำรวจร่างกายของเธอตามอำเภอใจ พอเธอนิ่งไม่ไหวติง จักรทิพย์ก็ถอนจูบออกมา ดวงตาคมปลาบจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าเรียวรูปไข่ที่เบี่ยงหน้าหลบสายตา

“คิดว่าเธอนอนแข็งทื่อเป็นท่อนไม้แล้วฉันจะหยุดงั้นเหรอ ฝันไปเถอะฉันไม่หยุดแน่ เพราะฉันกำลังทำหน้าที่ของสามี และเธอก็ควรทำหน้าที่ภรรยาที่ดีด้วยการตอบสนองฉันอย่างเต็มอกเต็มใจ ไม่ใช่ทำเหมือนว่าฉันกำลังขืนใจภรรยาตัวเองแบบนี้”

ราวกับมีมีดปลายแหลมนับพันกรีดแทงก้อนเนื้อในอกซ้ายของมนตระการจนเป็นแผลเหวอะหวะ ขอบตาทั้งสองข้างของหญิงสาวร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ มนตระการกลืนความอดสูเอาไว้ในอก พยายามอย่างยิ่งยวดไม่ให้เสียงสั่นไหวยามที่เอื้อนเอ่ยออกไป

“คุณจักรอยากให้มนทำอะไรก็บอกมาได้เลยค่ะ มนทำได้ทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่องบนเตียงมนถนัดมาก ไม่ใช่แค่ถนัดสิ เรียกว่ามนเชี่ยวชาญเลยดีกว่าค่ะ”

จักรทิพย์แค่นยิ้ม ทว่าในอกของเขากลับเต็มไปด้วยความเดือดดาลอย่างไม่ทราบสาเหตุทั้งที่ก่อนหน้านั้นเขาเป็นคนเอ่ยปากเองว่าไม่ถือสาในเรื่องที่หญิงสาวเคยผ่านมือใครมาก่อน แต่พอได้ยินจากปากของอีกฝ่ายเขาก็รู้สึกราวกับว่ามีบางสิ่งกดทับตรงอกจนเขาอึดอัดหายใจไม่ออก

แต่ก็เป็นเพียงความรู้สึกชั่วเสี้ยวนาทีเท่านั้น

“ก็ดี แต่ครั้งแรกระหว่างฉันกับเธอ ฉันขอเป็นคนเริ่มก่อนก็แล้วกัน”

มนตระการไม่ทันได้ตกปากรับคำหรือร้องท้วงริมฝีปากร้อนระอุของจักรทิพย์ก็ฉกวูบลงมา บดขยี้เรียวปากอิ่มอย่างลงทัณฑ์ราวกับต้องการระบายความหงุดหงิดใจ ถึงแม้รู้สึกเจ็บระบมที่เรียวปากอิ่มไม่น้อยแต่มนตระการก็ไม่คิดร้องขอความเห็นใจจากคนใจร้าย หญิงสาวปล่อยให้เขากระทำทุกอย่างตามอำเภอใจ ตอบสนองทุกการกระทำอย่างเงอะงะตอนที่อีกฝ่ายแทรกเรียวลิ้นอุ่นชื้นเข้ามา

“ฉันไม่คิดว่าเธอจะเชี่ยวชาญเรื่องบนเตียงมากขนาดนี้ แถมยังรับบทสาวน้อยไร้เดียงสาได้อย่างไม่ติดขัด แต่แบบนี้ก็ดี ตื่นเต้นดีเหมือนกัน”

ทิ้งคำพูดร้ายกาจให้มนตระการได้เจ็บใจเล่นก่อนจะฝังริมฝีปากลงมาอีกครั้ง เขาครอบครองกลีบปากนุ่มอย่างอุกอาจ ในขณะที่มือหนาสาละวนอยู่กับการปลดเปลื้องชุดเจ้าสาวแสนสวย ใช้เวลาพอสมควรแต่สุดท้ายเขาก็จัดการจนเรือนกายของหญิงสาวไร้อาภรณ์ห่อหุ้ม มนตระการไม่ใช่คนที่มีผิวขาวจัด แต่ก็ไม่ใช่คนผิวคล้ำ ผิวของหญิงสาวเป็นสีน้ำผึ้งหอมกรุ่นและเนียนละเอียดไปทั้งเนื้อทั้งตัว และนั่นก็ทำให้จักรทิพย์มึนเมากับการสูดดมและชิมเนื้อหวานอย่างเผลอไผล

สัมผัสรุ่มร้อนแทบทุกพื้นที่ตารางผิวด้วยริมฝีปากอุ่นจัดของคนเหนือร่างทำให้ร่างเล็กบิดเร่าเพราะความเสียวซ่าน ฟันขาวขบริมฝีปากล่างอย่างพยายามกลั้นเสียงน่าอาย แต่ดูเหมือนว่าจังหวะเร่งเร้าหนักหน่วงตรงส่วนอ่อนไหวด้วยริมฝีปากรุ่มร้อนทำให้มนตระการไม่อาจสะกดกลั้นความทรมานแสนหวานเอาไว้ได้ และสุดท้ายเสียงหวานครวญแผ่วก็เล็ดลอดออกมาจากเรียวปากอิ่ม